Φωνή Λαού, Οργή Θεού

Ένας τέτοιος τίτλος μπορεί να σημαίνει 2 πράγματα. Ή είμαστε κάποιο ειδησεογραφικό blog, απο κείνα που αρέσκονται σε βαρείς, πομπώδεις τίτλους μάλιστα, και θέλουμε να περιγράψουμε κάποιο φοβερό γεγονός, με κείνα τα παχιά, μαύρα γράμματα των πρωτοσέλιδων, που τόσο πολύ τραβάνε την προσοχή….

Ή απλά είπα να βάλω έναν χαζό τίτλο, και εντελώς άσχετο με το περιεχόμενο, ίσα για εντυπωσιασμό. Αν φίλε αναγνώστη (αναφέρομαι σε σένα συχνά τον τελευταίο καιρό) είδες τον τίτλο απο κάπου και μπήκες απο περιέργεια στο blog, διψασμένος για κάποια φοβερή, δραματική είδηση, ΑΤΥΧΗΣΕΣ, χαχα!

Και εδώ που τα λέμε, δεν είναι ηλίθια σαν φράση? Όταν ο λαός ξεσηκώνεται σημαίνει πως ο Θεός οργίζεται δηλαδή? Αν ο Θεός ήταν με το μέρος του λαού θα ζούσαμε σε πολύ καλύτερο κόσμο! Viva la revolucion!

Κατα τ’ άλλα. Μπήκα ίσα για να μοιραστώ μαζί σας κάτι που θεωρώ απίστευτα εκνευριστικό. Κάτι που, ποιός ξέρει, ίσως και εσύ φίλε αναγνώστη (να σαι πάλι!) μπορεί να κάνεις μερικές φορές! Ποιός ξέρει, ίσως με το κείμενο μου αυτό, μεταφέροντας το μήνυμα μου στον κόσμο, να βοήθησω κάπως να σταματήσει αυτή η ανυπόφορη κατάσταση! Πάντα το ξερα πως με το blog αυτό θα κάνω καλύτερο τον κόσμο κάποτε.

Ήμουν που λέτε στο λεωφορείο. Μέσα. (σημαντική η διευκρίνηση). Καθόμουν, και εκεί που καθόμουν μπαίνει μια κυρία, και αρχίζει την πάρλα στο κινητό της με με φίλη της. Λοιπόν, η κυρία δε σταμάτησε να μιλάει για όση ώρα ήταν στο λεοφωρείο. Το πρόβλημα δεν ήταν οτι μιλούσε, αλλά οτι μιλούσε σαν να ήταν σπίτι της, δυνατά, αδιαφορώντας για το αν ο άλλος που κάθεται απέναντι της έχει την οποιαδήποτε όρεξη να την ακούει. Και εντάξει, πάει στο καλό αυτό. Όταν όμως έχει πιάσει την κουβέντα για ένα ατύχημα που είχε κάποιος, και για λεπτομέρειες σχετικές με το ατύχημα του, τα μέλη που έχασε κλπ, ε, άντε και παράτα μας δηλαδή.

Αν και αυτό ήταν ακραίο σαν παράδειγμα. Είναι ενοχλητικό γαμώτο το να μιλάς για ώρα δυνατά στο κινητό στο τρένο ή στο λεοφωρείο! Θυμήθηκα και μια άλλη κάποτε που καθόταν απέναντι μου και μίλαγε ασταμάτητα με τον γκόμενο της για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Βγάλε τον σκασμό γαμώ την τρέλα σου μέσα. Αλήθεια, το βλέμμα μου αυτό έλεγε απο ένα σημείο και έπειτα, αν με κοιτούσε κανείς δηλαδή.

Για να μη παρεξηγηθώ. Αν και ποτέ δεν υπήρξα φαν του κινητού (πήρα με πολλή καθυστέρηση σε σχέση με φίλους, μόλις στα 23 μου), δεν με ενοχλεί να μιλάει κάποιος ενώ είναι στο τρένο, αλίμονο! Όλοι το κάνουμε. Είναι ο τρόπος που το κάνει. Γιατί ακόμα και το να ξέρεις να μιλάς σε δημόσιους χώρους είναι θέμα τρόπων. Μη γκαρίζεις εν ολίγοις μπουρτζόβλαχα!

Αν και για όλα φταίει το προσωρινά χαμένο μου Mp3 player τελικά…. Μέχρι πρόσφατα, τσουπ, βούλωνα τ’αυτιά μου και δε πα να γινόταν χαλασμός κόσμου, εγώ χανόμουν στη μουσικάρα μου. Ο άνθρωπος που έφτιαξε τα walkman και τα παράγωγα τους ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Για κείνον που έφτιαξε τα κινητά δεν είμαι βέβαιος.

Αυτά για σήμερα, μη σας κουράσω άλλο με τις γκρίνιες μου.

ΥΓ – Κρύο, ΝΑΙ, ΝΑΙ, θέλουμε κι άλλο κρύο!!!! Μη μας τα χαλάσεις τώρα καιρέ, συνέχισε έτσι! It’s winter goddamn it!

ΥΓ2 – Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!

~