Ήταν το έτος 1673 όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ο «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» (“Le Malade Imaginaire”) του Μολιέρου. Κεντρικός του ήρωας ο Αργκάν, ένας υποχόνδριος, πεπεισμένος πως είναι άρρωστος με ένα κάρο διαφορετικούς τρόπους και πως η μοίρα του επαφίεται στα χέρια των γιατρών – τους οποίους και αντιμετωπίζει ως σωτήρες.
Ας δούμε ένα
απόσπασμα απ’ το θεατρικό (σε μετάφραση Δημ.Χαρτουλάκη), στο οποίο ο Αργκάν
έχει μόλις λάβει μια κακή διάγνωση και, απελπισμένος, συνομιλεί με τον –
ψυχραιμότερο – αδερφό του, τον Μπεράλδο:
απόσπασμα απ’ το θεατρικό (σε μετάφραση Δημ.Χαρτουλάκη), στο οποίο ο Αργκάν
έχει μόλις λάβει μια κακή διάγνωση και, απελπισμένος, συνομιλεί με τον –
ψυχραιμότερο – αδερφό του, τον Μπεράλδο:
“ΑΡΓΚΑΝ: Α! Θεέ
μου, πεθαίνω! Με κατάστρεψες, αδερφέ μου!
μου, πεθαίνω! Με κατάστρεψες, αδερφέ μου!
ΜΠΕΡΑΛΔΟΣ: Τι
είναι; Τι τρέχει;
είναι; Τι τρέχει;
ΑΡΓΚΑΝ: Δεν αντέχω
πια. Η εκδίκηση της γιατρικής πέφτει καταπάνω μου!
πια. Η εκδίκηση της γιατρικής πέφτει καταπάνω μου!
ΜΠΕΡΑΛΔΟΣ: Μα την
πίστη μου! Αδερφέ μου, είσαι τρελός. Και πολύ στενοχωριέμαι για τούτα που
κάνεις. Έλα, σε παρακαλώ, στα λογικά σου. Έλα στα συγκαλά σου. Μη γίνεσαι
παίγνιο της φαντασίας σου.
πίστη μου! Αδερφέ μου, είσαι τρελός. Και πολύ στενοχωριέμαι για τούτα που
κάνεις. Έλα, σε παρακαλώ, στα λογικά σου. Έλα στα συγκαλά σου. Μη γίνεσαι
παίγνιο της φαντασίας σου.
ΑΡΓΚΑΝ: Είδες,
αδερφέ μου, τι τρομερές αρρώστιες μου αράδιασε [ο γιατρός]; Eίπε πως ύστερα από
τρεις μέρες δεν υπάρχει πια θεραπεία.
αδερφέ μου, τι τρομερές αρρώστιες μου αράδιασε [ο γιατρός]; Eίπε πως ύστερα από
τρεις μέρες δεν υπάρχει πια θεραπεία.
ΜΠΕΡΑΛΔΟΣ: Κι
επειδή το είπε, είναι κιόλας καμωμένο; Τι είναι αυτός; Προφητης; Άμα σ’ ακούει
κανείς νομίζει πως ο γιατρός κρατάει στα χέρια του το νήμα της ζωής σου και πως
από θεϊκή εξουσία το μακραίνει και το κονταίνει όπως του αρέσει. Σκέψου πως οι
πρώτες αρχές της ζωής σου είναι μέσα σου και πως η οργή του γιατρού είναι
ανίκανη να σε κάνει να πεθάνεις, όπως είναι ανίκανα και τα φάρμακά του να σου
δώσουν ζωή.”
επειδή το είπε, είναι κιόλας καμωμένο; Τι είναι αυτός; Προφητης; Άμα σ’ ακούει
κανείς νομίζει πως ο γιατρός κρατάει στα χέρια του το νήμα της ζωής σου και πως
από θεϊκή εξουσία το μακραίνει και το κονταίνει όπως του αρέσει. Σκέψου πως οι
πρώτες αρχές της ζωής σου είναι μέσα σου και πως η οργή του γιατρού είναι
ανίκανη να σε κάνει να πεθάνεις, όπως είναι ανίκανα και τα φάρμακά του να σου
δώσουν ζωή.”
***
Τί θα έλεγε ο
υποχόνδριος ήρωάς μας αν ζούσε άραγε σήμερα; Τον φαντάζομαι να διαβάζει
αγωνιωδώς ιατρικά περιοδικά ή συνδέσμους στο ίντερνετ, να νιώθει πως τον
περιτριγυρίζουν από παντού κίνδυνοι και ασθένειες και να βρίσκεται σε μια
μόνιμη κατάσταση άγχους για τα πάντα. Δεν είναι δύσκολο το τελευταίο σε μια
εποχή που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε κάνει να αγχώνεσαι – και που
ιατρικοποιεί και το παραμικρό πρόβλημα, παρουσιάζοντάς το ως δυνάμει «πάθηση».
υποχόνδριος ήρωάς μας αν ζούσε άραγε σήμερα; Τον φαντάζομαι να διαβάζει
αγωνιωδώς ιατρικά περιοδικά ή συνδέσμους στο ίντερνετ, να νιώθει πως τον
περιτριγυρίζουν από παντού κίνδυνοι και ασθένειες και να βρίσκεται σε μια
μόνιμη κατάσταση άγχους για τα πάντα. Δεν είναι δύσκολο το τελευταίο σε μια
εποχή που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε κάνει να αγχώνεσαι – και που
ιατρικοποιεί και το παραμικρό πρόβλημα, παρουσιάζοντάς το ως δυνάμει «πάθηση».
Μα όπως λέει ο
Μολιέρος «οι πρώτες αρχές της ζωής σου είναι μέσα σου»… Η υγεία και η αρρώστια
(ως ένα βαθμό!) πηγάζουν από τον εαυτό σου. Όσο πιστεύεις πως είσαι άρρωστος,
τόσο περισσότερο αρρωσταίνεις. Και αν είσαι πραγματικά άρρωστος, όσο αποζητάς
τη θεραπεία σου μονίμως «έξω» από σένα (σε φάρμακα, γιατρούς, κλπ), αγνοώντας
την ψυχολογία σου, τόσο πιο εξαρτημένος νιώθεις – άρα και αδύναμος, άρα και
άρρωστος.
Μολιέρος «οι πρώτες αρχές της ζωής σου είναι μέσα σου»… Η υγεία και η αρρώστια
(ως ένα βαθμό!) πηγάζουν από τον εαυτό σου. Όσο πιστεύεις πως είσαι άρρωστος,
τόσο περισσότερο αρρωσταίνεις. Και αν είσαι πραγματικά άρρωστος, όσο αποζητάς
τη θεραπεία σου μονίμως «έξω» από σένα (σε φάρμακα, γιατρούς, κλπ), αγνοώντας
την ψυχολογία σου, τόσο πιο εξαρτημένος νιώθεις – άρα και αδύναμος, άρα και
άρρωστος.
Αιώνες μετά τον
Μολιέρο θα αποδεικνυόταν πως ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων υγείας που
αντιμετωπίζουμε είναι ψυχοσωματικά – εκεί δηλαδή που η ψυχή τα βρόντηξε με το
σώμα, λέγοντάς του, «πάρ’ τα λοιπόν, αφού με έχεις γραμμένη»…
Μολιέρο θα αποδεικνυόταν πως ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων υγείας που
αντιμετωπίζουμε είναι ψυχοσωματικά – εκεί δηλαδή που η ψυχή τα βρόντηξε με το
σώμα, λέγοντάς του, «πάρ’ τα λοιπόν, αφού με έχεις γραμμένη»…
Συμπέρασμα:
Απομάκρυνε τυχών αγχογόνους παράγοντες, διώξε άτομα που σου τη δίνουν, στείλε
στο διάολο τα ξέχειλα κατάθλιψη μέσα ενημέρωσης, κουβάλα λιγότερα βάρη πάνω στη ράχη σου και πάρε
μερικές ανάσες πού και πού.
Απομάκρυνε τυχών αγχογόνους παράγοντες, διώξε άτομα που σου τη δίνουν, στείλε
στο διάολο τα ξέχειλα κατάθλιψη μέσα ενημέρωσης, κουβάλα λιγότερα βάρη πάνω στη ράχη σου και πάρε
μερικές ανάσες πού και πού.
Και να γουστάρεις
την πάρτη σου, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, τότε ποιος.
την πάρτη σου, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, τότε ποιος.
8 Responses
Σωστός, για άλλη μια φορά.
Καλή σου νύχτα, κουνελάκι
Ευχές για μια όμορφη νύχτα και σε σένα Πίπη.
Διαχρονική αξία!!
καλημέρα
Καλησπέρα σου "Κούνελε" με τα θέματά σου. Να είσαι καλά φίλε. Καλή συνέχεια.
Καλά, λες αυτά που λέω πολύ έντονα εδώ και πολύ καιρό!
Πες τα, Φονικό Κουνέλι και όποιον πάρει ο χάρος…
Αν αγαπήσουμε και νοιαστούμε αληθινά (όχι ναρκισσιστικά)τον εαυτό μας και τον σεβόμαστε θα μας αγαπήσουν και τα σωστά άτομα!
Φιλιά και καλό σου απόγευμα, πολυτάλαντε Κούνελε!
υ.γ.
Μολιέρος, τρομερός και αξιαγάπητος!
@ Ελένη, Γιάννη, Γλαύκη, τους χαιρετισμούς μου παιδιά. 🙂
Δεν το πιστεύω!!!!!!
Εδώ και τρείς μέρες μου συμβαίνουν γεγονότα που μου έσπασαν εντελώς τα νεύρα -έχω το μεγάλο κακό να επηρεάζομαι από τρίτους- και λίγο πριν μπω να δω αν έχετε αναρτήσει κάτι νέο, δήλωσα στο φεις πόσο παρείσακτος νιώθω παντού.
Ευχαριστώ για την βοήθεια!
Αυτό που γράφεις είναι πολύ ευχάριστο – όχι αυτά που πέρασες φυσικά, μα η σύμπτωση της ανάρτησης και το γεγονός πως σου ανέβασε τη διάθεση. Μη μασάς λοιπόν, να είσαι ο εαυτός σου και… αυτό αρκεί από μόνο του.