Tag: το φονικό κουνέλι παρουσιάζει

Ένας κόσμος που περιέχει πολλούς κόσμους «Κοιτάξτε εκείνο το βουνό! Εκείνο το σύννεφο! Τι είναι «πραγματικό» σ’ αυτά; Για προσπαθήστε να αφαιρέσετε το φάντασμα και κάθε ανθρώπινη συμβολή απ’ αυτά, νηφάλιοι φίλοι μου! Αχ, αν το μπορούσατε! Αν μπορούσατε να ξεχάσετε την καταγωγή σας, το παρελθόν σας, το δημοτικό σχολείο σας – όλη την ανθρώπινη…
Read more

Οι Γάλλοι στη διάρκεια της δεκαετίας του 60 το ονόμασαν “μαύρο φιλμ”. Ήταν ένα μπάσταρδο που για δύο δεκαετίες αλώνιζε τα σκιερά κινηματογραφικά στενά στις πίσω γειτονιές των ΗΠΑ. Τις γειτονιές που δεν μιλάνε για ευημερία και πρόοδο και δεν υμνούν την παντοδυναμία της αναδυόμενης πολιτικής υπερδύναμης των καιρών. Επιλέγουν τα σκοτεινά σημεία, ξεδιπλώνουν αφανέρωτες…
Read more

Έχουμε τόσες φορές μιλήσει μέσα από μακροσκελή κείμενα και λέξεις – και θα το κάνουμε πολλές φορές ακόμα στο μέλλον. Μα σήμερα, κλείνοντας τη φετινή σειρά αναρτήσεων για το Φονικό Κουνέλι, θα σας μιλήσω κυρίως μέσα από εικόνες. Συγκεκριμένα, μια σειρά από εικονογραφήσεις δικές μου, με θέμα τους – τί άλλο; – κλασικά και αγαπημένα…
Read more

“However vast the darkness, we must supply our own light.” Stanley Kubrick Ήθελε, μικρός, να γίνει ντράμερ. Συγκεκριμένα ντράμερ της τζαζ. Πράγμα καθόλου εύκολο, καθώς η τζαζ απαιτεί υψηλές ικανότητες συγχρονισμού και αυτοσχεδιασμού ταυτόχρονα. Μα ο μικρός Στάνλεϊ αντιμετώπιζε την πρόκληση ως κάτι θετικό. «Ας φαίνεται δύσκολο σε κάποιους», μπορεί να σκεφτόταν, ενώ τα μάτια…
Read more

To σημερινό μας αφιέρωμα διαφέρει από τα άλλα. Δε θα ιχνηλατήσουμε την ιστορία των τεχνών, ούτε θα μιλήσουμε για συγγραφείς ή ταινίες. Δε θα καταπιαστούμε με ζητήματα κοινωνικά, ούτε θα πιάσουμε τη φιλοσοφία. Το σημερινό κείμενο δεν απευθύνεται σε όλους. Πρόκειται για μια ανάρτηση αμιγώς νοσταλγικού χαρακτήρα, η οποία θα ταξιδέψει ορισμένους από εμάς στα χρόνια…
Read more

Πριν κάποιο καιρό έφυγε απ’ τη ζωή ένας ωραίος σκυλάκος, που άκουγε στο όνομα Λουκάνικος. Ένας σκύλος γνωστός στον κόσμο της πόλης, που τον γνώρισε μέσα από τις πορείες και τις διαδηλώσεις. Η πρόσφατη είδηση του θανάτου του με άγγιξε βαθιά. Αισθάνθηκα την ανάγκη να αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής στον Λουκάνικο. Αρχικά σκέφτηκα να…
Read more

Λοιπόν παιδιά, έχουμε και λέμε. Τις επόμενες τρεις μέρες θα διεξαχθεί στο Θησείο, στο κτίριο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, το φεστιβάλ κόμικς “Με Πενάκι και Σκαπάνη”! Και, για δες, συμμετέχει με δικό του κόμικ στην έκθεση και το κουνέλι που γράφει αυτό το κείμενο! Τι λέτε λοιπόν, είστε για μια όμορφη, απογευματινή βόλτα στο αγαπημένο μας…
Read more

Ααα. Οι Cure. Ο παλιόφιλος Robert Smith. Aκούς ξανά τη μουσική τους και αισθάνεσαι πως ταξιδεύεις πίσω στα παλιά, ανταμώνεις με παρέες, επισκέπτεσαι μέρη που άλλοτε σύχναζες συχνά, αναβιώνεις συναισθήματα καταχωνιασμένα στα ενδότερα των αναμνήσεων σου. Αισθάνεσαι όμορφα. Είναι λες και πίνεις εκείνο το ποτήρι με κρασί που είχες καταχωνιάσει για χρόνια στο ράφι, μα…
Read more

Η διαρκής αναζήτηση, λένε, συνιστά τον δρόμο της σοφίας και της γνώσης, και, ω, πόσες δόσεις σοφίας και γνώσης έχει να μοιραστεί απόψε μαζί σου, αγαπητέ αναγνώστη, το φονικό κουνέλι! Είναι λοιπόν γεγονός. Μετά από περιπλανήσεις εβδομάδων σε αφιλόξενα και παράξενα λημέρια, βρισκόμαστε ξανά πίσω στην Κουνελοφωλιά μας. Πιάνουμε μια αναπαυτική θέση, σερβίρουμε τον εαυτό…
Read more

Η δεκαετία του 30 όδευε προς το ζοφερό της φινάλε, ο κόσμος έβλεπε τα σύννεφα του πολέμου να τον εγκολπώνουν σε έναν ασφυκτικό κλοιό, και στη διάπυρη Βρετανία ένας σκηνοθέτης ετοιμαζόταν να κάνει το άλμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Είχε ένα χαρακτηριστικό τρόπο βαδίσματος και μία ακόμα πιο χαρακτηριστική προφορά – μιλούσε αργά, τονίζοντας…
Read more