Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι να με κατακλύζει ένας ατελείωτος κυνισμός. Στιγμές που δε πιστεύω τίποτα… Δε περίμενω τίποτα και από κανέναν… Δεν ελπίζω τίποτα… Μα, σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη, δεν αισθάνομαι ελεύθερος. Γιατί ξέρω πως, λίγη ώρα μετά, πάλι θα αρχίσω να ελπίζω… και να κάνω σχέδια… και να έχω προσδοκίες. Γιατί έτσι είμαι, σε τελική ανάλυση.
Μα τις στιγμές εκείνες, τις στιγμές του ατελείωτου κυνισμού, τις ώρες που ο δείκτης του προσωπικού μου ρολογιού έχει φτάσει στο Μηδέν… Τις ώρες εκείνες θέλω να γελάσω στα μούτρα κάθε ρομαντικού της γης. Να γελάσω και να του πω πόσο γελοίος ακούγεται στ’ αυτιά μου. Με τα χαζά του όνειρα και τις νεανικές του επιθυμίες. Και θέλω να φτύσω κατάμουτρα κάθε χαμογελαστή μάσκα που επαναλαμβάνει “καλημέρα σε όλο τον κόσμο, η ζωή είναι όμορφη, αγαπηθείτε, ερωτευτείτε, αλλάξτε τον κόσμο, πιστέψτε το και θα γίνουν τα όνειρα σας πραγματικότητα!”.
Θέλω να πετάξω αυτή τη μάσκα στη φωτιά και να δω τις φλόγες να χορεύουν πάνω της.
Ή ενδεχομένως, να επαναλάμβανα τα λόγια του Μπουκόφσκι…
– Τι σε ωθεί να γράψεις ένα ποίημα;
– Εσένα τι σε ωθεί να τραβήξεις ένα χέσιμο;
Η κλεψύδρα έχει δύο μέρη. Πάνω βρίσκεται ο ρομαντισμός. Κάτω ο κυνισμός. Όσο αδειάζει το ένα, γεμίζει το άλλο.
Το φοβερό όμως ξέρετε ποιό είναι;
Πως το ένα χωρίς το άλλο δεν υπάρχει. Αυτό είναι το φοβερό.
Και όταν ο δείκτης φύγει απ’ το Μηδέν… Κάτι που πάντα γίνεται, αργά ή γρήγορα… Τότε αρχίζεις πάλι να χτίζεις κάστρα με τη φαντασία σου – τα ίδια κάστρα που είδες να διαλύονται, ξανά και ξανά, τα κάστρα που σε κάποια φάση σκόρπισες με αγανάκτηση κάτω. Τότε αρχίζεις να αισιοδοξείς ξανά, να θεωρείς πως, ναι, μπορούν τα πράγματα ν’ αλλάξουν. Έγινε στο παρελθόν – μπορεί να συμβεί ξανά. Και τα όνειρα τα γαμημένα, σα διαρρήκτες, τρυπώνουν πάλι μες στο νου σου.
Και συ ακολουθείς. Εσύ, ο κυνικός, τρέχοντας πίσω απ’ τα όνειρα σου.
Και χτίζεις πάλι κάστρα και τα μάτια σου πετούν αστέρια.
Και η μάσκα του κυνισμού πέφτει. Και η κλεψύδρα γυρνά απ’ την ανάποδη… Και πάμε πάλι απ’ την αρχή.
8 Responses
Πολύ λογική δημοσίευση που δεν έχει να κάνει με το αν είσαι αισιόδοξος ή τ' αντίθετο.Όλα στο μυαλό είναι καλέ μου φίλε(για να μην πω στη φαντασία).Πουλάμε ψυχοθεραπευτική τρέλα, για ν' αγοράσουμε λίγη ζωή.Είμαστε σ' ένα ατέλειωτο "ράβε-ξήλωνε".Αντί να περιμένουμε να σφίξει η θηλιά στο λαιμό, μερικοί προτιμούν να κυνηγούν αστέρια.Θέμα αντίληψης σ' ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.
Να 'σαι πάντα καλά και συνέχισε να μας ξεσηκώνεις με τις υπέροχες δημοσιεύσεις σου!!!:-)
Προσυπογράφω το σχόλιο σου, φίλε Νίκο. Όλα στο μυαλό και στη φαντασία είναι, όπως λες – τη φαντασία που απουσιάζει από τους περισσότερους, θα πρόσθετα. Να σαι καλά και καλό μήνα να χεις!
γιατί τις ώρες π' ολόκληρος καίγεσαι δεν έχεις που αλλού να κατοικήσεις παρά μονάχα σε τούτα τα κάστρα τ' αμουδένια…
καλό μήνα κούνελε!
Τα είπες όλα Βίκυ, με μία μόνο φράση.
Καλό μήνα!!
πραγματικά τα είπες όπως είναι!
Φτάνει μόνο να βγαίνει και κανένα όνειρο αληθινό…
Το έχουμε ανάγκη το παραμύθι που τις περισσότερες φορές είναι ο ρομαντισμός…
Δε περίμενω τίποτα και από κανέναν μονάχα από εμένα αλλά και αυτό δεν το πιστεύω πάντα…
καλό μήνα!
Καλό μήνα Μυστήρια… Μου άρεσε η πρότελευταία πρόταση σου. 🙂
Καλό μήνα καλοκαιρινό Κούνελε…….η διαρκής πάλη των αντιθέσεων στη ζωή μας και η αναζήτηση ισορροπίας… αποκαλυπτικές οι σκέψεις σου.
Να σου ευχηθώ σειρά όμορφων στιγμών μέσα στο μήνα που τρέχει.
Ανταποδίδω τις ευχές Γιάννη! Καλό μήνα φίλε μου!