Ξημέρωνε μια καθ’ όλα υπέροχη μέρα στην οδό Τερψιχόρης. Υπέροχη, αν εξαιρέσεις τη ζέστη, την υγρή ατμόσφαιρα που έκανε τα ρούχα να κολλάνε, τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, τα νευρωτικά βλέμματα των περαστικών – και το γεγονός πως έβρεχε βατράχια. Στο φιλόξενο πανδοχείο της γειτονιάς, γωνία Τερψιχόρης και Ευτέρπης, η κυρία Φρόσω έπαιρνε αγανακτισμένη το πρωινό…
Read more
Καλώς ήρθες! Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σου. Πού βρίσκομαι;… ρωτάς. Κοιτάζεις γύρω σου και στα μάτια σου ξεδιπλώνεται μια ατέλειωτη πολιτεία. Μια πολιτεία μεγαλύτερη από χίλιους κόσμους, μια πολιτεία μεγαλύτερη απ’ όλες τις πολιτείες των ανθρώπων. Και ζαλίζεσαι, το κεφάλι σου πονά, η όψη της πλημμυρίζει την καρδιά σου σαν παλίρροια. Που βρίσκομαι;… Βρίσκεσαι…
Read more
Αυτό είναι ένα μικρό διήγημα του Άντον Τσέχωφ, γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα διήγημα το οποίο θα δημοσιευόταν πρωτοσέλιδο σε κάθε εφημερίδα, κάθε σχολικό βιβλίο, κάθε μορφής επιμορφωτικό έντυπο, παντού και συνεχώς – αν ζούσαμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Θα το βλέπαμε τοιχοκολλημένο έξω από γραφεία επιχειρήσεων και θα συνόδευε κάθε αξιοπρεπές…
Read more
Τον παλιό καιρό, τότε που τα Χριστούγεννα δεν είχαν ακόμα καταξιωθεί ως η επίσημη παγκόσμια γιορτή της κατανάλωσης· τότε που τα κάλαντα αποσκοπούσαν περισσότερο στη χαρά της περιπλάνησης – και τα παιδιά δεν κλείνονταν σπίτι τους, μα έβγαιναν στο κρύο να τα πουν· στην εποχή που χιόνιζε που και που μες στις γιορτές και αισθανόσουν…
Read more
Ένα διήγημα του Μίχαελ Έντε, από το βιβλίο του “Ο Καθρέφτης Μέσα Στον Καθρέφτη” «Αργά σαν πλανήτης γυρίζει, γυρίζει, το μεγάλο στρογγυλό τραπέζι με τη χοντρή τάβλα. Πάνω του έχει ένα τοπίο με βουνά και δάση, πολιτείες και χωριά, ποταμούς και λίμνες. Στο κέντρο, μικρός κι εύθραυστος σαν αγαλματάκι από πορσελάνη, κάθεσαι συ και γυρίζεις…
Read more
Αυτό είναι ένα πειραματικό κείμενο, και, ως τέτοιο, δεν επιθυμώ να βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς θα του δώσω έναν τυχαίο τίτλο. «Σκυλιά που στεγνώνουν τη γούνα τους στο Μπρούκλιν». Αυτό μου ήρθε πρώτο σαν σκέψη, εντελώς γελοίο, μου αρέσει, το κρατάω. Τι θα κάναμε δίχως τη γελοιότητα, που τόσο πετυχημένα μας…
Read more
«Επιτέλους! Θα έχουμε κι εμείς μία τηλεόραση! Όπως αυτή που έχει ο Κλοτέρ, που είναι ένας φίλος από το σχολείο και που είναι ο τελευταίος μαθητής της τάξης, αλλά που είναι πολύ καλό παιδί. Ο μπαμπάς δεν ήθελε ν’ ακούσει λέξη, έλεγε πως μετά δε θα μελετούσα πια τα μαθήματά μου και πως θα ήμουνα…
Read more
“Το όμορφο Τσαρσί με τα γραφικά στενά του δεν έχει αλλάξει” «Μέσα στο σημερινό Ισμίρ υπάρχει μια περιοχή που θυμίζει την παλιά Σμύρνη. Που παρ’ όλη τη βασική αλλαγή της πολιτείας, αυτό το κομμάτι κάπως κατάφερε να μη χάσει εντελώς τη μορφή και την ατμόσφαιρά του. Απεναντίας, ίσως χάρη στον εκπατρισμό των Ελλήνων, να διατήρησε…
Read more
«Η ψυχή σώζεται αν διατηρηθεί με μια συγκεκριμένη μορφή» Raymond Lully «Βαστώ από γενιά διάσημη για τη δύναμη της φαντασίας της και τους φλογερούς της έρωτες. Οι άνθρωποι με είπαν τρελό, μα δεν έχει ακόμα λυθεί το ζήτημα, αν η τρέλα είναι ή δεν είναι η υπέρτατη νοημοσύνη, αν ένα μεγάλο μέρος απ’ ό,τι είναι…
Read more
«Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Το αγόρι δεκαοχτώ χρονών και το κορίτσι δεκαέξι. Το αγόρι δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο, και το κορίτσι δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο. Ένα μοναχικό και συνηθισμένο αγόρι κι ένα μοναχικό και συνηθισμένο κορίτσι, σαν αυτά που υπάρχουν παντού. Ωστόσο πιστεύουν ακράδαντα πως κάπου σ’ αυτό…
Read more
Πρόσφατα σχόλια