~
Τα αγαπάμε. Είναι τα Goth Kids του South Park, και μπορεί η παρουσία τους στη σειρά να είναι μικρή, είναι όμως ξεχωριστή.
Συνοψίζουν λίγο πολύ τα στερεότυπα του “γότθου”, με τον τρόπο που μόνο το South Park ξέρει να κάνει. “Η ζωή είναι μόνο πόνος”, λένε, πίνοντας τον καφέ τους, κατηγορώντας (που τους γέννησαν ίσως?) τους “κομφορμιστές” γονείς τους. “Ο σωστός τρόπος να χορεύεις είναι μόνος σου στις τρεις τα ξημερώματα” θα πουν και μεις θα σκεφτούμε, πέρα απο την πλάκα, τι φοβερή ατάκα ήταν αυτή!
Είναι συμπαθέστατα, και κάποιοι απο μας ενδεχομένως και να ταυτιζόμαστε μαζί τους σε φάσεις. Το βιντεάκι το έφτιαξα ειδικά γι’ αυτή την παρουσίαση, ιδού τα Goth Kids σε μερικές απο τις καλύτερες στιγμές τους στο South Park! 🙂
Συναυλίες και Σκέψεις, στις 6 τα ξημερώματα
# Το αφιέρωμα στο goth συνεχίζεται μετά απο αυτό το ιντερλούδιο… Η συνέχεια ελπίζω να είναι έτοιμη ως τα μέσα του μήνα. Μάλλον το πέμπτο μέρος που αναμένεται θα χει κάτι απο το πνεύμα των goth kids. Stay tuned. 😉
(Amorphis)
Κατα τ’ άλλα αρκετά τα live τους τελευταίους 2 μήνες… Δεν έγραψα τίποτα γι’ αυτά εδώ, λόγω του αφιερώματος. Συνοπτικά, Crippled Black Phoenix, Clan of Xymox, In The Nursery, Paradise Lost, The Levellers και σήμερα μόλις Amorphis. Οι Amorphis μας πήραν τα μυαλά, ήταν καταπληκτικοί, τους έβλεπα για δεύτερη φορά. Οι Lost καλοί αλλά προσωπικά έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια τραγούδια στο σετλιστ. Clan of Xymox & In The Nursery μια ομορφιά σκέτη. Υπέροχο λάιβ. Crippled Black Phoenix πολύ καλοί. Όσο αφορά τους Levellers, το συγκρότημα μια χαρά, ο χώρος και ο ήχος χάλια. Για να μη μιλήσω για την προσέλευση του κόσμου. Μετά βίας 300 (και αν) άτομα για ένα συγκρότημα που έχει ένα σωρό πλατινένια άλμπουμ στο εξωτερικό…
(Levellers)
Προσεχώς ψήνομαι για Magenta/Gothminister/Trail of Tears (οι τελευταίοι αν και headliners μου αρέσουν λιγότερο), ενώ έρχονται ακόμα Wayne Hussey και Peter Murphy και είναι πίκρα γιατί ξέρω πως δε θα πάω και στους δύο, ακόμα και για έναν δεν είμαι βέβαιος. Ulver θα ήταν μια καλή εμπειρία, αλλά χλωμό το κόβω, ενώ έρχεται ακόμα και η Diamanda Galas, την οποία ομολογώ θα ήθελα να δω για μια φορά. Τι άλλο. Α ναι, ξεκίνησε ο πανικός και με τα εισιτήρια των U2. Χμ, εντάξει, θα ήθελα να πάω, αλλά δε κόβω και φλέβες. Θα το σκεφτώ (ελπίζω να μην εξαντληθούν τα εισιτήρια ενώ το σκέφτομαι ακόμα!).
Αυτά τα συναυλιακά προς το παρόν.
(Clan of Xymox, Paradise Lost)
# Μία σκέψη ανάμεσα σε τόσες, σημαντική ωστόσο. Ανέκαθεν με εκνεύριζε το γεγονός πως το να είμαστε κακόκεφοι δρα αποθαρρυντικά για τους άλλους, μια που γινόμαστε λιγότερο “ελκυστικοί” τότε απέναντι τους, και γενικά είναι πιο εύκολο να μας αποφύγει κάποιος. Πράγμα φυσιολογικό αν το δούμε βέβαια απο ψυχολογική σκοπιά (επιζητούμε επαφές με άτομα που μπορούν να μας ανεβάζουν, όχι το αντίθετο), αλλά απο την άλλη είναι ενοχλητικό. Και αυτό γιατί μ’ αυτή τη λογική “οφείλουμε” να είμαστε συνέχεια κεφάτοι, και γενικά η εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω τείνει να αποκτά μεγαλύτερη σημασία απο την πραγματικότητα.
“Καλά εισαι?”
“ΟΧΙ ΡΕ, ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ, ΕΧΩ ΑΚΕΦΙΕΣ, ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΟΥΝ 1002 ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Θα συνεχίσεις να μου μιλάς μετά απ’ αυτό, θα συνεχίσω να παρουσιάζω ενδιαφέρον για σένα, ή ξαφνικά “i’ m not fun anymore?”.
Γιατί αν ψάχνεις για “fun”, να ξέρεις οτι ποτέ δεν ήμουν ο κλόουν της υπόθεσης… Και ούτε πρόκειται να γίνω, ούτε για σένα, ούτε για κανέναν.
# Ο χειμώνας έχει μπει με δόντια… Ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι και να δούμε φέτος έναν χειμώνα της προκοπής. Είναι αργά (ή μάλλον, είναι νωρίς), κουτουλάω, η βδομάδα (και ο μήνας) ξεκινάει με ένα μεγάλο ξενύχτι, τους απόηχους απο ένα φοβερό λάιβ, σκόρπιες ανάκατες σκέψεις και έντονα συναισθήματα.
~
12 Responses
Η ατάκα: "Καλά εισαι?"
"ΟΧΙ ΡΕ, ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ, ΕΧΩ ΑΚΕΦΙΕΣ, ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΟΥΝ 1002 ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Θα συνεχίσεις να μου μιλάς μετά απ' αυτό, θα συνεχίσω να παρουσιάζω ενδιαφέρον για σένα, ή ξαφνικά "i' m not fun anymore?".
Μου θύμησε τον εαυτό μου! Ακριβώς έτσι απαντάω..πληρώνω βέβαια τις συνέπειες από μικρή, δηλ. να μην γίνομαι συμπαθής (τουλάχιστον στην αρχή)και άλλα πολλά!
Ναι ρε γαμώτο. Τι να γίνει, δε μπορούμε να είμαστε "happy-go-lucky" all the time. Κάποιοι θα στραβώσουν και θα κάνουν πέρα αν δουν οτι έχουμε ακεφιές. Ενώ αν είμαστε στα χάι μας, λάμπουμε και τρέχουν όλοι καταπάνω μας…
Μόνο που το δεύτερο δε μπορεί να συμβαίνει συνέχεια. Και κάποιοι απο μας δε μπορούμε να προσποιούμαστε.
Magicat, νιώθεις, χαίρομαι. 🙂
Χαχαχα..σ'εμένα γιατί δεν τρέχουν κατά πάνω μου όταν δεν είμαι και τόσο στα down μου;;;; Ίσως είμαι εκ γενετής downer!
Φυσικά και νοιώθω! Αλλά πολλές φορές χρησιμεύει να είναι κανείς αναίσθητος και παρτάκιας..δεν έχω βρει τον τρόπο ακόμη..
Ζηλεύω για τους Amorphiiiiiis!! Πόσταρε καμιά ωραία πικ του τραγουδιστή τους <3
Τα γκοθόπαιδα του South Park τά'σπασαν. Ειδικά στην αρχή του βίντεο, το τίναγμα της φράντζας λολ λολ.
Your wish is my command! Extra photos added!(αν και αυτές ήταν οι καλύτερες φωτός του τραγουδιστή που μπόρεσα να τραβήξω :p)
Ατύχησες πάντως, ήμουν στο αθηναικό λάιβ, σε κείνο της Θεσσαλονίκης είχε βγάλει λέει και τη μπλούζα του, χαρά τα κοριτσάκια όλα!
Τα goth kids πράγματι τα σπάνε. Ειδικά εκεί που ήταν στην μόδα τα wannabe vampire kids. 😛 😛
Και αν επιβάλλεται να είμαστε συνέχεια κεφάτοι για να είμαστε αρεστοί τότε ας φροντίσουμε να έχουμε και γύρω μας άτομα που μπορούν και θέλουν να μας κάνουν χαρούμενους ότι κι αν συμβαίνει. Tough though.
Ω ναι, η φάση με τα vampire kids και τον ανταγωνισμό τους είχε πολύ γέλιο!
Κατα τ' άλλα, συμφωνώ: tough, tough (but sure worth it, when and if it happens)…
Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε εγωκεντρικοί και νάρκισσοι σ'ένα βαθμό, αυτός που δεν θα σου ξαναμιλήσει όταν σε δει κακόκεφο ή παρμένο, δεν θα το κάνει, όχι επειδή δεν σε γουστάρει έτσι, αλλά επειδή φοβάται ότι δεν θα τον γουστάρεις εσύ…
Είναι λίγο αστείο αν το σκεφτείς. Εσύ γελάς και νιώθεις ότι ο άλλος σε πλησιάζει επειδή κάνεις τον κλόουν, ενώ εκείνος απλά εκλαμβάνει το γέλιο ως αποδοχή.
Και γαμώ τις επικοινωνίες δηλαδή.. ;-Ρ
Χαχα, εντάξει, το σχόλιο σου είναι τροφή για σκέψη. Ναι, για μερικές (να μη πω πολλές..) τουλάχιστον περιπτώσεις παίζει να ισχύει αυτό που λες… Ομολογώ δε το είχα σκεφτεί ως τώρα…
Αυτό το πράγμα, που τώρα τελευταία λέω (γράφω) κάτι κι εσύ σκέφτεσαι, με ανησυχεί…
:-ΡΡΡ
Αν σε ανησυχεί το οτι σκέφτομαι (γενικά) μόλις με είπες "βλαμμένο" με τον πιο ευγενικό και έμμεσο τρόπο που μπορούσες. :PPP
Αν πάλι σε ανησυχεί το οτι σκέφτομαι αυτά που γράφεις ειδικά, μην φοβάσαι, είναι απλά επειδή βαριέμαι και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, επομένως, λέω, "ας σκεφτώ όσα λέει η πεηπερφλάουερς".
Και έτσι σκέεεεεφτομαι λοιπόν……………. 😛 😛
Αααα οκ!
Όχι, δεν ήθελα να σε πω ευγενικά βλαμμένο… Αυτά τα λέω μόνο αν πάρω θάρρος! :-Ρ
Βασικά ανησυχούσα ότι εξελίσσομαι σε γηραιά κυρία που προκαλεί το στοχασμό στους νέους με τα λεγόμενα της, αλλά τώρα που το ξεκαθάρισες ησύχασα! Το γήρας αργεί ακόμα!
🙂
Είδες? Πάλι λειτούργησε ο εγωκεντρισμός… 😉