Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να γυροφέρνω σε χώρους με πράσινο και βλάστηση – εκείνους τους λίγους που έχουμε στην πόλη. Και πάντα σκέφτομαι το ίδιο: πως γνωρίζω ελάχιστα για τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει. Οι γενιές των παππούδων μας μπορούσαν να ξεχωρίσουν δεκάδες τύπους δέντρων και φυτών, να κατονομάσουν βοτάνια, να διακρίνουν…
Read more
Υπάρχει ένας «ιός» που εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς στην επιφάνεια του πλανήτη ήδη απ’ τα παλιά, πολύ παλιά χρόνια. Δεν αναφέρομαι στον γνωστό με τον οποίο ασχολούμαστε την τελευταία διετία. Αν η φύση μιλούσε τη δική μας γλώσσα, αν τα δέντρα και τα ζώα είχαν λαλιά, θα έλεγαν πως το όνομα αυτού του καταστροφικού ιού…
Read more
«Είναι αλήθεια πως δε βοήθησα ποτέ τον ήλιο να ανατείλει, μου φτάνει όμως που ήμουν παρών όταν το έκανε.» «Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου…
Read more
Ήταν ένα από τα πιο κρύα βράδια του χειμώνα, πριν λίγα χρόνια. Διάβαζα το «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν σε ένα σπίτι δίχως θέρμανση και με παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαινοβγαίνουν οι γάτες (δεν ήθελα να τις αφήσω έξω στο κρύο). Είχα κουκουλωθεί, θυμάμαι, με δυο κουβέρτες και κασκόλ τυλιγμένο μέχρι πάνω, γύριζα τις…
Read more
Ένα κεφάλαιο από την “Αιολική Γη” του Ηλία Βενέζη «Έρχονταν νύχτες πού τίποτα δεν ακουγόταν, τίποτα δε γινόταν έξω στα Κιμιντένια. Ήταν οι νεκρές νύχτες. Σε βουβά κύματα κατέβαινε απ’ τα σύννεφα κι απ’ τα βουνά η δροσιά, κατέβαιναν και κάθονταν πάνω στα φύλλα οι στάλες. Το ταξίδι τους ήταν αδιατάρακτο, στην καθαρή ατμόσφαιρα που…
Read more
Πρόσφατα σχόλια