Πίσω στο μπαρουτοκαπνισμένο μπαρ. Μπάρμαν, πιάσε ένα απ’ το γνωστό – κι αν μπορείς φέρε κι ένα μεζεδάκι να τσιμπήσουμε, η νύχτα θα πάει μακριά και θέλω κάτι να με κρατήσει δυνατό. Χαμήλωσε τα φώτα, ξέρεις πως με ενοχλεί αυτή η λάμψη. Έλα, άραξε αν θες – έχω ιστορίες να διηγηθώ. Πάμε να μιλήσουμε για…
Read more
Υποθέτω εάν αναζητούσαμε ένα λογοτεχνικό αντίστοιχο της μουσικής του Πάκο ντε Λουθία, αυτό θα ήταν το Romancero Gitano ή ο Ματωμένος Γάμος του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκείνο που ο Λόρκα κοινωνεί με λέξεις, ο Πάκο ντε Λουθία μεταδίδει με τη μουσική του. «Εκείνο». Εκείνο – να με συγχωρείτε για την επανάληψη, μα είναι σκόπιμη. Ο…
Read more
Υπάρχει λόγος που το “Time” είναι ένα από τα εμβληματικότερα τραγούδια ενός από τους εμβληματικότερους δίσκους όλων των εποχών. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, επίσης, πως στη σειρά του δίσκου, δυο τραγούδια μετά το “Time”, ακολουθεί ένα άλλο διαχρονικό φλοϋδικό τραγούδι: το “Money”. Χρόνος… και χρήμα. Και ανάμεσά σε αυτά τα δυο μια γέφυρα που τιτλοφορείται: “The…
Read more
“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more
“Here I am with a brain the size of a planet and they ask me to pick up a piece of paper.” Ήταν μια παράδοξη, μα ευτυχής ένωση: ένα συγκρότημα με βαθύτατα εσωστρεφείς και μελαγχολικούς στίχους συνάντησε το κορυφαίο χιουμοριστικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του αιώνα. Οι Radiohead έσμιξαν με το βιβλίο του Douglas Adams “A…
Read more
Δύο φαινομενικά απλοί στίχοι, τόσο απλοί μες στη βαρύτητά τους, που τους υπαγορεύει ο ίδιος ο Stephen Hawking. Μοιάζουν έτσι με κάποιον μαθηματικό τύπο, αυτονόητο όπως το 2+2=4•τέτοιον που θα μπορούσε να συνοψίσει το σύνολο της πραγματικότητας στη σαφήνεια των σημείων του. Δύο απλοί στίχοι, που συνιστούν το επίκεντρο του τραγουδιού των Pink Floyd: “It…
Read more
Τέλος δεκαετίας 70. Μεταβατική περίοδος. Τα ερωτηματικά είχαν επιστρέψει – και σκόρπιζαν σαν παγερή βροχή. Το τοπίο είχε θολώσει και ο ορίζοντας θαβόταν στην ομίχλη. Και μια κακή σκιά τον ακολουθούσε όπου κι αν πήγαινε. Η προοπτική μιας ακόμα περιοδείας προκαλούσε δυσφορία στον Waits. «Να βγεις πάλι στον δρόμο για οχτώ μήνες, να στέκεσαι…
Read more
Λένε πως «θυμάται καλύτερα τα 60’s εκείνος που δεν τα έζησε ποτέ» – και αυτή η φωτογραφία νομίζω είναι απόλυτα χαρακτηριστική αυτής της φράσης. Συμπυκνώνει τέλεια το μουσικό – και όχι μόνο – πνεύμα της εποχής. Μια όμορφη κοπέλα με χαρακτηριστική χίπικη ενδυμασία καπνίζει, ενώ το βλέμμα της είναι απλανές και αφηρημένο – χαμένο ποιος…
Read more
Βραδινή ανάγνωση στο μπαλκόνι. Νωχελική διάθεση, απόλυτα ταιριαστή στη ραθυμία του μεσοκαλόκαιρου. Τα μάτια μου πάσχιζαν ν’ αγκιστρωθούν στις τυπωμένες αράδες του βιβλίου. Ο υπνωτικός ρυθμός ενός τζίτζικα παρέδερνε μπρος-πίσω, παντού και πουθενά – σαν μια βάρκα που μετέφερε τις σκέψεις μου σε μακρινά νησιά. Τότε στα ηχεία του υπολογιστή αντήχησε το “Historia De Un…
Read more
Ο υπογράφων έχει πάει σε πολλές συναυλίες μέσα στα χρόνια, απ’ την εποχή που ξεμύτισε για πρώτη φορά απ’ το λαγούμι του. Χθες, είχε την τύχη να δει μια απ’ τις καλύτερες. Ήταν μια συναυλία που μας ταξίδεψε στις ρίζες ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής. Μα δεν έφερε στο όνομά της…
Read more
Πρόσφατα σχόλια