Category: Εξομολογήσεις ενός ζώου

Θυμάστε εκείνα τα εικονογραφημένα παιδικά παιχνίδια που είχαν θέμα τους: «βρείτε τα κρυμμένα λάθη στην εικόνα»; Ε λοιπόν – το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να παραλληλιστεί μαζί τους. Πρόκειται για ένα επίκαιρο κείμενο που περιλαμβάνει 112 προτάσεις και 56 λάθη – ένα λάθος ανά δύο προτάσεις! Τι να κάνουμε – συμβαίνουν αυτά όταν γράφουμε…
Read more

Αποκριάτικο βράδυ. Φέτος φοριέται πολύ το πράσινο. Μασκοφορεμένες κοπέλες στον ηλεκτρικό, ενδεδυμένες κατάλληλα για την εορταστική τους έξοδο. Παρουσιάζουμε τη νέα μας κολεξιόν, μάσκα με κορδόνι σε έξαλλες παραλλαγές νοσηλεύτριας και χειρούργου – ιδανική για τις ξέφρενες διονυσιακές βραδιές σας. Μπες κι εσύ στον χορό, γίνε ένα με το πλήθος – είναι κολλητικό. Μια μητέρα…
Read more

Η γειτόνισσα παίρνει τη δόση της απ’ το καθημερινό τηλεπαιχνίδι. Την ακούω δια μέσω τοίχων ανεπαρκούς μόνωσης. Μικροαστική ζωή περιχαρακωμένη σε σπιρτόκουτα. Ασβέστης, τούβλα, πόρτες που κλειδώνουν μετά τα μεσάνυχτα – προσπαθώντας να κρατήσουν σε απόσταση τα παράταιρα εκείνα όνειρα που θα παρενοχλούσαν τον μακάριο ύπνο τους. Νοικοκύρηδες. Φιλήσυχοι άνθρωποι. Ηλεκτρονικές συσκευές, οθόνες και οθονίτσες,…
Read more

«Όλοι οι άνθρωποι απεχθάνονται τα σιχαμερά πλάσματα• πόσο, λοιπόν, περισσότερο εμένα πρέπει να με απεχθάνονται, που είμαι ο πιο σιχαμερός από όλα τα άλλα ζωντανά πράγματα! Ακόμα και συ, ο πλάστης μου, με αποστρέφεσαι και με περιφρονείς, εμένα τα πλάσμα σου, που μ’ αυτό η τέχνη σου είναι δεμένη με δεσμά που λύνονται μονάχα με…
Read more

Τελευταία μέρα στο παλιό λαγούμι, λίγο πριν την οριστική μετακόμιση στο νέο. Ο χώρος άδειος, γυμνός, παγερός. Η αναπόφευκτη μελαγχολία που συνοδεύει κάθε μετάβαση. Μα κάπου εκεί, ανάμεσα στα γυμνά πατώματα και τους άδειους τοίχους, καταμεσής των τελευταίων πραγμάτων που απέμειναν για μεταφορά, εντόπισα αυτή την εικόνα του Αλμπέρ Καμύ. Μια μικροσκοπική φωτογραφία. Η μοναδική…
Read more

Σα να βλέπω τον Παλιό Χρόνο. Κάθεται μόνος στον σταθμό περιμένοντας το τελευταίο τρένο. Έχοντας φτάσει πια στα βαθιά γεράματα, το χέρι του σφίγγει το βαρύ παλτό του, ενώ στη γενειάδα του φωλιάζουν οι νιφάδες του χιονιού. Στην απέναντι πλατφόρμα ο Νέος Χρόνος γελάει απ’ τη κούνια του και τινάσσει ανέμελα τα στρουμπουλά μωρουδίστικα πόδια…
Read more

Ξύπνημα στις 5 τα ξημερώματα. Ωράρια άνω-κάτω, προσωπικός ρυθμός των ημερών ανακατεμμένος σαν κακή πρόσμιξη αλκοολούχων ποτών. Καθ’ οδόν για τη δουλειά, περπάτημα σε νωπό πλακόστρωτο έρημων νυχτερινών δρόμων, παραδομένων στη σιγαλιά των όψιμων νυχτερινών ονείρων του πλήθους. Μέρες που αναγκάζεσαι να γυρίζεις την πόλη πάνω-κάτω – μα δεν κάνεις τουρισμό. Η αναζήτηση σπιτιού, όταν…
Read more

Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more

Τι είναι οι λέξεις; Εκείνες που λέμε, εκείνες που σκεπτόμαστε κι εκείνες που καταγράφουμε; Η παγίδα που στήνουμε για να πιάσουμε τα θηρία στα δάση• Το φράγμα που ορθώνουμε μπροστά από τον χείμαρρο• Οι ψαρόβαρκες με τις οποίες αρμενίζουμε στον ωκεανό• Το παζλ που παλεύουμε να χτίσουμε• Η κορυφή του προσωπικού μας Empire State Building•…
Read more

Η κινέζα Άλικη Είναι μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες. Το κοριτσάκι με τα σχιστά μάτια κρυφοκοιτάζει με περιέργεια μέσα από τη μισάνοιχτη πόρτα του βαγονιού. Το τρένο διασχίζει τις απέραντες εκτάσεις της μεσοδυτικής Κίνας, μέσα από την έρημο Τακλαμακάν, σχίζοντας σαν γαιοσκώληκας την άμμο, διεισδύοντας ολοένα και βαθύτερα σε μέρη παραδομένα στο σκιόφως –…
Read more