Φόρος Τιμής στο Φονικό Κουνέλι

~

Δύσκολοι καιροί για ίντερνετ και blogs. Πολλή δουλειά, λίγος χρόνος. Ωστόσο αυτή η ανάρτηση έπρεπε να γίνει αργά ή γρήγορα. Απο συζητήσεις που κάνω κατά καιρούς με κόσμο (τις μέρες εκείνες που αποφασίζω να βγω απ’ τη φωλιά μου και να υποδυθώ τον κοινωνικό μου μανδύα) διαπιστώνω πως, ναι, υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν ποιά είναι η πηγή του ονόματος μου. Απίστευτο, αλλά υπάρχει κόσμος που δεν ξέρει ποιό είναι το original φονικό κουνέλι!

Γι’ αυτόν τον κόσμο κάνω αυτήν εδώ την ανάρτηση. Γιατί βαριέμαι κάθε φορά που με ρωτάνε να τους εξηγώ. Και μπλα μπλα και αναλύσεις. Και επειδή ο καιρός της κασέτας που βάζαμε και έπαιζε συνέχεια πέρασε (είμαστε βλέπετε στην εποχή των mp3), απο δω και στο εξής απλά θα τους δίνω αυτό το λινκ και θα λέω “δείτε”. Α, και σε περίπτωση που ΕΣΥ φίλε αναγνώστη τυχαίνει να είσαι ένας απ’ αυτούς, ναι, μόλις διαπίστωσες πόσο απαίσιος και ανάγωγος τύπος είμαι.

Ήταν το σωτήριο έτος 1975 λοιπόν, όταν οι κύριοι Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones και Michael Palin, ή με λίγα λόγια η ομάδα των Monty Python γύρισαν την επική υπερπαραγωγή που ακούει στο όνομα “Monty Python and the Holy Grail”. Ήδη οι Pythons είχαν καθιερωθεί στην αγγλική κωμική σκηνή με την τηλεοπτική σειρά τους στο BBC “Monty Python’s Flying Circus”, τώρα όμως ήταν ώρα… for someting completely different. Το Holy Grail υπήρξε η πρώτη “κανονική” ταινία τους, και το θέμα της ήταν ο μύθος του βασιλιά Αρθούρου. Στα ελληνικά το βρίσκει κανείς με τον τίτλο “Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης”… οκ, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερη η απόδοση του τίτλου απο τα αγγλικά εδώ που τα λέμε, σ’ αυτά είμαστε πολύ καλοί.

Με το τρελό, άναρχο της χιούμορ, τη φοβερή παρωδία του μεσαίωνα και τις δόσεις αλληγορίας, καθώς και με τα πολύ ξεχωριστά καρτούν του Terry Gilliam, η ταινία υπήρξε μια απο τις επιδραστικότερες που έχουν γίνει ποτέ, απλά. Το “Life of Brian” που ακολούθησε θα αποτελούσε και το αποκορύφωμα της δημιουργικής ικανότητας των Python. Φυσικά κωμωδία υπήρξε πολύ πιο πριν απο τους Monty Python, αρκεί να θυμηθούμε γίγαντες του κινηματογράφου όπως οι αδερφοί Marx, ο Buster Keaton, ο Charlie Chaplin, ο Peter Sellers κλπ… Αλλά με τους Pythons το πράγμα προχώρησε ως τα άκρα, η επιρροή τους σε όλους τους μεταγενέστερους κωμικούς υπήρξε ανυπέρβλητη, και κανένας δε μπορεί να το αρνηθεί αυτό, του αρέσει/δεν του αρέσει το pythonικο χιούμορ. Α, μια που είμαστε και μουσικόφιλοι εδώ, να αναφέρω πως η ταινία είχε χρηματοδοτηθεί ανάμεσα σε άλλους απο τους Pink Floyd, τους Led Zeppelin και Jethro Tull.

Θα έλεγα περισσότερα, αλλά τα φυλάω για κανένα αφιέρωμα στους Pythons ίσως. Εδώ μιλάω για τον μέντορα και πρότυπο μου, το Φονικό Κουνέλι φυσικά! Το οποίο ήταν ένας απο τους πρωταγωνιστές της ταινίας. Ο ρόλος του ήταν μικρός, μόλις ένα-δυο λεπτά, ωστόσο η λάμψη του παντοτινή. Το κάτω βίντεο περιλαμβάνει την περίφημη σκηνή με το Ζώο των Ζώων (που έχει ως κολλητό του τον dead parrot). Αν τυχαίνει και δεν έχετε ιδέα απο Monty Pythons, και αν θεωρείτε κωμωδία της προκοπής τις ελληνικές επιθεωρήσεις ας πούμε, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και σταματήστε να διαβάζετε αυτό το κείμενο. Εννοείται το κάτω βίντεο δεν είναι για σας.

Αν ωστόσο κρύβετε και σεις ένα ζώο μέσα σας (όχι και πολύ βαθιά ε), ή ενδεχομένως γνωρίζετε καλά για τι πράγμα μιλάμε, you are so very welcome! Feel like home. 🙂

Ladies and gentlemen, that is no ordinary rabbit!

~