Αγαπώ τα Χριστούγεννα.
Κατανοώ όσους μιλούν για την εμπορευματική τους ταυτότητα, η οποία μάλιστα σε εποχές κρίσης λαμβάνει χαρακτήρα βαθιάς ειρωνείας. Συμφωνώ με εκείνους που ενοχλούνται με την επιβλητική κάποιες φορές επαφή με πρόσωπα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα αποφεύγαμε. Μπορώ ακόμα να καταλάβω όσους ξενερώνουν με εκείνη την καταναγκαστική επιβολή ενός εορταστικού και χαρούμενου κλίματος. Και συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη πως η χριστουγεννιάτικη φιλανθρωπία συνήθως δε λειτουργεί παρά ως ένα παραπέτασμα, πίσω από το οποίο διακρίνεται αστική υποκρισία και ένοχη συνείδηση.
Τι να κάνει ο άστεγος το χριστουγεννιάτικο δέντρο? Πιθανό να του χρησίμευε περισσότερο ως ξύλο για καύσιμο. Χαμογελαστά αγγελάκια, από τα φτερά των οποίων ξεπηδούν ζωηροί σπινθήρες, ενώ λιώνουν μες στα κούτσουρα.
Άη Βασίλη, τι θα έλεγες να μην ερχόσουν φέτος να μοιράσεις δώρα? Δώσε άδεια στα ταλαίπωρα τα ξωτικά, που εργάζονται ασταμάτητα στο όνομα σου και συ κλέβεις τη δόξα και τη φήμη, δουλεύοντας μία μέρα τον χρόνο όλη κι όλη. Τράβα κόψε τη γενειάδα σου και μετακόμισε σε κάποιο νησί του νότιου ημισφαιρίου, κάνε ράστα τα μαλλιά σου και κοίτα να πάρεις κανά μαύρισμα.
Και αν το δέντρο δεν είχε σχήμα πυραμίδας, με έναν άγγελο ή ένα αστέρι στην κορυφή, μα σχήμα παγωτού με μπάλες τεσσάρων χρώματων, μία λευκή, μία μαύρη, μία κίτρινη και μία κόκκινη, τόσες όσες οι ανθρώπινες φυλές… Και αν αντί να το στολίζουμε το τρώγαμε. Τι θα λέγατε τότε?
Ωστόσο αγαπώ τα Χριστούγεννα. Ξέρετε γιατί? Διότι κάθε χρόνο πιάνω τον εαυτό μου να στολίζει το δέντρο, ακούγοντας μουσικές που με ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους. Σε σύμπαντα φανταστικά, εκεί που γίνεσαι ξανά παιδί, εκεί που κραδαίνεις για άλλη μια φορά το σπινθηροβόλο σου ραβδί. Και όταν το δέντρο είναι έτοιμο, ενδεδυμένο στα φανταχτερά του χρώματα, φαντάζει σα να υποδέχεσαι έναν παλιό σου φίλο. Έναν φίλο με τον οποίο δίνετε κάθε χρόνο ραντεβού. “Καλώς όρισες πάλι”.
 |
| “”It’s a Wonderful Life”. Απαραίτητη ταινία για τις γιορτές. |
Αράζεις στον καναπέ σου, ενώ έξω πέφτει η βροχή, χαμηλώνεις κάθε φως εκτός από τα πολύχρωμα λαμπιόνια. Εκείνα χορεύουν στον δικό τους μυστηριακό ρυθμό, νανουρίζοντας σε. Ίσως χωθείς μες στα σκεπάσματα, ενώ έξω αντηχεί ο σιγανός παφλασμός της βροχής. Πιθανό να βάλεις να δεις κάποια ταινία. Μπορεί να ανάψεις ένα χαμηλό φως, να πιάσεις ένα όμορφο βιβλίο και να χαθείς στις σελίδες του. Το σίγουρο είναι πως θα ταξιδέψεις. Και τα λαμπιόνια από το δέντρο φαντάζουν σαν τα φωτάκια του μαγικού σου σκάφους.
Όσο αφορά το κουδουνάκι που αντηχεί εδώ κι εκεί. Ο ήχος του μοιάζει σα να έρχεται από παλιά, πολύ παλιά, από το άλλοτε που φωλιάζει πάντα στο παρόν, καλά κρυμμένο σε μικρές φωλιές, φιλόξενα σπίτια και ζεστές καρδιές.
Και αν δε χιονίζει, μπορείς τουλάχιστον να το φανταστείς. Ολόλευκα τοπία, λες και έχει ξεχειλίσει πάνω τους ζάχαρη άχνη, και ο κόσμος να μη κρυώνει, να μη κλειδαμπαρώνει τις πόρτες, μα να γυρνά χαρούμενος, απολαμβάνοντας τη φύση γύρω του και την συντροφιά όσων αγαπάει.
Ένα παράθυρο στην Ουτοπία, αυτό είναι τα Χριστούγεννα για μένα. Καταμεσής του δέντρου δεσπόζει το Μαγικό Κλειδί, εκείνο που ανοίγει την πύλη της Πολιτείας που όλοι θα θέλαμε να ζούμε. Και – για δες – η Πολιτεία αυτή συχνά δεν απέχει πολύ από το ίδιο σου το σπίτι… και τη μικρή αυτή γωνιά που περιέγραψα, με το δέντρο, τον καναπέ, την κουβέρτα και το βιβλίο στο τραπέζι.
Και αν δε μπορούμε να βρούμε το κλειδί, αν βρισκόμαστε μονίμως σε μια άσκοπη αναζήτηση του, αν φτάνουμε να εκνευριζόμαστε και να καταφεύγουμε σε άλλες απασχολήσεις προκειμένου να καλύψουμε το κενό μέσα μας… Δε σημαίνει πως το κλειδί αυτό απουσιάζει, ή πως η Πολιτεία δεν υπάρχει. Μα πως μας λείπει η φαντασία να τα αναζητήσουμε.
Επίμετρο – Μπάλες με σελίδες, μπάλες μουσικής
Η περίοδος των Χριστουγέννων για μένα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με οτιδήποτε με ταξιδεύει σε κόσμους μακρινούς. Εδώ λοιπόν ανήκουν οι χριστουγεννιάτικες ταινίες, τα έργα και τα βιβλία φαντασίας, μα και ορισμένες μουσικές που ακούω συνέχεια, κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο που βλέπετε πάνω συνοψίζει ορισμένα από τα ιδιαίτερα αυτά χριστουγεννιάτικα στολίδια μου, κοινό των οποίων είναι η σύνδεση τους με το φανταστικό και το παραμυθένιο, μα και με την εφηβική μου ηλικία. Εδώ ανήκουν λοιπόν οι παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, ο Tolkien, o Μοοrcock, τα Dragonlance και οποιοδήποτε άλλο έργο φανταστικής λογοτεχνίας, οι Blind Guardian, τα χριστουγεννιάτικα των Savatage, o μαγευτικός Mike Oldfield, και ασφαλώς όλοι οι κλασικοί τραγουδιστές όπως ο Bing Crosby, ο Sinatra, ο Armstrong, η Ella Fitzgerald, ο Nat King Cole – και πολλοί ακόμα.
Και αν μπορείς να συνδυάσεις τις πάνω μοναχικές απολαύσεις με λίγο κρασί και ένα ωραίο γλυκό… Και αν έχεις τη χαρά να διαθέτεις δυο-τρεις καλούς φίλους… Δε χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο για να περάσεις όμορφα τις γιορτές.
Να έχετε όλοι έναν όμορφο μήνα.
 |
| photo source |
15 Responses
Εμένα δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα…..μου φέρνουν θλίψη.
Φέτος όμως ο Αγιος Βασίλης ήρθε νωρίς….
Και μου έφερε τον γατούλη μου γερό(ήταν μια βδομάδα στο κτηνιατρείο πολύ άρρωστο).
Σήμερα που τον πήρα σπίτι νιώθω σαν να ήρθε ο Άγιο Βασίλης νωρίς…
Φιλάκια καλέ μου Κούνελε:))
Αυτό που λες Σερενάτα είναι πολύ όμορφο και ένας λόγος να μη νιώθεις θλίψη αυτά τα Χριστούγεννα, μα να χαίρεσαι πραγματικά! Όντας κάτοχος γάτας ο ίδιος, μπορώ να καταλάβω απόλυτα. Περαστικά στον γάταρο σου και να καμαρώνεις που είχες την τιμή να σε επισκεφτεί νωρίτερα ο κυρ Άη Βασίλης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. 😉
απο τα πιο ομορφα πραγματα που ακουσα ως τωρα σχετικα με τα χριστουγεννα! ποσο χαιρομαι για σενα!
χαίρομαι που έτσι το ζεις, χαίρομαι που η παιδικότητά σου βρίσκεται ακόμα εδώ!
να μη σου πω,πως τη ζήλεψα λιγάκι…
να έχεις έναν όμορφο μήνα και να περάσεις χουχουλιάρικα, συντροφικά, χρωματιστά Χριστούγεννα!
να είσαι καλά Κούνελε!
Και συ να είσαι καλά Βίκυ, ανταποδίδω κάθε ευχή (μου άρεσε πολύ αυτό το "χουχουλιάρικο"). Η παιδικότητα υπάρχει κάπου εκεί φωλιασμένη σε όλους μας πιστεύω, άλλο που συχνά την κάνουμε πέρα ή αγνοούμε την ύπαρξη της! Να έχεις έναν πολύ όμορφο και ζεστό (παρά το κρύο έξω) μήνα 🙂
Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Τις μυρωδιές και τις εικόνες, τις μουσικές και τις καλές σκέψεις!!!
Αχα. Μαζί σου. :))))
Ονειρεμένα Χριστούγεννα να έχεις Κούνελε..:ο) !
Κι εγώ κάπως έτσι νιώθω και για αυτούς τους παρόμοιους λόγους τα αγαπώ κι εγώ τα Χριστούγεννα !! Άν και συνήθως μικρή στις γιορτές δέν πέρναγα και πολύ καλά..όσο θα ήθελα δηλαδή ( και δέν εννοώ τα δώρα και αυτές τις βλακείες, αλλά κάτι πιό σημαντικό, τέλος πάντων..)…χμμ…το δέντρο και τα στολίδια όμως ήταν και είναι κάτι πολύ αγαπημένο μου και πάντα ανυπομονούσα για την ώρα που θα στολίζαμε με την μητέρα μου και την αδελφή μου το δέντρο…και τρελαινόμουν να χαζέυω τα φωτάκια, τρελαίνομαι ακόμα δηλαδή !
Έχω εννοείται και πολλές όμορφες παιδικές αναμνήσεις που κάθε χρόνο τέτοια εποχή μου έρχονται στο νού !
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, πως άν έχεις όμορφους και αληθινούς φίλους κοντά σου , θα περάσεις εγγυημένα υπέροχα παρέαμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί στο σπίτι, δίπλα απο το φωτεινό δέντρο και με ωραία μουσική !!
Καλά…άμα χιονίσει κιόλας είναι ένα dream come true..χέχέ !!
Πολύ μου άρεσε αυτή η γλυκειά ανάρτηση γεμάτη θαλπωρή !
Καλό βράδυυ ! 🙂
Δεν έχω να συμπληρώσω κάτι Μυρσίνη. Πραγματικά εύχομαι κάθε χρόνο που περνάει να απολαμβάνεις όλο και περισσότερο τα όμορφα αυτά πράγματα και να κάνεις κτήμα σου αυτή τη ζεστασιά των γιορτών για όλο το χρόνο, όσο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο! Σε χαιρετώ 🙂
Μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα, γιατί είναι η μόνη εποχή του χρόνου που μπορείς να φερθείς ξανά σαν παιδί, να ανέβεις στο καρουζέλ, να κάνεις πατινάζ, να ψωνίσεις για δώρα κυνηγώντας τους φίλους σου στους διαδρόμους κάποιου πολυκαταστήματος… Συμφωνώ με όσα λες, για την εμπορευματοποίηση, για την υποκρισία, για την υπερβολή, αλλά τα Χριστούγεννα μου θυμίζουν εκείνες τις εποχές που τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία, γιατί ήμουν παιδί και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να παίζω κάτω από το δέντρο, ξαπλωμένη στο χαλί…
Καλή σου μέρα 🙂
Συμφωνώ μαζί σου Καρίνα, τα παιδιά δε γνωρίζουν από την υποκρισία και την εμπορευματοποίηση των γιορτών, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία γι' αυτά. Απλά απολαμβάνουν τα δώρα, τα παιχνίδια τους, την ξεκούραση και την όμορφη παρέα – και αυτή τη χριστουγεννιάτικη "ατμόσφαιρα" ασφαλώς… Και αν διατηρήσουμε κάτι από τότε μεγαλώνοντας, νομίζω έχουμε κάνει το καλύτερο δυνατό.
Καλησπέρες και καλό μήνα!!
πολυ ονειρικη και ισως ουτοπικη η αποψη σου για τα χριστουγεννα καλε μου κουνελε αλλα θα μου πεις γιατι οχι; ο καθενας μας εχει δικαιωμα να ονειρευεται τη θαλπωρη ενος ζεστου σπιτιου με προσωπα που αγαπαει, ετσι δεν ειναι;
σου ευχομαι λοιπον τα φετινα χριστουγεννα να ειναι οπως ακριβως τα εχεις στο κουνελισιο σου μυαλο, αντε με λιγη περισσοτερη δουλιτσα 😛
για μενα παντως απαραιτητη ταινια για τις γιορτες ειναι αυτο το παλιο κινουμενο σχεδιο με τον κακιασμενο σκρουτζ και τα πνευματα, το Christmas Carol του Dickens, απο τις ελαχιστες χαρουμενες στιγμες που θυμαμαι καθε χρονο και 'ιεροτελεστιες' που τηρω ακομη απο μικρο παιδι (ουτε δεντρο δε στολιζουμε πια).
σε χαιρετω!
Μα και για μένα είναι απαραίτητη η συγκεκριμένη ταινία Γάτα, ή πιο σωστά, οι ταινίες. Το παραμύθι αυτό του Ντίκενς είναι απλά ωραιότερη χριστουγεννιάτικη ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ. Όσο αφορά το "ουτοπικό" της ανάρτησης… Κάποια πράγματα δε χρειάζεται καν να τα ονειρευόμαστε… Είναι εκεί, μπροστά στα μάτια μας, μα χρειαζόμαστε την κατάλληλη "ματιά" για να τα δούμε.
Χαιρετώ 🙂
Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν δεν περάσουμε θηλιά στον λαιμό της Φαντασίας, θα εξακολουθήσει να αναπνέει το παιδί που έχουμε κρυμμένο μέσα μας. Θα μπορούμε να νιώσουμε, να συγκινηθούμε και το σημαντικότερο: να επιβιώσουμε. Λαθρεπιβάτες στ' όνειρο. Ταξιδευτές που μπήκαν λαθραία στο πρώτο τρένο, άραξαν στη θέση παράθυρο κι αφεθήκανε στο ατελεύτητο ταξίδι, αφήνοντας πίσω για λίγο τα κακώς κείμενα, που προτάσσει αναίσχυντα η καθημερινότητα.
Και τα Χριστούγεννα είναι ένα τέτοιο τρένο, στου οποίου την βόλτα θα πρέπει να αφεθούμε, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, κι όχι να την μαυρίζουμε και να βαρυγκομούμε. Είναι ευκαιρία να εισπράξουμε όλα αυτά τα μικρά, τις μικρές χαρές της ζωής, που είναι τα πιο μεγάλα κι ουσιώδη.
*έχεις το χάρισμα να ζωγραφίζεις αόρατες πόρτες, που τις διαβαίνεις και χάνεσαι -κι εγώ την χάρηκα πολύ αυτή την βόλτα, και σ' ευχαριστώ γι' αυτό.
Να σαι καλά Λυσίππη… Όλα ξεκινάνε και καταλήγουν στο ταξίδι. Εδώ βρίσκεται το νόημα των πάντων. Όχημα μας οφείλει να είναι η φαντασία και μακάρι σε αυτό να έχουμε συνοδοιπόρους, καθώς έτσι θα κυλήσει ομορφότερα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζω τη φάση με τα Χριστούγεννα. Ευχαριστώ που ταξιδεύεις μαζί μου.