Category: Συζητήσεις στον Κήπο

Εισαγωγή στο «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η 21η του Απρίλη έχει καθιερωθεί ως η «μαύρη επέτειος» της Χούντας. Η μέρα που τα τεθωρακισμένα των συνταγματαρχών βύθισαν τη χώρα στην άχρωμη άβυσσο της δικτατορίας. Ωστόσο αναρωτιέμαι: γιατί μόνο η 21η του Απρίλη; Γιατί όχι και η 22η του μήνα; Η 23η; Η 24η; Πες…
Read more

Χθες βράδυ τράβηξε το βλέμμα μου το ένθετο «Κ» της Καθημερινής. Το κεντρικό θέμα που δέσποζε στο εξώφυλλο είχε τον τίτλο «Πώς Γίνεσαι Δισεκατομμυριούχος πριν από τα 40», με υπότιτλο «πέντε αυτοδημιούργητοι από τη νέα λίστα του Forbes». Τα λευκά χαμόγελα και τα αστραφτερά βλέμματα των συγκεκριμένων πέντε δισεκατομμυριούχων σκορπούσαν μια παραπανίσια γυαλάδα στο ήδη…
Read more

Είναι όμορφο το χιόνι, μα ξέρεις γιατί; Δεν είναι το άσπιλο λευκό του, στο χρώμα του οποίου ξεβάφεται κάθε ατέλεια γύρω σου. Δεν είναι που εξωραΐζει και το ασχημότερο τοπίο, κάθε τενεκεδούπολη πηγμένη σε σίδερα, σύρματα και γκριζωπές εκφράσεις. Δεν είναι το απαλό του κάλυμμα, στρώματα βαμβάκι σωριασμένα, ικανά να επουλώσουν τις πληγές, να απορροφήσουν…
Read more

“However vast the darkness, we must supply our own light.” Stanley Kubrick Ήθελε, μικρός, να γίνει ντράμερ. Συγκεκριμένα ντράμερ της τζαζ. Πράγμα καθόλου εύκολο, καθώς η τζαζ απαιτεί υψηλές ικανότητες συγχρονισμού και αυτοσχεδιασμού ταυτόχρονα. Μα ο μικρός Στάνλεϊ αντιμετώπιζε την πρόκληση ως κάτι θετικό. «Ας φαίνεται δύσκολο σε κάποιους», μπορεί να σκεφτόταν, ενώ τα μάτια…
Read more

Στο πέρας πια των εκλογών, τις οποίες αρκετός κόσμος ανακήρυξε ως «τις σημαντικότερες της Μεταπολίτευσης» και ενώ τα βλέμματα της Ευρώπης είναι συγκεντρωμένα στη χώρα μας, μπορούμε να επιχειρήσουμε έναν σφαιρικό, μα και προσωρινό απολογισμό του αποτελέσματος. Χαρακτηριστικό των εκλογών υπήρξε η κονταρομαχία, σε επίπεδο πολιτικής επιρροής, της «ελπίδας» και του «φόβου». Η ελπίδα υπήρξε…
Read more

«Σκέψου – Δεν Είναι Παράνομο Ακόμα». Έτσι έγραφε ένα προεκλογικό χαρτί του νεοναζιστικού, λαϊκίστικου μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Ήταν πεταμένα πολλά χαρτιά σαν αυτό στο δρόμο, πλάι στα σκουπίδια, γύρω από τους βόθρους. Το σύνθημα καλούσε τον κόσμο να «σκεφτεί», μα ουσιαστικά επικαλούνταν το συναίσθημα του, προβάλλοντας το πιασάρικο κλισέ του «παρανόμου» – το οποίο…
Read more

«Εξ’ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ονόμαζαν ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν. Όσον συναναστρέφομαι τα ζώα, τόσον μάλλον πείθομαι, ότι δεν υπάρχει μεταξύ αυτών και των ανθρώπων καμία διαφορά, ως ηθέλησαν παραδοξολόγοι τινές να ισχυρισθώσιν, αλλά μόνον ότι τα πράγματα, κατά τα οποία διαφέρομεν…
Read more

Η αλεπού, το λουλούδι και το αστέρι που γελά Ξαναδιαβάζοντας τον «Μικρό Πρίγκιπα» λοιπόν. Μεταξύ μας, είναι κάτι εύκολο. Πρόκειται για ένα βιβλίο μικρό σε έκταση, από εκείνα που μπορεί κάποιος να διαβάζει επανειλημμένα, ξανά και ξανά – μα για κάποιο λόγο, κάθε φορά θα φαίνεται ελαφρώς διαφορετική από την προηγούμενη. Μπορεί να αισθάνεσαι χαρούμενος…
Read more

Καθώς ο χρόνος φεύγει, παίρνοντας μαζί του προσδοκίες, επιθυμίες και υποσχέσεις (για να μας τις επιστρέψει τη χρονιά που έρχεται, σαν άλλος ταχυδρόμος – ένα παλιό γράμμα με καινούργιο γραμματόσημο), τι θα λέγατε να μιλήσουμε για έναν από τους μακροβιότερους μύθους στην ιστορία; Ο λόγος για την θρυλική Πηγή της Νιότης, μα και της απεικόνισής…
Read more

“Ας πεθάνουν λοιπόν! Καλύτερα, καθώς έτσι θα μειωθεί ο παραπανίσιος πληθυσμός”… λέει με περιφρόνηση ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, αναφερόμενος στους φτωχούς και άπορους, στο ξεκίνημα της “Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας”. Μα η ατάκα του αυτή, περί παραπανίσιου πληθυσμού – ανθρώπων που είναι αχρείαστοι, με άλλα λόγια, σύμφωνα με μια αυστηρά ιεραρχική αντίληψη των πραγμάτων – η ατάκα του…
Read more