Μια τωρινή φωτογραφία του υπογράφοντος από τη χιονισμένη Βαυαρία, που σε πρώτη όψη μοιάζει παράξενη. Βλέπουμε κλαδιά καλυμμένα με χιόνι, μπλεγμένα μεταξύ τους σαν ιστούς – ή σαν γιρλάντες που βγάζουμε απ’ το κουτί κι ανακαλύπτουμε κόμπους που κι ένας ναυτικός θα δυσκολευόταν να ξεμπλέξει. Κι εκεί, στο βάθος, ξεχασμένα από παλιά, κολλημένα το ένα…
Read more
«Είναι αλήθεια πως δε βοήθησα ποτέ τον ήλιο να ανατείλει, μου φτάνει όμως που ήμουν παρών όταν το έκανε.» «Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου…
Read more
Είναι εκείνο το τραγούδι των Einstürzende Neubauten. “Silence Is Sexy”. Ένα τραγούδι που παίζει πολύ με τη σιωπή. Μοιάζει να παρεμβάλλει μουσική και λόγια καταμεσής της σιωπής – και όχι το αντίθετο. Κάποια στιγμή ακούγεται ο ήχος ενός τσιγάρου που ανάβει – μια μοναδική σπίθα στο σκοτάδι. Και μετά σιωπή ξανά. Και σκέφτεσαι: είμαστε τσιγάρα…
Read more
Μοναχικότητα ή μοναξιά; Ελευθερία ή φυλακή; Ευλογία ή κατάρα; Σήμερα θα ταξιδέψουμε στον αληθινό κόσμο του βιβλιοφάγου. Στην καρδιά του καλλιτέχνη. Στην ψύχη που φωνάζει: «θέλω συντροφιά!» και στη σκέψη που αντιμιλά: «αφήστε με μόνο!» Που τελειώνει η μοναχικότητα και που αρχίζει η μοναξιά; Ποια είναι τα σύνορα ανάμεσα στο Εγώ και το Εμείς; Είναι…
Read more
Αποσπάσματα από τα «Δοκίμια της Οκνηρίας» του Γιοσίντα Κένκο Για την απλότητα «Είναι υπέροχο ο άνθρωπος να έχει απλά γούστα, να αποφεύγει την υπερβολή, να μη λαχταράει την κοσμική επιτυχία. Είναι αλήθεια ότι από την αρχαία εποχή οι σοφοί άντρες σπάνια ήταν πλούσιοι. Στην Κίνα υπήρχε κάποτε ένας άντρας που λεγόταν Χσου Γιου και δεν…
Read more
Ένα μεγάλο αφιέρωμα στη σκέψη και τη φιλοσοφία του Φρίντριχ Νίτσε [μέρος Ι] «Ο άνθρωπος που δεν θέλει ν’ ανήκει στη μάζα χρειάζεται μόνο να πάψει να είναι βολικός απέναντι στον εαυτό του· να ακολουθεί τη συνείδησή του, η οποία του φωνάζει: “να είσαι ο εαυτός σου – όλα αυτά που τώρα κάνεις, σκέφτεσαι, επιθυμείς,…
Read more
Κάποτε στο μέλλον. Απόσπασμα από το “Φαρενάιτ 451” του Ρέι Μπράντμπερι «Έπεσε στο κρεβάτι και η γυναίκα του αναφώνησε, ξαφνιασμένη. Εκείνος ήταν ξαπλωμένος κάπου πολύ μακριά της στο δωμάτιο, σε ένα χειμερινό νησί που χωριζόταν από μια άδεια θάλασσα. Εκείνη του μιλούσε πολλή ώρα – όπως τουλάχιστον του φάνηκε – και του μιλούσε γι’ αυτό…
Read more
Χθεσινή φωτογραφία, στη διάρκεια μιας μοναχικής εξόρμησής μου σε μια όμορφη παραλία κάπου στα περίχωρα της Αττικής. Το θαλασσοπούλι γύριζε κοντά μου κι εγώ το παρατηρούσα με ενδιαφέρον, τραβώντας διακριτικά φωτογραφίες, μη θέλοντας να το αποσπάσω από την περιήγησή του στα βράχια. Κάποια στιγμή στάθηκε ακίνητο και έμεινε να παρατηρεί τη θάλασσα. Το βλέμμα του…
Read more
«Τα ψάρια δεν βαριούνται το νερό, αλλά μόνο τα ψάρια ξέρουν το γιατί. Τα πουλιά αγαπούν τα δάση, αλλά μόνο εκείνα ξέρουν το γιατί. Οι χαρές της μοναξιάς είναι παρόμοιες. Ποιος μπορεί να τις καταλάβει αν δεν ζήσει έτσι;» Στα παλιά χρόνια, την ιαπωνική περίοδο των Καμακούρα, ένας αυλικός αποφάσισε να γίνει ερημίτης. Η ζωή…
Read more
«Εδώ είναι η Χώρα της Συνουσίας, όπου δε βρίσκονται ούτε δέντρα, ούτε άστρα, ούτε προβλήματα. Υπέρτατος άρχοντας είναι το σπερματοζωάριο. Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, το μέλλον είναι απόλυτα αβέβαιο, το παρελθόν ανύπαρκτο. Σε κάθε εκατομμύριο καινούριων υπάρξεων οι εννιακόσιες ενενήντα εννέα χιλιάδες εννιακόσιες ενενήντα εννέα είναι καταδικασμένες να πεθάνουν χωρίς ελπίδα να ξαναγεννηθούν ποτέ. Ο…
Read more
Πρόσφατα σχόλια