Από φετινό αναμνηστικό λεύκωμα της Έκτης Δημοτικού. Η ερώτηση είναι «πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν μεγαλώσετε». Ένας μαθητής απάντησε πως θα επιθυμούσε, αφού αποφοιτήσει από σχολή ναυπηγών, να εργαστεί σε μια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία, να βγάλει τόσα χρήματα όσα χρειάζεται ώστε να αγοράσει τρία αμάξια (εκ των οποίων το ένα θα είναι αγωνιστικό), καθώς…
Read more
“Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που πότε δεν ζήσαμε, κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…” Με αυτά τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη ανοίγουν οι πύλες της αποψινής μας λογοτεχνικής εισχώρησης στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας. Και, για δες, σήμερα τα φώτα είναι χαμηλότερα απ’ το συνηθισμένο. Μοιάζει λες και βαδίζεις σ’ ένα αλλότινό σου…
Read more
Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι. Να παίρνεις στο δρόμο μαζί σου εκατό τραγούδια και να ακούς, ξανά και ξανά, στο repeat, ένα μόνο. Να διαβάζεις ένα βιβλίο και να πιάνεις τον εαυτό σου να συλλογίζεται μια και μόνο φράση του – μία πρόταση μέσα σε χιλιάδες. Να έχει καρφωθεί στη μνήμη σου όχι η γενικότερη πλοκή ενός έργου…
Read more
«Εκείνη όμως τη μέρα, με την καταιγίδα που είχε σηκωθεί χωρίς να βρέξει, αναγκαστήκαμε με τη Σιμόν να φύγουμε απ’ τον πύργο και να το βάλουμε σα ζώα στα πόδια διασχίζοντας το εχθρικό σκοτάδι, με τα ρούχα μας χαμένα και τη φαντασία μας στοιχειωμένη. Λίγο αργότερα ξαναβρήκαμε τα ποδήλατά μας και μπορέσαμε να προσφέρουμε ο…
Read more
Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει κατορθώνω να μιλήσω στη γλώσσα του. Και όπως ξέρουμε, υπάρχουν τόσες γλώσσες όσοι και άνθρωποι. Ο μύθος του Πύργου της Βαβέλ είναι πάντα επίκαιρος. Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει πως γίνομαι αυτιά και όχι μόνο στόμα. Πόσες φορές δεν βαπτίστηκε διάλογος η εναλλαγή μονολόγων; Ίσα κάτι να σπάει τη σιωπή. Μα αν…
Read more
Ένα αφιέρωμα στο «Περί Τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου «“Πιθανότατα μόνο σ’ έναν κόσμο τυφλών τα πράγματα γίνονται αυτό που πραγματικά είναι”, είπε ο γιατρός. “Και οι άνθρωποι;”, ρώτησε η κοπέλα με τα σκούρα γυαλιά. “Και οι άνθρωποι το ίδιο, αφού δεν θα υπάρχει κανείς για να τους δει”». Βιβλίο-κολοσσός. Έργο που σε ξεγυμνώνει και σε…
Read more
Ιστορία του Βωβού Κινηματογράφου, μέρος 3: Ο Γερμανικός Εξπρεσιονισμός Το αποψινό μας αφιέρωμα ξεκινάει με ένα μάθημα πάνω στην ψυχολογία της ζωγραφικής. Ας υποθέσουμε πως δίνουμε σε δυο ανθρώπους ένα λευκό κομμάτι χαρτί και τους ζητούμε να σχεδιάσουν πάνω του, απολύτως ελεύθερα, την εικόνα ενός τοπίου. Οι δύο άνθρωποι σχεδιάζουν το τοπίο και μετά από λίγη ώρα…
Read more
Αθήνα, πλατεία Συντάγματος, Μάρτης του 2016. Πλήθη κόσμου φέρνουν και συγκεντρώνουν είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Άλλοι φέρνουν τρόφιμα, άλλοι είδη υγιεινής, άλλοι ρούχα. Οι εθελοντές δεν προλαβαίνουν να παραλαμβάνουν τσάντες με πράγματα και να τα τοποθετούν σε πελώριες στιβάδες, καθοδηγώντας ταυτόχρονα τον κόσμο, απαντώντας συνεχώς σε ερωτήσεις – εδώ τα σαπούνια, εδώ τα…
Read more
Το αποψινό θέμα μας διαφέρει από τα άλλα. Είναι οι τέχνες, μα από την ανάποδη… είναι η εικόνα τους αντεστραμμένη στον καθρέπτη, παραμορφωμένη, στρεβλή. Πυρήνας κάθε μορφής τέχνης είναι η δημιουργικότητα και η αισθητική, μα στη σημερινή μας περιπλάνηση θα μιλήσουμε για τον ολικό εκφυλισμό αυτών των χαρακτηριστικών. Για το μεταλλαγμένο στυλ ζωής που ονομάζεται…
Read more
Το φως της μέρας φεύγει· η σκόνη της καθημερινότητας μαζί της· και τα φώτα στο Λαγούμι της Λογοτεχνίας ανάβουν για άλλη μια φορά. Μικρά, θερμά φώτα που τρεμοπαίζουν παιχνιδιάρικα, τέτοια που αποκαλύπτουν πάντα λιγότερα από εκείνα που φαντάζεσαι – γιατί στον κόσμο του βιβλίου η φαντασία είναι σημαντικότερη από την άμεση αίσθηση. Και αν η…
Read more
Πρόσφατα σχόλια