“Τι εξαίσια μέρα! Το απέραντο πάρκο λιγοθυμάει κάτω από το καυτό μάτι του ήλιου, όπως η νεότης κάτω από την κυριαρχία του Έρωτος. Η καθολική έκστασις των πραγμάτων δεν εκφράζεται με κανέναν θόρυβο· ως και τα νερά μοιάζουν αποκοιμισμένα. Αντίθετα από τις ανθρώπινες γιορτές, εδώ εκτυλίσσεται ένα σιωπηρό όργιο. Θα έλεγε κανείς ότι ένα φως,…
Read more
«Εξ’ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ονόμαζαν ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν. Όσον συναναστρέφομαι τα ζώα, τόσον μάλλον πείθομαι, ότι δεν υπάρχει μεταξύ αυτών και των ανθρώπων καμία διαφορά, ως ηθέλησαν παραδοξολόγοι τινές να ισχυρισθώσιν, αλλά μόνον ότι τα πράγματα, κατά τα οποία διαφέρομεν…
Read more
Η αλεπού, το λουλούδι και το αστέρι που γελά Ξαναδιαβάζοντας τον «Μικρό Πρίγκιπα» λοιπόν. Μεταξύ μας, είναι κάτι εύκολο. Πρόκειται για ένα βιβλίο μικρό σε έκταση, από εκείνα που μπορεί κάποιος να διαβάζει επανειλημμένα, ξανά και ξανά – μα για κάποιο λόγο, κάθε φορά θα φαίνεται ελαφρώς διαφορετική από την προηγούμενη. Μπορεί να αισθάνεσαι χαρούμενος…
Read more
Ό,τι λέει ο τίτλος και η εικόνα. Μια “παλιοπαρέα” στην οποία συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ο Νίτσε και ο Μικρός Πρίγκιπας, ο Πόε και η Μπίλυ Χόλιντεϊ, ο Εμπειρίκος και ο Woody απ’ το Toy Story, ο Σαίξπηρ και ο Τομ Γουέιτς. Γιατί όλα γίνονται, κύριοι – (και σαν πέσεις στη φωλιά του κούνελου θα το…
Read more
Τέλη Ιουλίου. Ένας μήνας πριν. Βαδίζω άτσαλα σε άμμο που αχνίζει, ο ήλιος ζεματάει, η ζέστη κολλάει πάνω μου σα δυσάρεστη ανάμνηση. Μια οικογένεια τουριστών, μαμά, μπαμπάς, παιδιά, προχωρούν εμπρός μου – μάλλον Γάλλοι. Προσπαθώ διακριτικά να τους ξεπεράσω, ελπίζοντας να μη πιάσουν καλύτερη θέση από μένα. Σκέφτομαι τότε πόσο χαζό ακούγεται αυτό – αν…
Read more
Τα Κράτη έχουνε μια σημαία, που είναι ένα κομμάτι πανί, και την κεντάνε με δήθεν ιδανικά. Ελευθερία, δικαιοσύνη, δικαιώματα, τέτοια ωραία. Τα λένε «μεγάλους σκοπούς», «δίκαια των λαών», ένα σωρό ωραίες εκφράσεις, που τις ξερνάνε ρήτορες θεόπνευστοι και πετάνε και μικρά μπαλάκια από σάλιο, έτσι και βγάζουνε πύρινους λόγους. Από κάτου απ’ τα μεγάφωνα, στήνονται…
Read more
Ήταν 1957 και ο Νίκος Καζαντζάκης έχανε για μία μόνο ψήφο το Νόμπελ λογοτεχνίας από τον Αλμπέρ Καμύ. Ο Καζαντζάκης, άρρωστος στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Δανίας, έστειλε τηλεγράφημα στον Καμύ, συγχαίροντάς τον για την επιτυχία του. Ήταν το τελευταίο μήνυμα που έστειλε σε φίλο. Λίγες μέρες μετά θα έφευγε από τη ζωή. Δύο χρόνια μετά,…
Read more
«Δεν υπάρχει ρομαντισμός μέσα στο ουράνιο τόξο. Πουθενά δεν υπάρχει ρομαντισμός. Όλα είναι μια μικρή απάτη της αιωνιότητας… Πάνω στη γη, τον χειμώνα, αντικρίζεις τα ξερά, παγωμένα κλαδιά… Ξαφνικά, ξεπετιούνται τα μαβιά λουλουδάκια της μυγδαλιάς. Τότε όλοι φωνάζουνε: “Έρχεται η άνοιξη”. Και μέσα στην άνοιξη κοκκινίζουνε τον κάμπο οι παπαρούνες και μυρίζει σπέρμα η γη. Και,…
Read more
~ Αγαπώ τα Χριστούγεννα. Κατανοώ όσους μιλούν για την εμπορευματική τους ταυτότητα, η οποία μάλιστα σε εποχές κρίσης λαμβάνει χαρακτήρα βαθιάς ειρωνείας. Συμφωνώ με εκείνους που ενοχλούνται με την επιβλητική κάποιες φορές επαφή με πρόσωπα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα αποφεύγαμε. Μπορώ ακόμα να καταλάβω όσους ξενερώνουν με εκείνη την καταναγκαστική επιβολή ενός εορταστικού…
Read more
~ Βυθίζω τα χέρια μου στην απαλή άμμο, νιώθω την ανακουφιστική της υγρασία. Γύρω μου βράχια, πιο πέρα η θάλασσα, νερό που σκορπάει τον αφρό. Μια σιγανή βροχή ξεσπά δειλά, λεπτές, αδιόρατες σταγόνες βυθίζονται παιχνιδιάρικα στο έδαφος. Πόσο όμορφη είναι η βροχή το καλοκαίρι. Ίσως γιατί είναι σπάνια. Πάει κόντρα στο ρεύμα, ένας μικρός αντάρτης.…
Read more
Πρόσφατα σχόλια