Ό,τι λέει ο τίτλος και η εικόνα. Μια “παλιοπαρέα” στην οποία συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ο Νίτσε και ο Μικρός Πρίγκιπας, ο Πόε και η Μπίλυ Χόλιντεϊ, ο Εμπειρίκος και ο Woody απ’ το Toy Story, ο Σαίξπηρ και ο Τομ Γουέιτς. Γιατί όλα γίνονται, κύριοι – (και σαν πέσεις στη φωλιά του κούνελου θα το…
Read more
Έφυγα απ’ τη δουλειά νωρίς. Έξω η βροχή μου επιφύλασσε ψυχρή υποδοχή. Έφτασα στον σταθμό με το ποδήλατο, μουσκεμένος και λαχανιασμένος. Ενώ περίμενα το τρένο, παρατηρούσα τους κυματισμούς της βροχής στον αέρα – έμοιαζαν σχεδόν με χιόνι. Απόλαυσα το γκρίζο τ’ ουρανού – παρεξηγημένο χρώμα, ταυτισμένο με την αρνητική διάθεση, τη μετριότητα και την αναποφασιστικότητα.…
Read more
Στα χρόνια τα παλιά, όταν η γη ήταν γεμάτη δάση και οι άνθρωποι ζούσαν ακόμα στις σπηλιές, τα ζώα όλα μαζεύτηκαν σε σύναξη. Ήταν εκεί κάθε ζώο που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Άλογα κι ελέφαντες, τίγρεις και ιπποπόταμοι, ψάρια, ζωύφια και πουλιά. Τα ζώα συγκεντρώθηκαν σε ένα πελώριο ξέφωτο, περιτριγυρισμένο από ψηλά δέντρα. Ήξεραν για…
Read more
Σπουδαίες οι μέρες που πηγαίνουμε τα ρολόγια μας μία ώρα πίσω. Θα έπρεπε να γίνονται συχνότερα. Να τα πηγαίνουμε και μία και δύο και τρεις ώρες πίσω. Ενδεχομένως θα έπρεπε να το κάνουμε έξι μήνες τον χρόνο, σε καθημερινή βάση. Να πηγαίνουμε κάθε μέρα τα ρολόγια μας όχι μία, μα 24 ώρες πίσω. Έτσι οι…
Read more
Μια αληθινή ιστορία θα σας πω. Λίγο μακάβρια ίσως, λίγο θλιβερή, μα σημαντική, όπως θα δείτε. Ήταν ένα κρύο πρωινό του Δεκέμβρη του 1579, στο Στάτφορντ της Αγγλίας, όταν μια νεαρή κοπέλα βγήκε να μαζέψει νερό. Τον καιρό εκείνον έπρεπε να βγεις έξω και να κουβαλήσεις το νερό σπίτι σου, από τα πηγάδια, όπου αυτά…
Read more
“Στο απέραντο γκρίζο του ουρανού γλιστρούσε κάποιος με παγοπέδιλα. Ήταν με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω και το κασκόλ του ανέμιζε. Μπορούσε να το κάνει αυτό, επειδή ο ουρανός ήταν παγωμένος. Με μύτες κόκκινες απ’ το κρύο και στόματα ορθάνοιχτα, τον κοιτούσε το πλήθος από κάτω, απ’ τη γη. Όλοι τον έδειχναν και…
Read more
Η μουσική μιλά με νότες, αποτυπώματα σε παρτιτούρες και στίχους προχειρογραμμένους σε χαρτιά μιας νύχτας… Μα κάποιες φορές περισσότερη σημασία έχουν οι στίχοι που δεν γράφτηκαν. Οι νότες που έμειναν απ’ έξω. Τα ρεφρέν που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Σ’ ένα βιβλίο διαβάζουμε τα κείμενα, τρένα λέξεων που παρελαύνουν σε νοερά τοπία, ξέχειλα με σκέψεις και…
Read more
Ο Μήτσος και η Κική έβλεπαν Τιβί. «Δες χάλι, δες κακό, τι αίσχος είναι αυτό;», έκανε ο Μήτσος, κρατώντας το κοντρόλ. «Παιδιά σκοτώθηκαν σε μάχη χθες, σε πόλεμο, στης ερήμου τη μεριά», είπε η Κική. «Αλήθεια, μεγάλη συμφορά!» «Δες εδώ, κόσμος άνεργος, κόσμος δουλειά αποζητά, μα εκείνοι το νου τους στον πλούτο, στα λεφτά». «Πωπω!…
Read more
Ήθελα να γράψω κάτι, μα ήλπιζα να επέστρεφα νωρίς… Τώρα είναι αργά. Αργά για κείμενα. Αργά για σκέψη. Η αυριανή μέρα αδημονεί, οι υποχρεώσεις της το ίδιο. Το ρολόι μας κοιτάζει και το βλέμμα του προκλητικό, ενοχλητικό. Χαμογελάει με νόημα: “Εμπρός, κάνε με πέρα αν μπορείς. Αγνόησε με. Πράξε σα να μην υπάρχω”. Κι έπειτα…
Read more
Τέλη Ιουλίου. Ένας μήνας πριν. Βαδίζω άτσαλα σε άμμο που αχνίζει, ο ήλιος ζεματάει, η ζέστη κολλάει πάνω μου σα δυσάρεστη ανάμνηση. Μια οικογένεια τουριστών, μαμά, μπαμπάς, παιδιά, προχωρούν εμπρός μου – μάλλον Γάλλοι. Προσπαθώ διακριτικά να τους ξεπεράσω, ελπίζοντας να μη πιάσουν καλύτερη θέση από μένα. Σκέφτομαι τότε πόσο χαζό ακούγεται αυτό – αν…
Read more
Πρόσφατα σχόλια