Tag: συζητήσεις στον κήπο

Και η ζωή συνεχίζεται, φίλε μου. Συνεχίζουμε να τρώμε, να κοιμόμαστε, να ονειρευόμαστε και να κάνουμε δύσκολες τις ζωές μας. Η γνωστή ανθρώπινη, υπερβολικά ανθρώπινη πραγματικότητα, όπως τη θυμάσαι και την έζησες. Ακόμα δίνουμε αξία σε λάθος πράγματα. Και η ζωή κυλά και ορισμένες στιγμές αναλογιζόμαστε την φρενίτιδα του χρόνου και την ευθραυστότητα όσων αγαπούμε…
Read more

Έλα μαζί μου. Θέλω να αλλάξουμε μαζί τον κόσμο, σου λέω. Ξέρω πως θέλεις. Μα δεν ξέρεις πως βλέπω τον κόσμο, μου λες. Ο κόσμος σου είναι οι λέξεις σου. Όταν αλλάζουν οι λέξεις σου αλλάζει και η πραγματικότητά σου. Τι είναι η πραγματικότητα αν όχι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε γι’ αυτήν. Απορώ. Μου δίνεις…
Read more

Μοναχικότητα ή μοναξιά; Ελευθερία ή φυλακή; Ευλογία ή κατάρα; Σήμερα θα ταξιδέψουμε στον αληθινό κόσμο του βιβλιοφάγου. Στην καρδιά του καλλιτέχνη. Στην ψύχη που φωνάζει: «θέλω συντροφιά!» και στη σκέψη που αντιμιλά: «αφήστε με μόνο!» Που τελειώνει η μοναχικότητα και που αρχίζει η μοναξιά; Ποια είναι τα σύνορα ανάμεσα στο Εγώ και το Εμείς; Είναι…
Read more

Ένα απόσπασμα από την “Ταυτότητα” του Μίλαν Κούντερα – και δυο λόγια περί φιλίας «Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα το μοναδικό νόημα της φιλίας έτσι όπως τη ζούμε σήμερα», είπε ο Ζαν–Μαρκ στη Σαντάλ. «Η φιλία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο για την καλή λειτουργία της μνήμης του. Το να θυμόμαστε το παρελθόν μας, το να το…
Read more

Ένας ύπουλος ιός γυρίζει γύρω μας. Μα όχι – δεν αναφέρομαι στον γνωστό. Γι’ αυτόν μιλάνε άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο αρμόδιοι. Αναφέρομαι σ’ έναν διαφορετικό ιό, επίβουλο και υποχθόνιο: στον ψυχολογικό ιό. Εκείνον που υποδύεται τη μορφή του άγχους, της φοβίας, της κρίσης πανικού. Αυτός ο ψυχολογικός ιός μεταδίδεται με περίσσια ευκολία – μπορεί εύκολα…
Read more

Ήταν 1947 όταν ο Αλμπέρ Καμύ δημοσίευε την «Πανούκλα» [Albert Camus, “La Peste”]. Γραμμένο κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης μετά την καταστροφή του πολέμου, το μυθιστόρημα περιγράφει τη σταδιακή εξάπλωση μιας αιφνιδιαστικής ασθένειας σε μια «φυσιολογική πολιτεία» των καιρών. Μια πολιτεία στην οποία (κατά τα λόγια του συγγραφέα στην εισαγωγή του έργου): «πλήττεις και πασχίζεις…
Read more

«Όλοι οι άνθρωποι απεχθάνονται τα σιχαμερά πλάσματα• πόσο, λοιπόν, περισσότερο εμένα πρέπει να με απεχθάνονται, που είμαι ο πιο σιχαμερός από όλα τα άλλα ζωντανά πράγματα! Ακόμα και συ, ο πλάστης μου, με αποστρέφεσαι και με περιφρονείς, εμένα τα πλάσμα σου, που μ’ αυτό η τέχνη σου είναι δεμένη με δεσμά που λύνονται μονάχα με…
Read more

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας δύο αποσπάσματα από δύο διαφορετικά βιβλία – και έπειτα, αφού τα διαβάσουμε, θέλω να δούμε, μαζί, ποιο είναι το κοινό τους νόημα. Και να συζητήσουμε πάνω σε αυτό. Το πρώτο απόσπασμα ανήκει στον Χαρούκι Μουρακάμι και στο βιβλίο του «Το Κουρδιστό Πουλί» – το πρώτο βιβλίο του δημοφιλούς ιάπωνα συγγραφέα,…
Read more

Δουλειά Μετράς τις ώρες. Οι δείκτες στο ρολόι μοιάζουν γίγαντες με πέτρινα ποδάρια. Κρέμεσαι απ’ τη ράχη τους σαν ναυαγός στο νησί του Κύκλωπα. Απόδραση! Γλυκιά απόδραση! Κάθε ώρα που περνά, κάθε πάτημα του γίγαντα, ξεφυσούν αέρα στο αερόστατο της σκέψης σου. Και υψώνεσαι όλο και ψηλότερα, περιμένοντας να πετάξεις πώς και πώς. Μα τα…
Read more

«Σήμερα, όπως και πάντα, όλοι οι άνθρωποι κατατάσσονται σε δυο κατηγορίες: σε δούλους και ελεύθερους. Όποιος δεν έχει για τον εαυτό του τα δύο τρίτα της μέρας του, είναι δούλος, ό,τι και να είναι: πολιτικός, έμπορος, υπάλληλος, επιστήμονας.» Φρίντριχ Νίτσε [από το «Ανθρώπινο, πάρα πολύ Ανθρώπινο»] Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από την έννοια του…
Read more