«Και το κουνέλι προσπερνάει με χοροπηδητά γκελ τους αμυντικούς, μπαίνει φουριόζο στη μεγάλη περιοχή, σερβίρει μια προσποίηση με το δεξί, σουτάρει με τ’ αριστερό… και η μπάλα καρφώνεται απευθείας όχι στο τέρμα του αντιπάλου, μα στον έβδομο ουρανό κι ακόμα παραπέρα, σκίζοντας τα σύννεφα, εγκαταλείποντας με χάρη τον μάταιο τούτο κόσμο. Και το κουνέλι εισχωρεί…
Read more
«Είναι αλήθεια πως δε βοήθησα ποτέ τον ήλιο να ανατείλει, μου φτάνει όμως που ήμουν παρών όταν το έκανε.» «Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου…
Read more
Από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι: «Εάν Αυτό Είναι ο Άνθρωπος» “Το όνομά μου είναι 174 517. Μας βάφτισαν· για όλη την υπόλοιπη ζωή μας θα έχουμε το νούμερο χαραγμένο στο αριστερό μας μπράτσο.” Ο τίτλος της αποψινής παρουσίασης μοιάζει σαν όνομα παιδικής έκθεσης. Μα είναι μια πραγματικότητα από την οποία μας χωρίζουν μόνο δυο…
Read more
Ιστορίες από τον στρατό: Μια φορά κι έναν καιρό ο υπογράφων διένυε τη συναρπαστική στρατιωτική του θητεία στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Τρίπολης – μεταξύ άλλων. Για ένα διάστημα είχα αναλάβει την ευθύνη του ΚΨΜ – ήσυχες μέρες μακριά από σκοπιές και όπλα. Οι ώρες όμως περνούσαν αργά και βασανιστικά: όταν ο στρατός δεν σε μετατρέπει…
Read more
«Θα έλεγε κανείς πως η φαντασιοκοπία δεσμοφυλάκων και δημίων διεύθυνε μέχρι τώρα την παιδεία του ανθρώπινου γένους!» – Φρ. Νίτσε Αυτό το κείμενο είναι ένα προσωπικό ξέσπασμα. Είναι μεγάλης έκτασης και φέρει μέσα του θυμό. Όσοι ενδιαφέρονται μόνο για το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιεχόμενο της σελίδας, μπορούν να προσπεράσουν. Σίγουρα δεν ανήκει στις «τυπικές» αναρτήσεις…
Read more
Απόψε μεταφέρομαι νοερά σε κάποιο άλλο Πάσχα, σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. Καθισμένος σ’ ένα βαρυφορτωμένο εφηβικό γραφείο, στο ημίφως μιας χαμηλής λάμπας, διαβάζοντας για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Μπροστά στα μάτια μου το Άγνωστο: κείμενα αρχαίων συγγραφέων, η σημασία των οποίων για την ιστορία του πολιτισμού έμοιαζε να εξαντλείται στο ποιο είναι το «απαρέμφατο» και ποια…
Read more
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Χαμογέλα Ρε… Τι Σου Ζητάνε;» Η νύχτα της 21ης Απριλίου «Θα πήγαινα λοιπόν στο Βόλο, να οργανώσω την περιφρούρηση της συγκέντρωσης, γιατί είχαμε πληροφορίες όχι θα χτυπούσαν οι παρακρατικοί… Κει που κοιμόμουνα λοιπόν ήσυχα-ήσυχα, ακούω κουδούνι. Σηκώνομαι, ανοίγω, βλέπω το σύντροφο που μιλούσε στη σπουδάζουσα. Λέω, τι συμβαίνει; Μου λέει, κατέβασαν…
Read more
Αγαπώ την Ιστορία – την αγαπούσα από μικρός. Αυτή η αγάπη όμως χρωστάει λίγα στις επίσημες διδασκαλίες των σχολικών εγχειριδίων. Αδιαφορεί για τις αποστηθίσεις εκατοντάδων σελίδων με ρυθμούς αυτόματου. Αναριγεί στον ανταγωνισμό των εξετάσεων και στην επίπλαστη σπουδαιότητα των θεμάτων SOS. Περιφρονεί τη διδασκαλία της παπαγαλίας και την απαγγελία απανθισμάτων που χαίρουν την υποστήριξη του…
Read more
Γράφω με τρεμάμενα απ’ τη συγκίνηση χέρια. Ήταν μια αποστολή για την οποία άξιοι συνεργάτες έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Μα τα κατάφερα – και πλέον βρίσκονται στην κατοχή μου σπάνια βιβλία που δεν είχαν δει ποτέ το φως της μέρας, καταχωνιασμένα στα άδυτα απόκρυφων βιβλιοθηκών, σκαμμένων στα βάθη της γης, περιχαρακωμένα στα υποχθόνια…
Read more
Αυτό είναι ένα μικρό διήγημα του Άντον Τσέχωφ, γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα διήγημα το οποίο θα δημοσιευόταν πρωτοσέλιδο σε κάθε εφημερίδα, κάθε σχολικό βιβλίο, κάθε μορφής επιμορφωτικό έντυπο, παντού και συνεχώς – αν ζούσαμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Θα το βλέπαμε τοιχοκολλημένο έξω από γραφεία επιχειρήσεων και θα συνόδευε κάθε αξιοπρεπές…
Read more
Πρόσφατα σχόλια