«Σκατά, καρντασάκι, σκατά, καλά το ‘πες. Ποια ζωή, ρε Σαλονικιέ; Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε, ρε, αντί να τη ζήσουμε; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από…
Read more
Εγώ είμαι πάλι. Πίσω απ’ τη γνωστή οθόνη. Για άλλη μια φορά παλεύω να χωρέσω συναισθήματα σε ψυχρές λέξεις. Ηλεκτροχημικές δονήσεις σε ψηφιακούς κώδικες. Και αυτές οι λέξεις παραδίδονται στη γνωστή παραζάλη πληροφορίας που είναι τα κοινωνικά δίκτυα. Έτσι είναι – δεν το διάλεξα. Μα αν έχουν μια μικρή δύναμη αυτές οι λέξεις, επέτρεψέ μου…
Read more
Συνέβη σήμερα το πρωί, στον δρόμο για τη δουλειά. Ένα περιστατικό βαθύτατα όμορφο και βαθύτατα θλιβερό συνάμα. Έκτοτε δεν μπορώ να το βγάλω απ’ τη μνήμη μου. Μοιάζει να ‘χει χαράξει το μικρό του αποτύπωμα στη σκέψη μου. Μπορώ μόνο να το μοιραστώ. Ήταν ένας φράχτης, από εκείνους τους σιδερένιους, με τις μικροσκοπικές τρύπες. Ένα…
Read more
«Είμαι μεγαλύτερος από σένα – γνωρίζω περισσότερα». Δυο φράσεις που συχνά μπορεί να συνοδεύουν η μία την άλλη, με τη δεύτερη να προκύπτει σαν «φυσικό επακόλουθο» της πρώτης. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί ν’ ακούσουμε έναν μεγαλύτερο να «συμβουλεύει» έναν νεότερο και να του υποδεικνύει τι «είναι σωστό» να κάνει, θέτοντας την «ανώτερη…
Read more
Τοξικός άνθρωπος: εκείνος που μεταδίδει δηλητήριο στους άλλους. Μπορεί να είναι θυμός, ή χλεύη, ή πικρόχολη διάθεση, ή μια γενικότερη αρνητική τοποθέτηση πάνω στα πράγματα. Η τοξικότητα είναι εξαιρετικά μεταδοτική. Από τη στιγμή που εισχωρεί μέσα σου διαδίδεται σε αστραπιαία ταχύτητα και μπορεί να σε καταλάβει ολόκληρο. Τα αποτελέσματά της είναι απρόβλεπτα και εξαρτώνται από…
Read more
Θα ήθελα να βρίσκομαι χαμένος στον θαυμαστό κόσμο ενός βιβλίου. Μα χάνομαι στον… θαυμαστό καινούργιο κόσμο που βλέπω να χτίζεται γύρω μας. Χάνομαι, αγανακτώ και απορώ. Απορώ διότι βλέπω μια κοινωνία με διχασμένους τους πολίτες της. Τους πολίτες που έχουν υπομείνει, ο καθένας με τον τρόπο του, τα γεγονότα της πανδημίας. Αναφέρομαι σε εκείνους που…
Read more
Υπάρχει ένας «ιός» που εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς στην επιφάνεια του πλανήτη ήδη απ’ τα παλιά, πολύ παλιά χρόνια. Δεν αναφέρομαι στον γνωστό με τον οποίο ασχολούμαστε την τελευταία διετία. Αν η φύση μιλούσε τη δική μας γλώσσα, αν τα δέντρα και τα ζώα είχαν λαλιά, θα έλεγαν πως το όνομα αυτού του καταστροφικού ιού…
Read more
Υπάρχουν βιβλία που σε πιάνουν απαλά από το χέρι και μοιράζεστε παρέα μια ευχάριστη βόλτα στην ακροθαλασσιά. Θα λέγαμε πως οι περισσότεροι συγγραφείς επιδιώκουν αυτό ακριβώς: να μοιραστούν μαζί σου μια βόλτα στην ακροθαλασσιά που θα σου μείνει αλησμόνητη. Κι έπειτα υπάρχουν και κάποια βιβλία (σαφώς λιγότερα) που σε αρπάζουν, σε πετούν στη θάλασσα και…
Read more
Ερώτηση: «Που βρίσκεσαι τόσες μέρες, βρε Κούνελε;» Απάντηση (σε φωνή θαλασσοδαρμένου ναυτικού): «Στον κυκεώνα της θάλασσας σαλπάρω, στ’ ανοιχτά του πελάγους των Υποχρεώσεων, στο μάτι του Κυκλώνα της Δουλειάς! Εκεί, όπως γνωρίζεις, δεσπόζει ένα κακιασμένο Τέρας με σαγόνια που φτάνουν ως τον ουρανό επάνω, και στομάχι απύθμενο σαν άβυσσο! Ένα Τέρας που καταπίνει αμάσητα αρίφνητα…
Read more
«Διακηρύσσω την πεποίθησή μου ότι η τέχνη είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα και η αληθινά μεταφυσική δραστηριότητα αυτής εδώ της ζωής.» Βρισκόμαστε στο έτος 1872. Ένας νεαρός γερμανός καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο. Το βιβλίο φέρει τον φιλόδοξο τίτλο: «Η Γέννηση της Τραγωδίας μέσα από το Πνεύμα της Μουσικής» [Die Geburt der…
Read more
Πρόσφατα σχόλια