Τα Κράτη έχουνε μια σημαία, που είναι ένα κομμάτι
πανί, και την κεντάνε με δήθεν ιδανικά. Ελευθερία, δικαιοσύνη, δικαιώματα,
τέτοια ωραία. Τα λένε «μεγάλους σκοπούς», «δίκαια των λαών», ένα σωρό ωραίες
εκφράσεις, που τις ξερνάνε ρήτορες θεόπνευστοι και πετάνε και μικρά μπαλάκια
από σάλιο, έτσι και βγάζουνε πύρινους λόγους. Από κάτου απ’ τα μεγάφωνα,
στήνονται κάμποσες χιλιάδες χαζοί και φωνάζουνε όλοι μαζί: «Ζήτωωωω»…
πανί, και την κεντάνε με δήθεν ιδανικά. Ελευθερία, δικαιοσύνη, δικαιώματα,
τέτοια ωραία. Τα λένε «μεγάλους σκοπούς», «δίκαια των λαών», ένα σωρό ωραίες
εκφράσεις, που τις ξερνάνε ρήτορες θεόπνευστοι και πετάνε και μικρά μπαλάκια
από σάλιο, έτσι και βγάζουνε πύρινους λόγους. Από κάτου απ’ τα μεγάφωνα,
στήνονται κάμποσες χιλιάδες χαζοί και φωνάζουνε όλοι μαζί: «Ζήτωωωω»…
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από την ομαδική
υστερία, την χρωματισμένη με ομαδική κουταμάρα. Το πόσο χαζή είναι η μάζα, δεν
περιγράφεται. Φτάνει ένας Χίτλερ με λειψό μουστάκι, να παρασύρη σε αφιόνισμα
ογδόντα εκατομμύρια τετραγωνισμένους ανθρώπους. Και τα ογδόντα εκατομμύρια
είναι αμέσως έτοιμα να πα να κόψουνε τον σβέρκο τους, γιατί πιστεύουνε άμεσα
ότι το Ντάντσινγκ στην Ανατολική Πρωσία, είναι απαραίτητο στη ζωή τους, και δεν
γίνεται να ζήσουνε δίχως Ντάντσινγκ. «Χάιλ», το λοιπόν, Φύρερ μας, και άντε
όλοι μαζί να γίνουμε λιάδα»… (…)
υστερία, την χρωματισμένη με ομαδική κουταμάρα. Το πόσο χαζή είναι η μάζα, δεν
περιγράφεται. Φτάνει ένας Χίτλερ με λειψό μουστάκι, να παρασύρη σε αφιόνισμα
ογδόντα εκατομμύρια τετραγωνισμένους ανθρώπους. Και τα ογδόντα εκατομμύρια
είναι αμέσως έτοιμα να πα να κόψουνε τον σβέρκο τους, γιατί πιστεύουνε άμεσα
ότι το Ντάντσινγκ στην Ανατολική Πρωσία, είναι απαραίτητο στη ζωή τους, και δεν
γίνεται να ζήσουνε δίχως Ντάντσινγκ. «Χάιλ», το λοιπόν, Φύρερ μας, και άντε
όλοι μαζί να γίνουμε λιάδα»… (…)
Έτσι γεννιέται ο πόλεμος, που ξεκινάει από κείνο που
λέγεται «οικονομικό αγαθό»… Έτσι σφάζονται εκατομμύρια άνθρωποι. Κι έτσι
δημιουργούνται αφορμές για μεγάλες εφευρέσεις κι ανακαλύψεις. (…)
λέγεται «οικονομικό αγαθό»… Έτσι σφάζονται εκατομμύρια άνθρωποι. Κι έτσι
δημιουργούνται αφορμές για μεγάλες εφευρέσεις κι ανακαλύψεις. (…)
Οι λαοί; Με ελαφρό χαμόγελο, θέλουνε κι ένα πιστεύω,
μια «ιερή συμπαράσταση» στον αγώνα τους. Λένε λοιπόν, «μαζί μας είναι ο Θεός,
το θείον δίκαιον», και κάνουνε γιούρια. Κι’ ο άλλος λαός, που παίρνει κι αυτός
τ’ άρματα, να αποκρούσει τον επιτιθέμενο, λέει κι αυτός «μαζί μας είναι ο Θεός,
το θείον δίκαιον». Κι αν τύχη νάναι των ιδίων θρησκευτικών πεποιθήσεων οι δύο
λαοί, να πούμε Χριστιανοί εναντίον Χριστιανών, τον μπερδεύουνε τον Θεό και δεν
ξέρει τι να κάνη.
μια «ιερή συμπαράσταση» στον αγώνα τους. Λένε λοιπόν, «μαζί μας είναι ο Θεός,
το θείον δίκαιον», και κάνουνε γιούρια. Κι’ ο άλλος λαός, που παίρνει κι αυτός
τ’ άρματα, να αποκρούσει τον επιτιθέμενο, λέει κι αυτός «μαζί μας είναι ο Θεός,
το θείον δίκαιον». Κι αν τύχη νάναι των ιδίων θρησκευτικών πεποιθήσεων οι δύο
λαοί, να πούμε Χριστιανοί εναντίον Χριστιανών, τον μπερδεύουνε τον Θεό και δεν
ξέρει τι να κάνη.
– Για σταθήτε ρε παιδιά, με μπερδεύετε. Μάλιστα, τρώτε
τα λυσσακά σας, αλλά εγώ με ποιούς είμαι;
τα λυσσακά σας, αλλά εγώ με ποιούς είμαι;
– Μαζί μας, Γκόττ μίτ ούνς, λένε οι Γερμανοί. Και το
γράφουνε και στη ζώνη τους.
γράφουνε και στη ζώνη τους.
– Γκόττ γουΐθ άς, λένε οι Εγγλέζοι και τους το
βεβαιώνει ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ.
βεβαιώνει ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ.
Κι’ επειδή ο Κύριος δεν είναι κορόιδο, κάνει το
κορόιδο. Λέει κι αυτός:
κορόιδο. Λέει κι αυτός:
– Άστους να λένε ό,τι θέλουνε κι όποιος νικήση πάω με
το μέρος του. Με τους ηλίθιους θα ασχολούμεθα τώρα;
το μέρος του. Με τους ηλίθιους θα ασχολούμεθα τώρα;
Μόλις, λοιπόν, νικήση κάποιος, λέει πάλι: «Ο Κύριος
εστεφάνωσε τα όπλα μας».
εστεφάνωσε τα όπλα μας».
– Μάλιστα ρε φίλε, αλλά ο Κύριος είναι και Κύριος των
αλλωνώνε.
αλλωνώνε.
– Βεβαίως, αλλά δεν του αρέσει η αδικία.
Κι’ έτσι εδραιώνεται η εμπιστοσύνη στην Θεία
Δικαιοσύνη, που δεν της αρέσουνε οι αδικίες.
Δικαιοσύνη, που δεν της αρέσουνε οι αδικίες.
Στους αντίθετους Θεούς, Χριστιανούς με
Μουσουλμάνους, να πούμε, τα πράγματα τοποθετούνται πιά στην ιδεολογία των
διαφορών.
Μουσουλμάνους, να πούμε, τα πράγματα τοποθετούνται πιά στην ιδεολογία των
διαφορών.
Πως, δηλαδή, ο Αλλάχ; Ο δικός μας είναι καλύτερος.
Και μετά λένε «ένας είναι ο Θεός, ορών και επιβλέπων
επί τού Σύμπαντος» ή τουρκιστί «Μπίρ Αλλάχ», ένας Θεός που τα βολεύει λες και
παίζουμε πρωτάθλημα ποδόσφαιρο, πρώτα μεταξύ μας και μετά με την πρωταθλήτρια
ομάδα άλλου Κράτους… Κι’ άμα τα βάλης κάτου και τα σκεφτής, φασκελώνεσαι
μόνος σου κι’ άμα τα πεις δυνατά σε φασκελώνουν οι άλλοι και βρίζουνε «δε
ντρέπεσαι βρε ασεβέστατε να τα λες όπως είναι;». Άκρη δε βγαίνει.
επί τού Σύμπαντος» ή τουρκιστί «Μπίρ Αλλάχ», ένας Θεός που τα βολεύει λες και
παίζουμε πρωτάθλημα ποδόσφαιρο, πρώτα μεταξύ μας και μετά με την πρωταθλήτρια
ομάδα άλλου Κράτους… Κι’ άμα τα βάλης κάτου και τα σκεφτής, φασκελώνεσαι
μόνος σου κι’ άμα τα πεις δυνατά σε φασκελώνουν οι άλλοι και βρίζουνε «δε
ντρέπεσαι βρε ασεβέστατε να τα λες όπως είναι;». Άκρη δε βγαίνει.
Πάντως ο Θεός χρειάζεται στον πόλεμο. (…). Ο Θεός
στον πόλεμο είναι απαραίτητος, γιατί βασίζεται πάνω στο πιό δυνατό βάθρο που
υπάρχει στο Σύμπαν… Την ανθρώπινη κουταμάρα. Την ομαδική ανθρώπινη
κουταμάρα…
στον πόλεμο είναι απαραίτητος, γιατί βασίζεται πάνω στο πιό δυνατό βάθρο που
υπάρχει στο Σύμπαν… Την ανθρώπινη κουταμάρα. Την ομαδική ανθρώπινη
κουταμάρα…
# Ήταν ένα ακόμα απόσπασμα από την “Ελληνική Μυθολογία” του Νίκου Τσιφόρου. Όσο παράξενο και αν ακουστεί, αφορμή υπήρξε το… Μουντιάλ. Σκεφτόμουν, βλέπετε, όλα εκείνα τα μονίμως γραφικά που λέγονται περί “εθνικής υπερηφάνειας” και “θεού των Ελλήνων”. Ο δικός μας θεός (ή θεοί, αν προτιμάτε), όχι των άλλων, που βρίσκεται εκεί πάνω, τώρα δα, και μεριμνά για να… κερδίσει η ομάδα μας. Άλλη δουλειά δεν είχε να κάνει.
Όσο όμορφο άθλημα και αν είναι το ποδόσφαιρο (στην αθλητική του καθαρά μορφή), η διέξοδος που δίνει κάθε φορά στην ομαδική κουταμάρα του κόσμου, την κουταμάρα που περιγράφει ο Τσιφόρος, δε περιγράφεται.
Οι “θεοί της Ελλάδας” όμως φαίνεται γούσταραν
τις νόστιμες Κοσταρικανές της κερκίδας. Μα πάντα έτσι γινόταν με τους θεούς,
μια ζωή παιχνίδια έκαναν – και σεις, καημένα ανθρωπάκια, νομίζετε πως
ασχολούνται με σας και το λαό σας ειδικά, από όλους τους λαούς – τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στην ειρήνη και στον πόλεμο…
τις νόστιμες Κοσταρικανές της κερκίδας. Μα πάντα έτσι γινόταν με τους θεούς,
μια ζωή παιχνίδια έκαναν – και σεις, καημένα ανθρωπάκια, νομίζετε πως
ασχολούνται με σας και το λαό σας ειδικά, από όλους τους λαούς – τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στην ειρήνη και στον πόλεμο…
4 Responses
δεν ακούγεται καθόλου παράξενο προτού φτάσω να το διαβάσω και εγώ το Μουντιάλ σκέφτηκα…
απολαυστικός και αληθινός ο Τσιφόρος…
καλό μεσημέρι!
Γειά σου αγαπητή Μυστήρια… Ναι, ίσως να μην ακούγεται και τόσο παράξενο τελικά, εξάλλου στο ίδιο το απόσπασμα αναφέρει ο Τσιφόρος το "ποδόσφαιρο". Σίγουρα όχι τυχαία. Καλό μεσημεροαπόγευμα!
Καλησπέρα και καλό μήνα. Πάντα επίκαιρος, πάντα γλαφυρός ο Τσιφόρος.
Για όσους είχαν ανοιχτά μυαλά ήταν και τότε μοναδικός. Οι υπόλοιποι τον ήξεραν μόνο από τις κωμωδίες του.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά τις Σταυροφορίες του, απόρησα πώς ήξερε τόσα πολλά σε μια εποχή που δεν υπήρχε τόση πληροφόρηση, τόσα άρθρα, τόσες μεταφράσεις!
Αυτές ακριβώς οι γνώσεις του τον κάνουν διαχρονικό.
Να είσαι καλά.
Καλό μήνα Λωτοφάγε!! Ο Τσιφόρος ήταν, απλά, πολύ μπροστά στην εποχή του – για τις γνώσεις του, τη μοναδική σκιαγράφηση χαρακτήρων που έπλαθε, τις απολαυστικές του αφηγήσεις και τη μοναδική του σάτιρα. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως, και για τα δεδομένα της τωρινής εποχής μας…. πάλι μπροστά είναι, συγκριτικά με την πλειοψηφία του κόσμου…!