Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα. Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε; Βάλτε να πιούμε… Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει. Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι. Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;…
Read more
Ο ήλιος βυθιζόταν νωχελικά στην πορφύρα του ουρανού. Η θάλασσα, η αιώνια μνηστή του, περίμενε σαν κάθε μέρα να τον υποδεχτεί στο βάθος του ορίζοντα. Οι σκιές είχαν πλατύνει στο νησί της Σύρου. Ήταν η ώρα που οι τελευταίοι λουόμενοι εγκατέλειπαν την παραλία και οι παραθεριστές ξεκινούσαν τη βραδινή τους έξοδο. Μια ράθυμη διάθεση επικρατούσε,…
Read more
Την ερχόμενη Παρασκευή 27 Φλεβάρη θα διεξαχθεί στο Γκάζι, στο Kookoo music bar, η οπτικοακουστική παράσταση “Years of the Rabbits”. Μια «under(the)ground opera», όπως εύστοχα δηλώνει, σε μουσική και σύλληψη του Κώστα Δημουλέα. Πρόκειται για μια σχεδόν μυσταγωγική εμπειρία, βυθισμένη σε χρώματα υπνωτιστικά, φευγάτες μουσικές νότες και αποκαλυπτικό 3d animation. Ταυτόχρονα όμως συνιστά μια πολιτική…
Read more
Η μουσική μιλά με νότες, αποτυπώματα σε παρτιτούρες και στίχους προχειρογραμμένους σε χαρτιά μιας νύχτας… Μα κάποιες φορές περισσότερη σημασία έχουν οι στίχοι που δεν γράφτηκαν. Οι νότες που έμειναν απ’ έξω. Τα ρεφρέν που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Σ’ ένα βιβλίο διαβάζουμε τα κείμενα, τρένα λέξεων που παρελαύνουν σε νοερά τοπία, ξέχειλα με σκέψεις και…
Read more
Ο Alfred Lord Tennyson ήταν ένας από τους σημαντικότερους βρετανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Εν έτει 1833 έγραψε ένα ποίημα, αντλώντας έμπνευση από τους μύθους του βασιλιά Αρθούρου, με θέμα του μια μοναχική γυναίκα που κατοικούσε σ’ έναν πύργο. Το όνομα της γυναίκας ήταν “Elaine of Astolat”, ή «Ελέιν η Λευκή». Ο Tennyson ονόμασε το…
Read more
Η μουσική συνιστά ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας μου… Αγαπώ να γυροφέρνω στον ανεξάντλητο της χάρτη σαν εξερευνητής και να μοιράζομαι όσα μαθαίνω κι αγαπώ με όσους ενδιαφέρονται να τα μοιραστούν μαζί μου. Κοιτώντας πίσω όμως, σκέφτομαι: Ποιές είναι οι παλιότερες μουσικές μου αναμνήσεις? Πρέπει να ήταν 1986, μικρό παιδάκι ο ίδιος, νηπιαγωγείο, και…
Read more
link για το πρώτο μέρος Mέρος ΙΙ – 100 Χρόνια Ξεκινώντας αυτό το αφιέρωμα, έχω να ομολογήσω πως περίμενα αυτή τη στιγμή περισσότερο απ’ όλες. Το δεύτερο αυτό μέρος καταπιάνεται με την περίοδο κατά την οποία οι Cure παρέδωσαν ορισμένα από τα σκοτεινότερα δείγματα μουσικής που είχε επιχειρήσει να δώσει μέχρι τότε οποιοδήποτε συγκρότημα. Βρισκόμαστε προ των…
Read more
Έρχεται ξανά ο Bob Dylan λοιπόν. Bob Dylan, εν έτει 2014. Κι ενώ οι μνήμες μου από το τελευταίο, προ τριετίας (ή τετραετίας, δε θυμάμαι καλά) λάιβ του στη (κατάμεστη) Μαλακάσα δεν έχουν ξεθωριάσει – θυμάμαι ακόμα πόσο κακή εντύπωση μου είχε κάνει. Η φωνή του αντηχούσε λες και έκραζε βραχνιασμένος κόκκορας, τα τραγούδια σχεδόν…
Read more
Ααα. Οι Cure. Ο παλιόφιλος Robert Smith. Aκούς ξανά τη μουσική τους και αισθάνεσαι πως ταξιδεύεις πίσω στα παλιά, ανταμώνεις με παρέες, επισκέπτεσαι μέρη που άλλοτε σύχναζες συχνά, αναβιώνεις συναισθήματα καταχωνιασμένα στα ενδότερα των αναμνήσεων σου. Αισθάνεσαι όμορφα. Είναι λες και πίνεις εκείνο το ποτήρι με κρασί που είχες καταχωνιάσει για χρόνια στο ράφι, μα…
Read more
~ Αγαπώ τα Χριστούγεννα. Κατανοώ όσους μιλούν για την εμπορευματική τους ταυτότητα, η οποία μάλιστα σε εποχές κρίσης λαμβάνει χαρακτήρα βαθιάς ειρωνείας. Συμφωνώ με εκείνους που ενοχλούνται με την επιβλητική κάποιες φορές επαφή με πρόσωπα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα αποφεύγαμε. Μπορώ ακόμα να καταλάβω όσους ξενερώνουν με εκείνη την καταναγκαστική επιβολή ενός εορταστικού…
Read more
Πρόσφατα σχόλια