Ανέκαθεν εκτιμούσα βαθιά τον Moby – όχι μόνο σαν καλλιτέχνη, μα σαν άνθρωπο. Ένας από τους πλέον πολύμορφους μουσικούς της τελευταίας εικοσαετίας, έχοντας αφήσει το δικό του στίγμα στη μουσική εξέλιξη των 90’s και των 00’s και δίνοντας ορισμένα από τα ωραιότερα live που έχει τύχει να δω, ο Moby ανήκει στην κατηγορία εκείνη των…
Read more
«Κάλυψε τη στενοχώρια της κάτω από ένα στρώμα make up και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Τώρα ήταν έτοιμη για τη βραδινή έξοδο.» – Μια καθημερινή αφήγηση «Πάρε την πιο καλή σου πόζα… ένα, δύο, τρία, κλικ!» – Σκέψη πριν από μια selfie «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο» – Ντοστογιέφσκι Η σημερινή ανάρτηση έχει χαρακτήρα ανολοκλήρωτο. Θα έλεγα πως αποτελεί περισσότερο μια σειρά…
Read more
Κάθε ανάρτηση έχει κι ένα θέμα· μα η αποψινή σκέφτηκα να μην έχει κάποιο θέμα. Ή μάλλον, να έχει για θέμα της κάτι δίχως εξέλιξη και τέλος – κάτι που στην ουσία του μένει πάντα ανολοκλήρωτο. Όλα ξεκίνησαν ακούγοντας μουσική – υπάρχουν ορισμένες ιστορίες που προκύπτουν μέσα από τραγούδια. Ακούγοντας λοιπόν στο τρένο το soundtrack του Nino Rota από…
Read more
Υπάρχουν οι μικρές ώρες – λέγονται έτσι γιατί είναι οι πρώτες ώρες που καρποφορούν μέσα στη νύχτα. Και υπάρχουν και τα τραγούδια που δεν μπορείς ν’ ακούσεις παρά μόνο τις μικρές εκείνες ώρες της νύχτας. Και υπάρχουν τα τραγούδια που ακούς τις μικρές ώρες τυχαία, ενώ βρίσκεσαι σ’ ένα αμάξι, σ’ ένα υγρό, σκοτεινό δρόμο.…
Read more
Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι. Να παίρνεις στο δρόμο μαζί σου εκατό τραγούδια και να ακούς, ξανά και ξανά, στο repeat, ένα μόνο. Να διαβάζεις ένα βιβλίο και να πιάνεις τον εαυτό σου να συλλογίζεται μια και μόνο φράση του – μία πρόταση μέσα σε χιλιάδες. Να έχει καρφωθεί στη μνήμη σου όχι η γενικότερη πλοκή ενός έργου…
Read more
Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει κατορθώνω να μιλήσω στη γλώσσα του. Και όπως ξέρουμε, υπάρχουν τόσες γλώσσες όσοι και άνθρωποι. Ο μύθος του Πύργου της Βαβέλ είναι πάντα επίκαιρος. Συναντώ έναν άνθρωπο σημαίνει πως γίνομαι αυτιά και όχι μόνο στόμα. Πόσες φορές δεν βαπτίστηκε διάλογος η εναλλαγή μονολόγων; Ίσα κάτι να σπάει τη σιωπή. Μα αν…
Read more
Σου έχει τύχει να ακούς ένα τραγούδι και μεμιάς να ξεπετάγονται εικόνες στο μυαλό σου; Τόσο έντονες, τόσο διαπεραστικές, που νιώθεις σαν σκηνοθέτης σε ταινία – οι εικόνες ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου, σαν φιλμ που ξεδιπλώνει το ρολό του στο ρυθμό της μουσικής. Και θες να παίζεις το κομμάτι στο repeat, ξανά και ξανά,…
Read more
Ομολογώ περίμενα κάπως πιο ρομαντικό το “φθινοπωρινό πρωτοβρόχι”! Ποτάμια οι δρόμοι, θα τους ζήλεψαν σίγουρα οι εκπρόσωποι του “Ποταμιού” (κρίνοντας από τα χθεσινά τους ποσοστά). Κόσμος απορημένος να γυρνά, κάποιοι δίχως ομπρέλα, όλοι με την ίδια σκέψη: “τι στο διάολο, μέχρι χθες βράδυ σκάγαμε στη ζέστη!”. Περπατούσα έξω και ανάσαινα μ’ ευχαρίστηση τη βροχινή ατμόσφαιρα.…
Read more
“Τι εξαίσια μέρα! Το απέραντο πάρκο λιγοθυμάει κάτω από το καυτό μάτι του ήλιου, όπως η νεότης κάτω από την κυριαρχία του Έρωτος. Η καθολική έκστασις των πραγμάτων δεν εκφράζεται με κανέναν θόρυβο· ως και τα νερά μοιάζουν αποκοιμισμένα. Αντίθετα από τις ανθρώπινες γιορτές, εδώ εκτυλίσσεται ένα σιωπηρό όργιο. Θα έλεγε κανείς ότι ένα φως,…
Read more
Ο ήλιος βυθιζόταν νωχελικά στην πορφύρα του ουρανού. Η θάλασσα, η αιώνια μνηστή του, περίμενε σαν κάθε μέρα να τον υποδεχτεί στο βάθος του ορίζοντα. Οι σκιές είχαν πλατύνει στο νησί της Σύρου. Ήταν η ώρα που οι τελευταίοι λουόμενοι εγκατέλειπαν την παραλία και οι παραθεριστές ξεκινούσαν τη βραδινή τους έξοδο. Μια ράθυμη διάθεση επικρατούσε,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια