Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι να με κατακλύζει ένας ατελείωτος κυνισμός. Στιγμές που δε πιστεύω τίποτα… Δε περίμενω τίποτα και από κανέναν… Δεν ελπίζω τίποτα… Μα, σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη, δεν αισθάνομαι ελεύθερος. Γιατί ξέρω πως, λίγη ώρα μετά, πάλι θα αρχίσω να ελπίζω… και να κάνω σχέδια… και να έχω προσδοκίες. Γιατί έτσι είμαι,…
Read more
Κάποιες μέρες ξημερώνει, έχεις όλο το χρόνο στη διάθεση σου και θες να βγεις να περπατήσεις… Όχι να πας για καφέ, ή να ψωνίσεις, ή να δεις κάποιο φίλο, ή οτιδήποτε. Να κάνεις τη βόλτα σου, μόνος. Κατεβαίνεις κέντρο, περπατάς, γυρνάς Μοναστηράκι, Πλάκα… παρατηρείς τον κόσμο, αφήνεσαι στους ήχους, τα χρώματα, την κίνηση των περαστικών.…
Read more
Η πριγκίπισσα πλησίασε διστακτικά το βάτραχο. Εκείνος είχε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω της. Πόσο όμορφη φάνταζε μπροστά στο αξιοθρήνητο μικρό βατραχάκι! Ήταν ντυμένη σε ένα μεταξένιο φόρεμα και τα μακριά μαλλιά της έρεαν σαν μέλι. Πλησίασε ακόμα πιο κοντά. Έσκυψε και κοίταξε το βάτραχο. Αναστέναξε. “Και αν είσαι ο πρίγκιπας που πάντα αναζητούσα, εσύ,…
Read more
~ Ο Αλφόνσο κρατούσε απαλά το χέρι της Κλημεντίνης. Πάνω και ολόγυρα τους απλωνόταν το σπινθηροβόλο ψηφιδωτό του νυχτερινού ουρανού. Τα αστέρια τρεμόπαιζαν όπως οι καρδιές τους. Ήταν η πρώτη τους έξοδος και όλα είχαν πάει μοναδικά – ήταν σαν ένα όνειρο, υφασμένο σε αραχνοΰφαντο ιστό, από κείνα που φοβάσαι να αγγίξεις μήπως σπάσουν. Η…
Read more
Η αυλαία πέφτει. Τα φώτα χαμηλώνουν, η μουσική παύει να ηχεί, ο κόσμος φεύγει. Έξω τα πεζοδρόμια είναι υγρά, πνιγμένα στις σκιές. Μες στη σιγαλιά αντιλαλεί ένα εκκρεμές. Η ώρα έφτασε. Ναι, η ώρα έφτασε για το συγκεκριμένο αφιέρωμα! Επιθυμούσα καιρό να καταπιαστώ με αυτό – έπρεπε όμως να ωριμάσουν πρώτα οι συνθήκες. Αφενός ήταν…
Read more
~ κλικ Ένα παιδί έπαιζε στο μπαλκόνι του σπιτιού του, μια πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας. Ξάφνου άκουσε έναν δυνατό θόρυβο, σαν υπόκωφο μουγκρητό, λες και είχαν ξεπροβάλλει θηρία από κάποια ιστορία τρόμου. Σηκώθηκε μεμιάς από τη θέση του, έσκυψε στο περβάζι της μπαλκονόπορτας και κοίταξε κάτω, στον δρόμο. Ένα τανκ είχε προβάλλει, και πίσω…
Read more
Κάθε ανάγνωση βιβλίου ξεκινάει με το γύρισμα μιας σελίδας – κάθε πτήση με το πάτημα ενός κουμπιού. Και αν το βιβλίο έχει λάβει τη μορφή μιας ιστοσελίδας, τότε το ποντίκι και το πληκτρολόγιο συνιστούν τους μοχλούς και τα κουμπιά της πτήσης σου… Όχι, δεν κοιτάζεις απλά σε μια οθόνη. Έχεις εισέλθει σε έναν χώρο πέρα…
Read more
Μας άφησε λοιπόν και ο Lou Reed. Είμαι βέβαιος πως θα βρει μια καλή θέση, εκεί, στην γνωστή μεγάλη μπάντα τ’ ουρανού, εκπλήσσοντας τον κόσμο με τα χαρακτηριστικά “αλήτικα” φωνητικά του, τις μουσικές του καινοτομίες και τον ωμό κοινωνικό ρεαλισμό των στίχων του. Ο ίδιος θέλησα να αποτίνω έναν πολύ μικρό φόρο τιμής. Έκατσα λοιπόν…
Read more
Να γυρνούσαμε τους δείκτες του ρολογιού μας κάθε μέρα, μία ώρα πίσω. Πόσο όμορφα θα ήταν. Η επόμενη μέρα ποτέ δεν θα ερχόταν, καλπάζοντας με θόρυβο και γκρίνια πρωινού ξυπνήματος, στο τέλος κάθε μήνα. Θα ερχόταν μόνο η προηγούμενη μέρα, καθώς οι δείκτες του ρολογιού θα είχαν στραφεί τριάντα ώρες πίσω. Τι ωραία, το αύριο…
Read more
~ Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και το γνώριζαν όλοι τους. Μέρα με τη μέρα γινόντουσαν λιγότεροι. Η φιλόξενη ζέστη του καλοκαιριού τους είχε πια εγκαταλείψει, αφήνοντας μόνο μια υπόσχεση – πως, κάποια μέρα, κάποτε, θα γυρίσει ο τροχός και θα αναδυθεί ξανά ο ήλιος τους. Ήταν βράδυ. Ένας αφιλόξενος αέρας σκόρπιζε το μοχθηρό,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια