Τι είναι οι λέξεις; Εκείνες που λέμε, εκείνες που σκεπτόμαστε κι εκείνες που καταγράφουμε;
Η παγίδα που στήνουμε για να πιάσουμε τα θηρία στα δάση•
Το φράγμα που ορθώνουμε μπροστά από τον χείμαρρο•
Οι ψαρόβαρκες με τις οποίες αρμενίζουμε στον ωκεανό•
Το παζλ που παλεύουμε να χτίσουμε•
Η κορυφή του προσωπικού μας Empire State Building•
Μα τα θηρία πάντα θα βρίσκουν τρόπο να ξεφύγουν μες στη νύχτα• και τα φράγματα θα παρουσιάσουν κάποια ρωγμή, αργά ή γρήγορα• και οι ψαρόβαρκες θα χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσουν τη φουρτούνα• και το παζλ θα ολοκληρωθεί για να το διαλύσουμε και ν’ αρχίσουμε απ’ την αρχή ξανά.
Και στην κορυφή του Empire State Building, στο πιο απροσπέλαστο σημείο του… ποιος ξέρει. Ίσως δεις τον Κινγκ Κονγκ να σκαρφαλώνει.
4 Responses
Εξαιρετικό!
Καλησπέρα Κούνελε.
Καλό φθινόπωρο, Γιάννη!
Οι λέξεις; Χάντρες γυαλιστερές και θαμπές, άλλες μυρίζουν και άλλες όχι, μα σαν τις συγκεντρώσεις τι όμορφη ιστορία έχεις στα χέρια σου…
Υ.Γ. Πολύ μου άρεσε η πρώτη απάντηση, περί παγίδας, εξαιρετικά εύστοχη.
Χαίρομαι που συμπλήρωσες με τον τρόπο σου τα λόγια μου!