Αναρτήσεις

«Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, μια παρέα σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά για να ζεσταθούν και να μην ξεπαγιάσουν. Όμως με το που άρχισαν να αγκυλώνονται, πάλι απομακρύνθηκαν. Κάθε φορά λοιπόν που είχαν ανάγκη να ζεσταθούν, συνέβαινε το δεύτερο κακό· έτσι πήγαιναν πίσω μπρος από το ένα βάσανο στο άλλο, μέχρι που βρήκαν μεταξύ των δύο κακών…
Read more

Οι σχέσεις που αναπτύσσουμε είναι σαν τα έργα μας: θέλουν δουλειά. Σαν τα κτίρια που οικοδομούμε τούβλο-τούβλο και δαπανούμε χρόνο και προσπάθεια• σαν τους κήπους που κλαδεύουμε και ποτίζουμε και αφαιρούμε τα ζιζάνια• σαν τα προϊόντα τέχνης που απαιτούν χρόνο, κόπο και δουλειά – δουλειά, ναι, όχι μόνο “ταλέντο” ή “έμπνευση”. Δουλειά! Όπως είχε πει…
Read more

  «Μπορώ να συμμεριστώ οτιδήποτε εκτός από τη δυστυχία» είπε ο λόρδος Χένρυ σηκώνοντας τους ώμους. «Τη δυστυχία με τίποτα δεν μπορώ να τη δεχτώ. Είναι τόσο άσχημη, τόσο φρικτή, τόσο καταθλιπτική. Υπάρχει κάτι τρομερά νοσηρό στη συμπάθεια των συγχρόνων μας για τον πόνο του άλλου. Θα ‘πρεπε να μας συγκινούν τα χρώματα, η ομορφιά,…
Read more

  Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας η σημερινή. Όχι, μην αναζητάτε στο διαδίκτυο για “Παγκόσμιες Ημέρες” και τα σχετικά – η σημερινή υπήρξε Ημέρα Εγκυκλοπαίδειας για ΜΕΝΑ. Εξορμώντας απ’ το Λαγούμι μου το πρωί, εντόπισα παρατημένη δίπλα στον κάδο σκουπιδιών (προς μεγάλη μου έκπληξη) μια ανοιχτή κούτα γεμάτη παλιές (μα καλοδιατηρημένες) εγκυκλοπαίδειες. Πρώτη μου σκέψη ήταν η εξής:…
Read more

Ένας ήρωας της Ένατης Τέχνης έφυγε απρόσμενα για κάποιον μακρινό πλανήτη. Σκαρφάλωσε σ’ ένα μικροσκοπικό ιπτάμενο σύννεφο και πέταξε μακριά, αφήνοντας πίσω του χιλιάδες και χιλιάδες φίλους σε όλο τον κόσμο. Είμαι κι εγώ ένας απ’ αυτούς. Ο Ακίρα Τοριγιάμα (Akira Toriyama), δημιουργός του θρυλικού Dragon Ball, έφυγε σε ηλικία μόλις 68 χρονών. Ήταν χειμώνας…
Read more

Ίσως η ωραιότερη λογοτεχνική εξύμνηση του γυναικείου σωματικού κάλλους, που έχω διαβάσει ως σήμερα, να βρίσκεται καταχωνιασμένη σε μια κρυφή γωνιά από τις “Χίλιες και μια Νύχτες”. Το χιλιόχρονο αυτό ορόσημο αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα πλέον αισθησιακά έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας – δεν είναι τυχαίο που ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι το…
Read more

“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more

«Πόσο λίγο ξέρετε την ευτυχία των ανθρώπων, εσείς, βολεμένοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι! Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι αδερφές και μάλιστα δίδυμες, που είτε μεγαλώνουν μαζί είτε, όπως συμβαίνει σε σας, μένουν μικρές!» Ναι, ήταν ο Νίτσε εκείνος που είπε πρώτος αυτό το “ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”. Και σε αυτή…
Read more

  Κάθε νέο χρόνο, πλήθος ανάμεσά μας θέτει “στόχους”. “Θα κάνω” αυτό και “πρέπει να γίνει” εκείνο. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί απ’ αυτούς τους “στόχους” καταλήγουν να μοιάζουν με παραφουσκωμένα μπαλόνια, γεμάτα αέρα. Έναν μήνα μετά – το πολύ – κι έχουν ήδη ξεφουσκώσει. Ο λόγος; Πολύ απλά, η πλειοψηφία αυτών των “στόχων”…
Read more

Υπάρχουν δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία των ανθρώπων – ή, για να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική “βαθύτερη” έκφραση: δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις το παράλογο της ύπαρξης. Ο ένας είναι να τα βάψεις μαύρα – όπως έκανε ο Κάφκα. Και ο άλλος είναι με το χιούμορ – όπως έκανε ο κύριος του σημερινού μας θέματος. Κατά…
Read more