Tag: κείμενα

Καθένας από μας είναι ένας κολυμβητής. Η θάλασσα που κολυμπούμε λέγεται χρόνος. Όλοι γινόμαστε κολυμβητές, θέλοντας και μη. Μας πέταξαν στη θάλασσα και είπαν: «Κολυμπήστε!». Μα δεν μας έδειξαν τον τρόπο. Κάποιες μέρες το σώμα σου ακολουθεί τον ρυθμό του νερού: τότε αρμενίζεις στο παρόν. Δεν το σκέφτεσαι – κολυμπάς. Ορισμένες φορές το νερό είναι…
Read more

Θυμάστε εκείνα τα εικονογραφημένα παιδικά παιχνίδια που είχαν θέμα τους: «βρείτε τα κρυμμένα λάθη στην εικόνα»; Ε λοιπόν – το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να παραλληλιστεί μαζί τους. Πρόκειται για ένα επίκαιρο κείμενο που περιλαμβάνει 112 προτάσεις και 56 λάθη – ένα λάθος ανά δύο προτάσεις! Τι να κάνουμε – συμβαίνουν αυτά όταν γράφουμε…
Read more

Ξύπνημα στις 5 τα ξημερώματα. Ωράρια άνω-κάτω, προσωπικός ρυθμός των ημερών ανακατεμμένος σαν κακή πρόσμιξη αλκοολούχων ποτών. Καθ’ οδόν για τη δουλειά, περπάτημα σε νωπό πλακόστρωτο έρημων νυχτερινών δρόμων, παραδομένων στη σιγαλιά των όψιμων νυχτερινών ονείρων του πλήθους. Μέρες που αναγκάζεσαι να γυρίζεις την πόλη πάνω-κάτω – μα δεν κάνεις τουρισμό. Η αναζήτηση σπιτιού, όταν…
Read more

Τι είναι οι λέξεις; Εκείνες που λέμε, εκείνες που σκεπτόμαστε κι εκείνες που καταγράφουμε; Η παγίδα που στήνουμε για να πιάσουμε τα θηρία στα δάση• Το φράγμα που ορθώνουμε μπροστά από τον χείμαρρο• Οι ψαρόβαρκες με τις οποίες αρμενίζουμε στον ωκεανό• Το παζλ που παλεύουμε να χτίσουμε• Η κορυφή του προσωπικού μας Empire State Building•…
Read more

Σκέφτομαι τον περιπλανώμενο. Χρόνια αρμενίζει και αποζητά κάποιο νησί να προσαράξει. Τη μικρή Ιθάκη του. Αχ, πως αναστενάζει όταν σκέφτεται τη μικρή Ιθάκη του! Σκέφτομαι όμως και εκείνον που ζει στο νησί. Εκείνον που περνά τα χρόνια του εκεί. Αχ, δεν τον χωράει η μικρή του η Ιθάκη! Επιθυμεί το αντίθετο: να σαλπάρει, ν’ αποτινάξει…
Read more

“Απρίλη ψεύτη, χάνομαι, στα ψεύτικα όνειρά σου…”, λένε οι Κατσιμιχαίοι στον «Κόκκινο Χορό» τους. Απρίλης. Ο μήνας που σηματοδοτεί το επίσημο λάκτισμα του τραγουδιού της άνοιξης. Ποια είναι η Άνοιξη; Εκείνη η νεαρή γυναίκα, που τόσοι έχουν ποθήσει και τόσοι έχουν ερωτευτεί. Η πιο ποθητή και εκστατική απ’ τις γυναίκες. Μια ανθοφορούσα κοπέλα με διάφανο…
Read more

Αυτό είναι ένα πειραματικό κείμενο, και, ως τέτοιο, δεν επιθυμώ να βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς θα του δώσω έναν τυχαίο τίτλο. «Σκυλιά που στεγνώνουν τη γούνα τους στο Μπρούκλιν». Αυτό μου ήρθε πρώτο σαν σκέψη, εντελώς γελοίο, μου αρέσει, το κρατάω. Τι θα κάναμε δίχως τη γελοιότητα, που τόσο πετυχημένα μας…
Read more

Την τελευταία μέρα του κόσμου έγινε ένα μεγάλο συμβούλιο, απαρτιζόμενο από φυτά, ζώα κι ανθρώπους. Στα μεγάλα έδρανα είχε λάβει με επισημότητα τις θέσεις της μια Επιτροπή, τα μέλη της οποίας κάλυπταν ολόκληρο το φάσμα των έμβιων όντων. Έβλεπες αετούς με αυστηρά βλέμματα, σαλιγκάρια με καθησυχαστική φωνή, λεύκες με ελαφρύ βάδισμα, τουλίπες με φευγάτη όψη……
Read more

Δύο παλέτες με χρώματα. Η μία, αριστερά, με μια πρώτη ματιά δείχνει φτωχή και λίγη συγκριτικά με εκείνη δεξιά. Τρία χρώματα όλα κι όλα – τρία δοχεία με κόκκινο, κίτρινο και μπλε. Πολυκαιρισμένα πινέλα, μπογιές που έχουν μπλέξει τις αποχρώσεις τους, άφθονες μουτζούρες εδώ κι εκεί. Μια κασετίνα που μοιάζει σκουριασμένη, δίχως απαραίτητα να έχει…
Read more

Ένα απόσπασμα από την “Αμάντα”, το πρώτο μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς «Ο Ιησούς καθόταν πάνω σ’ ένα βράχο στην έρημο, κάνοντας διαλογισμό και διαβάζοντας το Νόμο, όταν πλησίασε ο Ταρζάν καβάλα σε μια κατσίκα. Ο Ταρζάν μασουλούσε σπόρους από μοσχοκάρυδο και έπαιζε φυσαρμόνικα. «Ε, Ιησού», φώναξε. Ο Ιησούς αναπήδησε σαν να τον είχε τσιμπήσει σκορπιός.…
Read more