Οι μικροί καθημερινοί μας στόχοι

Κάθε νέο χρόνο, πλήθος ανάμεσά μας θέτει “στόχους”. “Θα κάνω” αυτό και “πρέπει να γίνει” εκείνο. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί απ’ αυτούς τους “στόχους” καταλήγουν να μοιάζουν με παραφουσκωμένα μπαλόνια, γεμάτα αέρα. Έναν μήνα μετά – το πολύ – κι έχουν ήδη ξεφουσκώσει.

Ο λόγος; Πολύ απλά, η πλειοψηφία αυτών των “στόχων” (επιμένω στα εισαγωγικά) είναι επιθυμίες ή όνειρα, μεταμφιεσμένα σε στόχους. Όμως άλλο 1) επιθυμώ κάτι, άλλο 2) στοχεύω σε κάτι… και άλλο 3) εκτοξεύω το βέλος μου προς την πλευρά του στόχου. Οι περισσότεροι “στόχοι” ξεφουσκώνουν γιατί απλά εμπεριέχουν μέσα τους μόνο το στοιχείο της επιθυμίας (το συναισθηματικό/θυμικό) και όχι το στοιχείο της πράξης.

Άλλος λόγος για τον οποίο ξεφουσκώνουν αρκετοί στόχοι είναι γιατί είναι εντελώς ανεδαφικοί – κι εδώ ερχόμαστε στο στοιχείο της αυτογνωσίας. Να σημαδεύεις το τόξο σου προς έναν στόχο, ναι… μα να βρίσκεται ο στόχος σε ορατό σημείο. Και ο καλύτερος τοξοβόλος χρειάζεται να ΒΛΕΠΕΙ πού σημαδεύει, δεν χτυπάει στα τυφλά. Τα ζάρια μπορεί να φέρνουν κάποιες φορές εξάρες, δεν μπορείς όμως να βασίζεις τους στόχους σου σε ζάρια. Τις επιθυμίες, ναι – τους στόχους, όχι.

Τρίτος λόγος για τον οποίο ξεφουσκώνουν οι στόχοι είναι γιατί συχνά εμπεριέχουν άλλα άτομα, πέραν του εαυτού μας. Όσο περισσότερο εμπλέκονται τρίτοι, να ξέρεις, τόσο λιγότερο έχεις τον έλεγχο. Θα χρησιμοποιήσω πάλι το παράδειγμα του τοξοβόλου: ο φίλος μας σημαδεύει με το τόξο του… μα τώρα ο στόχος είναι κινητός, βρίσκεται στα χέρια άλλων και πηγαινοέρχεται εδώ κι εκεί! Παίρνε ρίσκα που εμπεριέχουν τρίτους – να θυμάσαι, όμως, πως το ρίσκο συνδέεται με την τύχη, όχι με τον στόχο.

Από την πλευρά μου, έχω να συμβουλέψω το εξής: πέραν του “μεγάλου στόχου”, που είναι απόλυτα θεμιτό να θέτεις και να τον χτίζεις λίγο-λίγο (αρκεί να τον χτίζεις και να μην αφήνεσαι στο όνειρο), θέτε μικρούς στόχους της καθημερινότητας. Μίνι τοξοβολίες. Κάθε μέρα να λες “θέλω να κάνω αυτό σήμερα”. Κάτι απλό, υλοποιήσιμο, τοποθετημένο στη μικρή εκείνη ζεστή γωνίτσα του ελεύθερού σου χρόνου – το οποίο όμως θα το κάνεις και θα σου χαρίσει στο τέλος της ημέρας την αίσθηση πως την αξιοποίησες θετικά και πως αποκόμισες κάτι νέο.

Να ξεκινήσεις εκείνο το βιβλίο που έχεις βάλει στην άκρη εδώ και μήνες• να κάνεις μια ωραία βόλτα κάπου που δεν έχεις ξαναπάει• να κάνεις γυμναστική• να μοιραστείς κάτι όμορφο με κάποιον• να μιλήσεις με έναν φίλο απ’ τα παλιά• να δραστηριοποιηθείς κάπου• να εκφραστείς με κάποιο δημιουργικό τρόπο• να χαρίσεις ένα ευχάριστο βράδυ στον εαυτό σου, συνοδευόμενο από αρωματικό καφέ, μουσική ή μια ταινία. Να αράξεις, αν αυτό σου λείπει. Να λες “σήμερα θα κάνω αυτό” – και να είναι κάτι που σε βγάζει απ’ τη ρουτίνα, που σε αναζωογονεί. Να πέφτεις για ύπνο και να λες “τη σημερινή μέρα έκανα αυτό κι αυτό και το χάρηκα και ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ”.

Και όσο υλοποιούνται αυτοί οι “μικροί καθημερινοί στόχοι”, να ξέρεις… η διάθεσή σου θα ανέβει. Θα μάθεις να κρατάς καλύτερα το τόξο – να είσαι βέβαιος γι’ αυτό.

Το Φονικό Κουνέλι, Γενάρης ’24