Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ο μικρός Γιάννης με την οικογένεια του, τη μαμά, τον μπαμπά, και την μικρότερη αδερφή του. Είχαν ένα μικρό, όμορφο σπιτικό και έναν πολύχρωμο, ανθόσπαρτο κήπο, που μοσχομύριζε από τις ευωδιές των λουλουδιών. Όλοι οι γείτονες παίνευαν την οικογένεια του Γιάννη για τον κήπο τους.…
Read more
~ Σάββατο βράδυ. Σπίτι, ησυχία, άφθονος χρόνος στη διάθεση μου. Καιρός να γράψω στο blog λοιπόν. Είναι όμως από κείνες τις σπάνιες στιγμές για τις οποίες δεν έχω ξεκαθαρίσει για ποιό πράγμα θέλω να μιλήσω. Σα να ξεκινάει κάποιος για μια βόλτα και όπου τον βγάλει ο δρόμος. Η αφερηρία γνωστή, ο προορισμός άγνωστος. Θα…
Read more
Επιστροφή στο παρελθόν για άλλη μια φευγάτη ανάρτηση, το δεύτερο μέρος της τιτανομαχίας ανάμεσα στην δεκαετία του ’80 και στο σήμερα! Το πρώτο μέρος του αφιερώματος βρήκε τις δύο εποχές ισόπαλες με σκορ 6-6. Αυτό είναι το δεύτερο και τελικό μέρος του αγώνα, τώρα θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα! Και αν βρίσκεστε εδώ από σπόντα και…
Read more
(“Les Valeurs Personnelles” του Rene Magritte) Είναι τόσο απλό. Αλλά για κάποιον λόγο δεν το κάνουν. Σα να έχει παγώσει ο χρόνος σε μια εικόνα ατέρμονης επανάληψης, ξανά και ξανά το ίδιο σκηνικό. Η επανάληψη συνδέεται με τη δύναμη της συνήθειας, η δύναμη της συνήθειας με τη σειρά της είναι ριζωμένη βαθιά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.…
Read more
…Ο αγγλικός τίτλος είναι παράφραση του εναλλακτικού τίτλου του περίφημου “Dr Strangelove” ή “How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb”, της κλασικής όσο δε πάει άλλο ταινίας του Kubrick, παρωδία όσο λίγες της ψυχροπολεμικής ψύχωσης. Κάθε κρίση γεννάει τις ψυχώσεις της, και το συλλογικό οικονομικό ψυχοπλάκωμα που λυσσομανά σαν τυφώνας πάνω από…
Read more
~ Ιστορία Ι Το σκηνικό που θα σας περιγράψω αφορά δύο άτομα, ενδεχομένως αληθινά, ενδεχομένως φανταστικά. Δεν έχει σημασία. Ας πούμε οτι είναι δυο νέοι, ένας άντρας και μια γυναίκα. Ο ένας γιορτάζει και αποφασίζουν να πάνε έξω για παγωτό σε ένα πρωτοκλασάτο μαγαζί, απο τα δημοφιλέστερα της πόλης, σε χλιδάτη περιοχή κοντά στην παραλιακή.…
Read more
~ Πήγαμε και ήρθαμε απο Κωνσταντινούπολη λοιπόν, και αν με ρώταγε κάποιος: “και τι άρωμα έχει λοιπόν η Πόλη?”, θα απαντούσα: “Βαρύ”. Βαριά ντυσίματα στις γυναίκες, βαριά τα φαγητά τους, βαριά τα τούρκικα σαν γλώσσα, βαριά η μουσική τους, η κίνηση στους δρόμους, οι θόρυβοι της πόλης, οι φωνές τους, οι εκπομπές τους στην τηλεόραση,…
Read more
~ Βράδυ Σαββάτου. Η ώρα που γράφω τις γραμμές αυτές. Απο τα ηχεία ακούγονται οι πρώτες ταξιδιάρικες νότες του “In a Silent Way” του Miles Davis. Η γάτα αράζει και επεξεργάζεται ένα πλαστικό περίβλημα, απο κείνα που βάζουν μέσα τις ηλεκτρικές συσκευές – είναι αρκετά μεγάλο για παιχνίδι, αρκετά ενδιαφέρον ωστόσο για να μην ασχοληθεί…
Read more
~ Υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή μας που όλοι μπορούμε να γίνουμε καλλιτέχνες. Αν η τέχνη είναι μια αργή, επίπονη μερικές φορές διαδικασία, απο την οποία παράγεται κάτι όμορφο, κάτι καλαίσθητο, κάτι που ικανοποιεί και διεγείρει τις αισθήσεις μας, και στην οποία ο παράγοντας μάθηση συνδιάζεται με τον παράγοντα φύση, τότε θα μπορούσαμε να συγκαταλέξουμε την…
Read more
~ Υπάρχει γύρω μας μια συμπαθής κατηγορία ανθρώπων, medieval/fantasy geeks θα τους χαρακτήριζα. Παιδιά που θα λεγε κανείς πως γεννήθηκαν σε λάθος τόπο και χρόνο, των οποίων η καρδιά πάλλεται στους ρυθμούς των σπαθιών όπως χτυπάνε ρυθμικά πάνω σε ασπίδες πριν απο μια μεγάλη μάχη. Πολλοί απ’αυτούς έχουν αποστηθίσει όλο το γενεαλογικό δέντρο του Tolkien,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια