Category: Αφιερώματα

«Φαίνεται ότι μονάχα με τη συνείδηση βιώνουμε το χρόνο. Ένα μωρό δεν κατέχει την έννοια του χρόνου. Δε γνωρίζει ότι ο χρόνος περνάει. Δεν καταλαβαίνει το θάνατο. Το ασυνείδητο του ενήλικου είναι παρόμοιο. Σε ένα όνειρο δεν υπάρχει χρόνος και η τάξη της χρονικής διαδοχής αλλάζει, γεγονός που ανατρέπει τις σχέσεις αιτιών κι αποτελεσμάτων. Δεν…
Read more

Τ’ όνομά της ήταν Θεώνη Δρακοπούλου – μα η γενιά της έμαθε να την αποκαλεί Μυρτιώτισσα. Η γενιά των απαρχών του εικοστού αιώνα, ως τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Πρώτα συγκίνησε τα πλήθη που είχαν την τύχη να τη δουν να ερμηνεύει στη θεατρική σκηνή την Οφηλία και τη Δυσδαιμόνα του Σαίξπηρ. Και έπειτα ήρθαν οι…
Read more

  Ήταν ένα από τα πιο κρύα βράδια του χειμώνα, πριν λίγα χρόνια. Διάβαζα το «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν σε ένα σπίτι δίχως θέρμανση και με παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαινοβγαίνουν οι γάτες (δεν ήθελα να τις αφήσω έξω στο κρύο). Είχα κουκουλωθεί, θυμάμαι, με δυο κουβέρτες και κασκόλ τυλιγμένο μέχρι πάνω, γύριζα τις…
Read more

[Οδηγίες ανάγνωσης: η σημερινή παρουσίαση διαβάζεται ανάποδα. Τα ακόλουθα αποσπάσματα διαβάζονται με αντίστροφη σειρά παραγράφων/διαλόγων (η τελευταία παράγραφος διαβάζεται πρώτη και ο τελευταίος διάλογος πρώτος). Όσο αφορά το υστερόγραφο στο τέλος: διαβάζεται μόνο μέσα από καθρέπτη και από κάτω προς τα πάνω για κάθε πρόταση! Γιατί τα ξεχωριστά βιβλία χρειάζονται ξεχωριστές παρουσιάσεις!] ητπέρθακ νοτ όπα…
Read more

Τον παλιό καιρό, τότε που τα Χριστούγεννα δεν είχαν ακόμα καταξιωθεί ως η επίσημη παγκόσμια γιορτή της κατανάλωσης· τότε που τα κάλαντα αποσκοπούσαν περισσότερο στη χαρά της περιπλάνησης – και τα παιδιά δεν κλείνονταν σπίτι τους, μα έβγαιναν στο κρύο να τα πουν· στην εποχή που χιόνιζε που και που μες στις γιορτές και αισθανόσουν…
Read more

Και η ζωή συνεχίζεται, φίλε μου. Συνεχίζουμε να τρώμε, να κοιμόμαστε, να ονειρευόμαστε και να κάνουμε δύσκολες τις ζωές μας. Η γνωστή ανθρώπινη, υπερβολικά ανθρώπινη πραγματικότητα, όπως τη θυμάσαι και την έζησες. Ακόμα δίνουμε αξία σε λάθος πράγματα. Και η ζωή κυλά και ορισμένες στιγμές αναλογιζόμαστε την φρενίτιδα του χρόνου και την ευθραυστότητα όσων αγαπούμε…
Read more

Καθώς οδεύουμε πια στην καρδιά της θερινής περιόδου, κι ενώ τα τζιτζίκια παραδίδουν καθημερινό ρεσιτάλ και η ζέστη χτυπάει κόκκινο, λέω να πάρουμε μια ανάσα και να κλείσουμε τις παρουσιάσεις μας για το φετινό καλοκαίρι με αυτό εδώ το κείμενο. Ένα κείμενο δροσερό και τραγανό σαν φέτα καρπουζιού, που θα μας ταξιδέψει σε κάποια παραλία…
Read more

Έτος 1966. Μια εποχή αφύπνισης, μια εποχή που ο κόσμος φαινόταν πως θα άλλαζε. Τότε ήταν που η Nina Simone έγραψε ένα τραγούδι με τον τίτλο “Four Women”. Η πρώτη από τις γυναίκες είχε χρώμα δέρματος μαύρο. Πληθωρική, γεροδεμένη, δυναμική, μία αρχέγονη μητρική φιγούρα, σεβάσμια και ταλαίπωρη ταυτόχρονα, ικανή να κουβαλάει πλήθος από κακουχίες στις…
Read more

Μοναχικότητα ή μοναξιά; Ελευθερία ή φυλακή; Ευλογία ή κατάρα; Σήμερα θα ταξιδέψουμε στον αληθινό κόσμο του βιβλιοφάγου. Στην καρδιά του καλλιτέχνη. Στην ψύχη που φωνάζει: «θέλω συντροφιά!» και στη σκέψη που αντιμιλά: «αφήστε με μόνο!» Που τελειώνει η μοναχικότητα και που αρχίζει η μοναξιά; Ποια είναι τα σύνορα ανάμεσα στο Εγώ και το Εμείς; Είναι…
Read more

Αποσπάσματα από τα «Δοκίμια της Οκνηρίας» του Γιοσίντα Κένκο Για την απλότητα «Είναι υπέροχο ο άνθρωπος να έχει απλά γούστα, να αποφεύγει την υπερβολή, να μη λαχταράει την κοσμική επιτυχία. Είναι αλήθεια ότι από την αρχαία εποχή οι σοφοί άντρες σπάνια ήταν πλούσιοι. Στην Κίνα υπήρχε κάποτε ένας άντρας που λεγόταν Χσου Γιου και δεν…
Read more