Ήταν ένας νέος παράταιρος με το πνεύμα των καιρών του. Έμοιαζε με κάποιον ξοδεμένο Φρανκ Σινάτρα, όταν έχουν πια σβήσει τα φώτα και μαζί με αυτά η λάμψη του αμερικάνικου ονείρου. Λυμένη γραβάτα, φορεμένο στραβά καπέλο, ένα τσιγάρο στο χέρι, η κιθάρα στο άλλο. Έμοιαζε με κάποιον μπαρουτοκαπνισμένο μπίτνικ της δεκαετίας του 50 – μια…
Read more
Υπάρχουν βιβλία που σε πιάνουν απαλά από το χέρι και μοιράζεστε παρέα μια ευχάριστη βόλτα στην ακροθαλασσιά. Θα λέγαμε πως οι περισσότεροι συγγραφείς επιδιώκουν αυτό ακριβώς: να μοιραστούν μαζί σου μια βόλτα στην ακροθαλασσιά που θα σου μείνει αλησμόνητη. Κι έπειτα υπάρχουν και κάποια βιβλία (σαφώς λιγότερα) που σε αρπάζουν, σε πετούν στη θάλασσα και…
Read more
«Διακηρύσσω την πεποίθησή μου ότι η τέχνη είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα και η αληθινά μεταφυσική δραστηριότητα αυτής εδώ της ζωής.» Βρισκόμαστε στο έτος 1872. Ένας νεαρός γερμανός καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο. Το βιβλίο φέρει τον φιλόδοξο τίτλο: «Η Γέννηση της Τραγωδίας μέσα από το Πνεύμα της Μουσικής» [Die Geburt der…
Read more
Καθένας από μας είναι ένας κολυμβητής. Η θάλασσα που κολυμπούμε λέγεται χρόνος. Όλοι γινόμαστε κολυμβητές, θέλοντας και μη. Μας πέταξαν στη θάλασσα και είπαν: «Κολυμπήστε!». Μα δεν μας έδειξαν τον τρόπο. Κάποιες μέρες το σώμα σου ακολουθεί τον ρυθμό του νερού: τότε αρμενίζεις στο παρόν. Δεν το σκέφτεσαι – κολυμπάς. Ορισμένες φορές το νερό είναι…
Read more
Οι Γάλλοι στη διάρκεια της δεκαετίας του 60 το ονόμασαν “μαύρο φιλμ”. Ήταν ένα μπάσταρδο που για δύο δεκαετίες αλώνιζε τα σκιερά κινηματογραφικά στενά στις πίσω γειτονιές των ΗΠΑ. Τις γειτονιές που δεν μιλάνε για ευημερία και πρόοδο και δεν υμνούν την παντοδυναμία της αναδυόμενης πολιτικής υπερδύναμης των καιρών. Επιλέγουν τα σκοτεινά σημεία, ξεδιπλώνουν αφανέρωτες…
Read more
Πέρα από “Έλληνες” και “Βάρβαρους” Απόψε θα μεταβούμε στον κόσμο της αρχαίας τραγωδίας – και συγκεκριμένα στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Θα παραθέσω πρώτα δυο αποσπάσματα του έργου, τα οποία ανήκουν στα συγκλονιστικότερα της δραματικής ποίησης – και έπειτα θα πούμε δυο λόγια. Η σκηνή μας μεταφέρει στην «επόμενη μέρα» της άλωσης της Τροίας – όταν…
Read more
Για τις αισθήσεις Είμαι ένας τσοπάνος. Το κοπάδι μου είναι οι σκέψεις μου, Και οι σκέψεις μου είναι όλες αισθήσεις. *** Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να είσαι ο εαυτός σου και να μη βλέπεις παρά μόνο το ορατό! *** Σε σχέση με την αφή -προγενέστερη αίσθηση- τι είναι αλήθεια η όραση; Μια τηλεπαθητική (;) αφή,…
Read more
Αγαπώ την Ιστορία – την αγαπούσα από μικρός. Αυτή η αγάπη όμως χρωστάει λίγα στις επίσημες διδασκαλίες των σχολικών εγχειριδίων. Αδιαφορεί για τις αποστηθίσεις εκατοντάδων σελίδων με ρυθμούς αυτόματου. Αναριγεί στον ανταγωνισμό των εξετάσεων και στην επίπλαστη σπουδαιότητα των θεμάτων SOS. Περιφρονεί τη διδασκαλία της παπαγαλίας και την απαγγελία απανθισμάτων που χαίρουν την υποστήριξη του…
Read more
“We’ll laugh at that old bloodshot moon in that burgundy sky” Απόψε παρουσιάζω μια σειρά κειμένων που χρωστάω στον εαυτό μου εδώ και πολλά χρόνια. Μοιάζουν με αφιερώματα – στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κατάθεση αγάπης για έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Η ιστορία του Τομ Γουέιτς… δοσμένη με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μια παρουσίαση…
Read more
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της ιαπωνικής λογοτεχνίας είναι η ικανότητά της να παρουσιάζει καθημερινές σκηνές με έναν ονειρικό, σχεδόν εξωπραγματικό τρόπο. Μοιάζει με την εμπειρία που όλοι έχουμε μοιραστεί, σποραδικές έστω στιγμές, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όταν δεν είμαστε βέβαιοι αν ονειρευόμαστε ή όχι. Κοιτάζουμε με απορία γύρω μας και οι όψεις των πραγμάτων μοιάζουν ν’ ακροβατούν…
Read more
Πρόσφατα σχόλια