“Ας πεθάνουν λοιπόν! Καλύτερα, καθώς έτσι θα μειωθεί ο παραπανίσιος πληθυσμός”… λέει με περιφρόνηση ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, αναφερόμενος στους φτωχούς και άπορους, στο ξεκίνημα της “Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας”.
Μα η ατάκα του αυτή, περί παραπανίσιου πληθυσμού – ανθρώπων που είναι αχρείαστοι, με άλλα λόγια, σύμφωνα με μια αυστηρά ιεραρχική αντίληψη των πραγμάτων – η ατάκα του αυτή έμελλε να τον δυναστεύσει στη συνέχεια της ιστορίας.
Θα ήταν αδύνατο να μην αντιπαραβάλλουμε αντιλήψεις όπως αυτή με τους καιρούς μας. Μια μερίδα κόσμου γύρω μας αποζητά μονίμως αποδιοπομπαίους τράγους για όσα αρνητικά συμβαίνουν και τους βρίσκουν (βολικά, πολύ βολικά) σε μερίδες ανθρώπων που θεωρούν “κατώτερους” – απλά γιατί μπορεί να έχουν διαφορετική καταγωγή, εθνότητα ή οικονομική κατάσταση. Aυτός είναι ο δικός τους “παραπανίσιος πληθυσμός”.
Αυτομάτως πάλι, χρίζουν τους εαυτούς τους, τάχα, “ανώτερους”, απλά γιατί γεννήθηκαν αλλιώς – δεν το επέλεξαν, δεν εργάστηκαν ή κόπιασαν γι’ αυτό – απλά είχαν την “τύχη” να γεννηθούν αλλιώς. Τίποτα περισσότερο – μα αυτό είναι αρκετό για να τους κάνει να κοκορεύονται. Δυστυχώς η μερίδα αυτή έχει αποκτήσει ως και πολιτική φωνή στις μέρες μας, δηλητηριάζοντας τον κόσμο με τις αντιλήψεις τους περί υποτιθέμενης φυλετικής και εθνοτικής καθαρότητας – αντιλήψεις περί καθαρότητας που αρμόζουν σε ακάθαρτα μυαλά.
Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ δεν ήταν ρατσιστής, με την φυλετική/εθνική αυτή έννοια. Μα μισούσε τους ανθρώπους – και το μίσος βρίσκεται στον πυρήνα κάθε ρατσισμού – όσο και αν “ντύσεις” τον τελευταίο με μια ιδεολογία της κακιάς ώρας, παρουσιάζοντας τον τάχα σαν “πολιτική επιλογή”. Ο ρατσισμός είναι ρατσισμός, τέλος. Και ο φασισμός το ίδιο, όσο και αν κρύβεται πίσω από τις λέξεις.
Θα πρότεινα στους εθνικιστές και ρατσιστές αυτού του τόπου να διαβάσουν την ‘Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” – ας είναι το μόνο βιβλίο που θα διαβάσουν στη ζωή τους.
***
Όταν το Φάντασμα των Χριστουγέννων του Παρόντος επισκέπτεται τον Σκρουτζ του υπενθυμίζει, ειρωνικά, εκείνη την ατάκα του – περί “παραπανίσιου πληθυσμού”. Και του λέει:
“Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο Παραπανίσιος Πληθυσμός; Που βρίσκεται; Θα αποφασίσεις εσύ ποιοι άνθρωποι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν; Ποιος ξέρει, πιθανό υπό το βλέμμα τ’ Ουρανού εσύ να είσαι περισσότερο άχρηστος και λιγότερο άξιος για να ζεις, σε σύγκριση με εκατομμύρια σαν το παιδί αυτού του φτωχού ανθρώπου. Ω, Θεέ! Να ακούς το Έντομο πάνω στο φύλλο να διακυρρήτει πως τα φτωχά αδέρφια του στο χώμα ζουν παραπανίσια!”
[από την “Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” του Καρόλου Ντίκενς]
10 Responses
Έκανες για απόψε ειδικά Κούνελε μια υπέροχη επιλογή….! Βέβαια δεν έχω την …προσδοκία από κρυπτοφασίστες που ανάγουν, καθώς λες, όλα τους τα κακά και μίζερα, στον …διπλανό τους, να την καταλάβουν ποτέ….! Αλλά παρ' όλα αυτά καλά κάνει και κυκλοφοράει μια τέτοια άποψη.
Σου εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φίλε με ότι καλό στη ζωή σου
Kαλά Χριστούγεννα και σε σένα αγαπητέ Γιάννη!! Εύχομαι να περάσεις τις γιορτές όπως επιθυμείς και με τα πρόσωπα που αγαπάς! Cheers!
Κάτι τέτοια διαβάζεις και έγινες φονικό, κουνελάκι! Καλά Χριστούγεννα και εμπνευσμένα!
Χοχοχο (στυλ Άι Βασίλη). Καλά Χριστούγεννα αγαπητή Pippi! Εύχομαι να τα περάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!!
ναι σιγα μην ασχοληθουν με το διαβασμα οι συγκεκριμενοι, ο μονος τροπος να τους φανει ενδιαφερον το βιβλιο ειναι να το ριξουν στη φωτια για να ψηθουν οι μπριζολες τους.
το βιβλιο αυτο καθως και μια ταινια με κινουμενα σχεδια βασισμενη σε αυτο αποτελουν την αγαπημενη μου ιεροτελεστια καθε χριστουγεννα (καποιες χρονιες ισως και τη μονη ευχαριστη στιγμη των γιορτων) οσα χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου.
πολυ ωραια αναρτηση και απολυτως επικερη απο ολες τις αποψεις.
ξερω πως σ'αρεσουν πολυ τα χριστουγεννα, σου ευχομαι λοιπον να περασεις ομορφα σημερα!
Χεχε. Πως με ξέρεις Γάτα. Θα συμφωνήσω πάντως, ως προς την "ιεροτελεστία" του συγκεκριμένου βιβλίου – και των τόσων μεταφορών του, σε ταινίες και κινούμενα σχέδια. Εύχομαι και απ' την πλευρά μου να περάσεις όμορφα αυτές τις μέρες!
Εξαιρετικός – δεν θα μπορούσες να πετύχεις πιο κέντρο, άριστη επιλογή. Βέβαια, δεν ξέρω αν θα πιάσει τόπο εκεί που πρέπει, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, έτσι δε λένε;
-Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα με υγεία και πολλά χαμόγελα, μοναδικέ Κούνελε.
Ω, να σαι πάλι αγαπητή Λυσίππη. Χρόνια πολλά και καλές γιορτές να ευχηθώ με τη σειρά μου! Μεταξύ μας, δύσκολα θα πιάσει τόπο εκεί που πρέπει, μα όπως λες, υπάρχει πάντα η ελπίδα. Χαίρομαι πάντως που αναγνωρίζεις την επιλογή – κλασική και επίκαιρη, με τον τρόπο της. Και πάλι χρόνια πολλά!
Αστα βραστα. Εχεις δικιο στο οτι το μισος βρισκεται στον πυρηνα καθε ρατσισμου. Πολυ περισσοτερο μισος απο αγαπη. Την υπερκαλυπτει. Μακαρι να μην ηταν ετσι ομως. Ισως απλα δεν γινεται. Καληνυχτα και καλα χριστουγεννα!
Επίσης :)))