Tag: τι είδε το κουνέλι

~ Παραμύθια. Κι όμως, πόση αλήθεια κρύβουν μέσα τους. Ναι, ακόμα και εκείνα τα “παιδικά”, που διαβάζαμε μικροί. Ω, αυτά και αν είναι αληθινά. Κρίμα που στις σύγχρονες καρτουνίστικες εκδοχές τους έχουν ράψει και κόψει όλα τα καλά στοιχεία απο μέσα τους, αφήνοντας μόνο την γλυκανάλατη, “οικογενειακή” τους πλευρά να μας νανουρίζει με πρίγκιπες, πριγκίπισσες…
Read more

Μμμ, χθες έκανα μια όμορφη βουτιά σε παλιές και αγαπημένες μουσικές. Αμφιταλαντευόμουν για το αν θα πήγαινα να δω τους Gamma Ray, η μέρα ήταν κουραστική και γεμάτη, ο συναυλιακός χώρος μακριά, παρέα δεν είχα (το τελευταίο διόλου με απασχολεί, έπαιζε απλά τον ρόλο του επιπλέον κινήτρου: αν είχαμε βγάλει απο κοινού εισιτήρια με κανέναν…
Read more

~ Καταμεσίς ατελείωτων εργασιών, ελάχιστου χρόνου και διάφορων σκηνικών που αν και όχι σοβαρά, όταν μαζεύονται πολλά μαζεμένα είναι ικανά να σου χαλάσουν τη διάθεση, η χθεσινή βραδιά υπήρξε μια φρέσκια πνοή ζωής – ή σάπια πνοή αν προτιμάτε. Οι My Dying Bride υπήρξαν απλά υπέροχοι. Ναι, τους είχαμε δει και τρία χρόνια πριν, τότε…
Read more

~ Ένας τέτοιος τίτλος μπορεί να σημαίνει 2 πράγματα. Ή είμαστε κάποιο ειδησεογραφικό blog, απο κείνα που αρέσκονται σε βαρείς, πομπώδεις τίτλους μάλιστα, και θέλουμε να περιγράψουμε κάποιο φοβερό γεγονός, με κείνα τα παχιά, μαύρα γράμματα των πρωτοσέλιδων, που τόσο πολύ τραβάνε την προσοχή…. Ή απλά είπα να βάλω έναν χαζό τίτλο, και εντελώς άσχετο…
Read more

~ Τα αγαπάμε. Είναι τα Goth Kids του South Park, και μπορεί η παρουσία τους στη σειρά να είναι μικρή, είναι όμως ξεχωριστή. Συνοψίζουν λίγο πολύ τα στερεότυπα του “γότθου”, με τον τρόπο που μόνο το South Park ξέρει να κάνει. “Η ζωή είναι μόνο πόνος”, λένε, πίνοντας τον καφέ τους, κατηγορώντας (που τους γέννησαν…
Read more

~ Αν τα sixties ήταν η εποχή του φωτός, της αμφισβήτησης και της πρότασης του καινούργιου, του εναλλακτικού, τα eighties σίγουρα υπήρξαν μια εποχή παρακμής. Οι hippies είχαν πια μετατραπεί σε yuppies, τα όνειρα της κοινωνικής αλλαγής σε φιλοδοξίες κοινωνικής ανέλιξης. Το glam είχε γίνει κιτς, η μουσική είχε ενταχτεί σε μεγάλο βαθμό στη show…
Read more

~ Αράζω που λέτε στην παραλία, με μια δροσερή γρανίτα φράουλα στο χέρι. Έχω αφήσει το βιβλίο στην άκρη και χαλαρώνω, παρακολουθώντας την κίνηση. Την τύπισσα με το μπικίνι, τα παιδιά που παίζουν παραπέρα, δυο σκυλιά που χαίρονται, την τύπισσα με το μπικίνι, μια οικογένεια που απλώνει την πετσέτα, την τύπισσα με το μπικίνι. Σκέφτομαι…
Read more

~ Δυσκολεύτηκα σήμερα στην επιλογή του τίτλου. Ήμουν μεταξύ των “Πολύχρωμοι Χαρταετοί ίπτανται σαν Τρελά Κοκκόρια”, “Ιτιά Ιτιά θέλω να πάω στου Μωριά” και στο “Εμπρος Σύντροφοι, Ώρα να Σημάνει η Κουδούνα”. Τελικά κατέληξα με δυσκολία σε αυτόν που βλέπετε, λόγω θεματολογίας. Και μια που το φερε η κουβέντα (ναι, το φερε λέμε), να σας…
Read more

…και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Είδαμε και Νine Inch Nails λοιπόν, και κατά πάσα πιθανότητα κλείσαμε (?) το συναυλιακό μας καλοκαίρι με τον καλύτερο τρόπο. Δε θα πω πολλά. Ο ήχος ήταν απο τους καλύτερους που έχω ακούσει σε live, κρύσταλλο, και μάλιστα απο κείνα τα ακριβά κρύσταλλα, που αρέσκονται στο να…
Read more

~Όμορφη μέρα σήμερα. Έβραζες αβγό στο πεζοδρόμιο. Τέτοιες μέρες είναι κατάλληλες για μπανάκι στη θάλασσα… ναι, κλασικές αξίες. Άραγμα σε μια απαλή σκιά, βουτιές στο δροσερό νερό, παρακολούθηση του κόσμου στην παραλία, μια γενικότερη παράλυση της σκέψης, απλά λιώσιμο. Ναι, είναι ωραία στη θάλασσα! Εμάς πάντως η θάλασσα έπεφτε μακριά και προτιμήσαμε το νέο Μουσείο…
Read more