«Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, μια παρέα σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά για να ζεσταθούν και να μην ξεπαγιάσουν. Όμως με το που άρχισαν να αγκυλώνονται, πάλι απομακρύνθηκαν. Κάθε φορά λοιπόν που είχαν ανάγκη να ζεσταθούν, συνέβαινε το δεύτερο κακό· έτσι πήγαιναν πίσω μπρος από το ένα βάσανο στο άλλο, μέχρι που βρήκαν μεταξύ των δύο κακών…
Read more
Οι σχέσεις που αναπτύσσουμε είναι σαν τα έργα μας: θέλουν δουλειά. Σαν τα κτίρια που οικοδομούμε τούβλο-τούβλο και δαπανούμε χρόνο και προσπάθεια• σαν τους κήπους που κλαδεύουμε και ποτίζουμε και αφαιρούμε τα ζιζάνια• σαν τα προϊόντα τέχνης που απαιτούν χρόνο, κόπο και δουλειά – δουλειά, ναι, όχι μόνο “ταλέντο” ή “έμπνευση”. Δουλειά! Όπως είχε πει…
Read more
Ίσως η ωραιότερη λογοτεχνική εξύμνηση του γυναικείου σωματικού κάλλους, που έχω διαβάσει ως σήμερα, να βρίσκεται καταχωνιασμένη σε μια κρυφή γωνιά από τις “Χίλιες και μια Νύχτες”. Το χιλιόχρονο αυτό ορόσημο αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα πλέον αισθησιακά έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας – δεν είναι τυχαίο που ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι το…
Read more
“Is there anybody out there?…” Αυτοί οι στίχοι έχουν στοιχειώσει τη γενιά μας. Στίχοι χαραγμένοι με μαύρο μαρκαδόρο σ’ ένα κατάλευκο Τείχος, άσπρο σαν την παχύρευστη ομίχλη της σιωπής. Κι εκεί, πίσω απ’ το συμπαγές οχύρωμα των τούβλων, αντηχεί (ίσα που ακούγεται) μια ψιλή φωνή. Η φωνή κάποιου που ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια, ασφαλισμένος…
Read more
«Πόσο λίγο ξέρετε την ευτυχία των ανθρώπων, εσείς, βολεμένοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι! Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι αδερφές και μάλιστα δίδυμες, που είτε μεγαλώνουν μαζί είτε, όπως συμβαίνει σε σας, μένουν μικρές!» Ναι, ήταν ο Νίτσε εκείνος που είπε πρώτος αυτό το “ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”. Και σε αυτή…
Read more
Κάθε νέο χρόνο, πλήθος ανάμεσά μας θέτει “στόχους”. “Θα κάνω” αυτό και “πρέπει να γίνει” εκείνο. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί απ’ αυτούς τους “στόχους” καταλήγουν να μοιάζουν με παραφουσκωμένα μπαλόνια, γεμάτα αέρα. Έναν μήνα μετά – το πολύ – κι έχουν ήδη ξεφουσκώσει. Ο λόγος; Πολύ απλά, η πλειοψηφία αυτών των “στόχων”…
Read more
Υπάρχουν δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις τη βλακεία των ανθρώπων – ή, για να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική “βαθύτερη” έκφραση: δύο τρόποι ν’ αντιμετωπίσεις το παράλογο της ύπαρξης. Ο ένας είναι να τα βάψεις μαύρα – όπως έκανε ο Κάφκα. Και ο άλλος είναι με το χιούμορ – όπως έκανε ο κύριος του σημερινού μας θέματος. Κατά…
Read more
Το σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό, καθώς βρέθηκα στη δυσάρεστη κατάσταση να παρακολουθήσω λίγο ελληνική τηλεόραση. Ζούμε στην εποχή της εικόνας – μια εικόνα κυρίαρχη παντού, από τα social media ως τον χώρο της πολιτικής. Εκείνο που προέχει είναι η παρουσία μιας λαμπερής περσόνας κι ενός λόγου που μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σλόγκαν. Τίτλοι, λεζάντες και…
Read more
Η λεπτομέρεια κάνει άραγε τη διαφορά; Στην αγάπη, η απάντηση ίσως είναι θετική. Μπορεί να φέρεις πολλαπλές ιδιότητες – όμως μόνο το αγαπημένο πρόσωπο θα εκτιμήσει πάνω σου εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια, που μάλλον θα περάσει απαρατήρητη στους άλλους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους στίχους ενός παλιού τραγουδιού της δεκαετίας του 30… Ένα τραγούδι που εκθειάζει στην…
Read more
Είδα μια πρόσφατη χολιγουντιανή ταινία. Μου φάνηκε κάκιστη. Μπήκα από περιέργεια στο IMDB – και διαπίστωσα με έκπληξη πως έχει έναν βαθμό στα ύψη. Πάει το γούστο του κόσμου, σκέφτηκα. Μπαίνω στο Youtube δίχως λογαριασμό – κατά λάθος. Με κατακλύζουν μεμιάς τα προτεινόμενα βίντεο, με βάση τις προτιμήσεις της “πλειοψηφίας” – εκείνα που μαζεύουν τα…
Read more
Πρόσφατα σχόλια