Λένε πως «θυμάται καλύτερα τα 60’s εκείνος που δεν τα έζησε ποτέ» – και αυτή η φωτογραφία νομίζω είναι απόλυτα χαρακτηριστική αυτής της φράσης. Συμπυκνώνει τέλεια το μουσικό – και όχι μόνο – πνεύμα της εποχής. Μια όμορφη κοπέλα με χαρακτηριστική χίπικη ενδυμασία καπνίζει, ενώ το βλέμμα της είναι απλανές και αφηρημένο – χαμένο ποιος ξέρει σε τι ανατολίτικα λιβάδια και αγρούς.
Πίσω της δεσπόζουν ορισμένοι εμβληματικοί δίσκοι των καιρών. Το ντεμπούτο των “Velvet Underground & Nico”, με την τόσο χαρακτηριστική μπανάνα του Άντι Ουόρχολ στο εξώφυλλο. Δίσκος που σημάδεψε την εναλλακτική μουσική σκηνή, δίσκος που ακούστηκε από λίγο σχετικά κόσμο τον καιρό που κυκλοφόρησε – «μα όσοι τον άκουσαν, αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα», όπως είχε ειπωθεί χαρακτηριστικά.
Στο δεξί άκρο πάνω ένας δίσκος ταυτόσημος με το ψυχεδελικό πνεύμα των καιρών: “The 13th Floor Elevators”. Δίπλα του δεσπόζει το “Axis: Bold As Love” του Jimmy Hendrix. Όμοιος με φωτιά που ξεπηδά από κρατήρα ηφαιστείου, δεν υπήρξε κιθαρίστας που να μην επηρεάστηκε από το τραχύ παίξιμο του Χέντριξ. Αριστερά του Χέντριξ ξεχωρίζει η μορφή της Janis Joplin – της μεγαλύτερης ροκ ερμηνεύτριας των καιρών της, που, αντίστοιχα με τον Χέντριξ, έφυγε πολύ νωρίς απ’ τη ζωή, παραδομένη στην κάλπικη ουτοπία των καταχρήσεων. H δική της ερμηνεία του “Summertime” είναι ίσως η μόνη που στέκει επάξια δίπλα στην αυθεντική της Bilie Holiday.
Παραδίπλα οι Cream και το “Disraeli Gears”. Λέγαμε για την επιρροή του Χέντριξ, τι να πούμε για την επιρροή του Eric Clapton. Υπάρχει άνθρωπος που ασχολείται με μουσική και δεν γνωρίζει το ριφ του “Sunshine of your Love”; Και σα να μην έφταναν αυτά, βλέπουμε και τους Beatles στο αριστερό άκρο με το περίφημο “Revolver” – ίσως τον δίσκο που σημάδεψε, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, το μουσικό και πολιτιστικό πνεύμα της δεκαετίας του 60.
Και για τους παρατηρητικούς ένας ακόμα σημαντικός δίσκος στο κάτω μέρος της φωτογραφίας: ο λόγος για το ντεμπούτο των Love, μιας ακόμα πολύ χαρακτηριστικής μπάντας των καιρών (ακούστε το “Alone Again Or” και θα αναφωνήσετε «α, το ξέρω αυτό το τραγούδι!»).
Για καιρό νόμιζα πως η φοβερή αυτή φωτογραφία ήταν αυθεντική. Τελικά διαπίστωσα πως επρόκειτο για μια πανέξυπνα σκηνοθετημένη καλλιτεχνική φωτογραφία – που τραβήχτηκε την περασμένη δεκαετία και ανήκει στη φωτογράφο Kelly Segre. Μια φωτογραφία σε πολλαπλές εκδοχές – μεταξύ των οποίων η έγχρωμη και η γυμνή που σας παρουσιάζω εδώ.
Όταν συνειδητοποίησα πως η φωτογραφία ήταν σχετικά πρόσφατη ένιωσα «εξαπατημένος» προς στιγμή – εκεί που νόμιζα πως είχα εντοπίσει μια αυθεντική σκηνή του πνεύματος της δεκαετίας του 60, που συγκέντρωνε μάλιστα τους κορυφαίους δίσκους των καιρών! Κατόπιν δεύτερης σκέψης, όμως, αναθεώρησα. Μου άρεσε που «εξαπατήθηκα» έτσι. Πέραν της δεινότητας της φωτογράφου, θα έλεγα πως αυτή η μικρή «παραπλάνηση» είναι χαρακτηριστική εκείνου ακριβώς που υπήρξαν τα 60s και της εικόνας που έχουμε γι’ αυτά…
Μια εποχή που οι νέοι πίστευαν πως η μουσική θα αλλάξει τον κόσμο. Μια εποχή που, λένε, «θυμάται καλύτερα εκείνος που δεν έζησε ποτέ»…
Το Φονικό Κουνέλι, Σεπτέμβρης 22
60s style model and music records. Photo by Kelly Segre
One Response
Καλησπέρα, Κούνελε
Από εικαστικής πλευράς η φωτογραφία είναι θαυμάσια και… σέξι!
Πράγματι, με όσα στοιχεία έχει συμπεριλάβει στο “κάδρο” προσπαθεί να αποδώσει το πνεύμα της εποχής, η οποία έβαλε τις βάσεις για να ανατραπούν πολλά. Είναι η περίοδος των μεγάλων αναταραχών και διεκδικήσεων για μια πιο ελεύθερη και ανθρώπινη κοινωνία κι αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Το τι ακολούθησε στη συνέχεια είναι ένα άλλο ζήτημα και σηκώνει πολλή συζήτηση.
Σήμερα η κοινωνία ασφυκτιά και πάλι. Το ερώτημα είναι αν θα το δείξει με συθέμελο ταρακούνημα.