«Μου φαίνεται, Σάντσο, πως δεν υπάρχει παροιμία που να μην είναι αληθινή, γιατί όλες είναι ρητά που βγαίνουν απ’ την ίδια την εμπειρία, μητέρα όλων των επιστημών. Και πιο αληθινή απ’ όλες είναι εκείνη που λέει: “εκεί όπου κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη”». …Περίπου τρεις μήνες πριν είχαμε κλείσει με Δον Κιχώτη. Σήμερα, τρεις…
Read more
Υπάρχουν οι μικρές ώρες – λέγονται έτσι γιατί είναι οι πρώτες ώρες που καρποφορούν μέσα στη νύχτα. Και υπάρχουν και τα τραγούδια που δεν μπορείς ν’ ακούσεις παρά μόνο τις μικρές εκείνες ώρες της νύχτας. Και υπάρχουν τα τραγούδια που ακούς τις μικρές ώρες τυχαία, ενώ βρίσκεσαι σ’ ένα αμάξι, σ’ ένα υγρό, σκοτεινό δρόμο.…
Read more
Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι. Να παίρνεις στο δρόμο μαζί σου εκατό τραγούδια και να ακούς, ξανά και ξανά, στο repeat, ένα μόνο. Να διαβάζεις ένα βιβλίο και να πιάνεις τον εαυτό σου να συλλογίζεται μια και μόνο φράση του – μία πρόταση μέσα σε χιλιάδες. Να έχει καρφωθεί στη μνήμη σου όχι η γενικότερη πλοκή ενός έργου…
Read more
Θα θυμάστε την ανάρτηση με εκείνα τα περιστέρια που έκαναν φωλιά στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. (κλικ εδώ) Ένας μήνας πέρασε και δες πως μεγάλωσαν τα άτιμα – ήδη επιχειρούν τις πρώτες τους πτήσεις. Η εικόνα που βλέπετε είναι σημερινή. Το περιστέρι σε πρώτο πλάνο είναι ο μπόμπιρας – κοτζάμ μαντράχαλος έγινε σε ένα μήνα.…
Read more
Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει κατορθώνω να μιλήσω στη γλώσσα του. Και όπως ξέρουμε, υπάρχουν τόσες γλώσσες όσοι και άνθρωποι. Ο μύθος του Πύργου της Βαβέλ είναι πάντα επίκαιρος. Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει πως γίνομαι αυτιά και όχι μόνο στόμα. Πόσες φορές δεν βαπτίστηκε διάλογος η εναλλαγή μονολόγων; Ίσα κάτι να σπάει τη σιωπή. Μα αν…
Read more
Σου έχει τύχει να ακούς ένα τραγούδι και μεμιάς να ξεπετάγονται εικόνες στο μυαλό σου; Τόσο έντονες, τόσο διαπεραστικές, που νιώθεις σαν σκηνοθέτης σε ταινία – οι εικόνες ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου, σαν φιλμ που ξεδιπλώνει το ρολό του στο ρυθμό της μουσικής. Και θες να παίζεις το κομμάτι στο repeat, ξανά και ξανά,…
Read more
Έχω κάτι να σου πω και αν θες μπορείς ν’ ακούσεις. Αν αυτός ο νυχτερινός ψίθυρος των λόγων μου μπορεί να ακουστεί. Δεν θα σου πουλήσω συμβουλές, τις οποίες ούτως ή άλλως ίσως να μην τηρώ ο ίδιος. Δεν αμφισβητώ καθόλου πως η διέξοδος του ενός είναι το αδιέξοδο του άλλου· πως ο παράδεισος δεν…
Read more
Ο ήλιος βυθιζόταν νωχελικά στην πορφύρα του ουρανού. Η θάλασσα, η αιώνια μνηστή του, περίμενε σαν κάθε μέρα να τον υποδεχτεί στο βάθος του ορίζοντα. Οι σκιές είχαν πλατύνει στο νησί της Σύρου. Ήταν η ώρα που οι τελευταίοι λουόμενοι εγκατέλειπαν την παραλία και οι παραθεριστές ξεκινούσαν τη βραδινή τους έξοδο. Μια ράθυμη διάθεση επικρατούσε,…
Read more
To ημερολόγιο δείχνει πως μπήκε τυπικά η άνοιξη. Μα, για δες, στα λημέρια μας ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς. Και αν ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να ξεπροβάλλει απ’ τις εστίες και ν’ ανοίξει τα παράθυρα, ο ίδιος αισθάνομαι το αντίθετο. Θέλω φωτιά, θέλω κουβέρτα, θέλω έξω να βρέχει. Θέλω ο χρόνος…
Read more
Δες πόσο παράξενο είναι. Οι φωτογραφίες μας από τον καιρό εκείνο είναι όλες ασπρόμαυρες. Μα οι αναμνήσεις μου ξεχειλίζουν χρώμα, ρε γαμώτο. Ξεχειλίζουν χρώμα. Πηγαίναμε συχνά με την παρέα στου “Τζο”. Ο Μπέρνι ο σπυριάρης, ο χοντρο-Πιτ, ο Νικ ο αρχηγός και εγώ. Ακολουθούσα πίσω σα σκυλί. Σα σκυλί που περιμένει ένα ρημαδιασμένο κόκαλο. Παρατηρούσα…
Read more
Πρόσφατα σχόλια