Παράνομο ζευγάρι. Εκείνη αποζητά μέσω αυτού μια άλλη ζωή. Εκείνος αποζητά μέσω αυτής ένα ερωτικό πάθος. Νύχτες σε φτηνά δωμάτια ξενοδοχείων, υπό το ημίφως κάποιας λάμπας. Είναι μαζί. Είναι μόνοι. Κι εσύ, ο αναγνώστης, σαν τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, παρακολουθείς στα κρυφά – τους παρατηρείς από ένα άνοιγμα στον τοίχο. Δεν γνωρίζουν πως τους…
Read more
Art by Banksy Ζούμε στην εποχή του εντυπωσιασμού – ίσως πάντα ήταν έτσι, δεν ξέρω. Σίγουρα όμως μετράει εκείνο που τραβάει εύκολα το βλέμμα – εκείνο που καρφώνεται μεμιάς στη σκέψη. Από τον επιδεικτικό ναρκισσισμό των κοινωνικών δικτύων (με τις ατελείωτες πόζες και την έμφαση στην εικόνα ή το σλόγκαν, όχι την πληροφορία) στους κραυγαλέους…
Read more
“Περιμένοντας τον Γκοντό” – Σκηνή από την πρώτη παράσταση του 1953. Δύο άντρες κάθονται στη σκιά ενός αποσκελετωμένου δέντρου. Περιμένουν έναν γνωστό τους. Μα αυτός δεν έρχεται. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Ώρες. Μέρες. Θέλουν να φύγουν, μα δεν μπορούν – γιατί περιμένουν το γνωστό τους. Και στο μεταξύ συζητάνε. Ανταλλάσσουν διαλόγους όπως ο…
Read more
Από μικρός μου άρεσε να τρυπώνω σε φιλόξενα λημέρια και απόμερες γωνιές, τέτοιες που σου παρείχαν κάποια αίσθηση απόδρασης απ’ τη βαβούρα του κόσμου. Την οχλοβοή, το θόρυβο, τις εξελίξεις, την επικαιρότητα που πάντα τρέχει λαχανιασμένη – και εμείς για κάποιο λόγο οφείλουμε να τρέχουμε ξωπίσω της, λες και αν σταματήσουμε για λίγο να πάρουμε…
Read more
Είχε παππού γιατρό και πατέρα γιατρό. Ο παππούς μάλιστα ήταν ξακουστός την εποχή του. Ο θείος του, επίσης, παραλίγο να είχε ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, μα κάπου συνέβη ένα ατύχημα και την έκανε νωρίς για τα άνω διαμερίσματα. Μα δεν είχε σημασία αυτό – το παιδί όφειλε να γίνει γιατρός, τέλος· όπως ο παππούς του…
Read more
Απ’ το ημερολόγιο του κούνελου, Τετάρτη κάπου στο πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη. Λίγες μέρες πριν το Πάσχα. Ήταν ένα συννεφιασμένο πρωινό που μόνο άνοιξη δε θύμιζε. Είχα ξεμυτίσει απ’ τη φωλιά μου και γύριζα εδώ κι εκεί, όταν παρατήρησα μια γυναίκα που περπατούσε κρατώντας ανοιγμένη πάνω απ’ το κεφάλι της μια ομπρέλα. Όλα καλά ως…
Read more
Η προτομή ενός αρχαίου βασιλιά της Μεσοποταμίας αντικρίζει την απέραντη έρημο. Δες πως απλώνεται αχανής μπροστά του. Κοίτα πως υψώνεται η σκόνη σε κύματα, νεφελώδη λιοντάρια έτοιμα να ρουφήξουν στην αέρινη μανία τους κάθε ίχνος ζωής. Nα πνίξουν κάθε λογική, κάθε σκέψη, παρασυρμένα απ’ την τυφλή οργή τους. Η έρημος απλώνεται ως πέρα. Ποιος ξέρει.…
Read more
Την ερχόμενη Παρασκευή 27 Φλεβάρη θα διεξαχθεί στο Γκάζι, στο Kookoo music bar, η οπτικοακουστική παράσταση “Years of the Rabbits”. Μια «under(the)ground opera», όπως εύστοχα δηλώνει, σε μουσική και σύλληψη του Κώστα Δημουλέα. Πρόκειται για μια σχεδόν μυσταγωγική εμπειρία, βυθισμένη σε χρώματα υπνωτιστικά, φευγάτες μουσικές νότες και αποκαλυπτικό 3d animation. Ταυτόχρονα όμως συνιστά μια πολιτική…
Read more
Δες πόσο παράξενο είναι. Οι φωτογραφίες μας από τον καιρό εκείνο είναι όλες ασπρόμαυρες. Μα οι αναμνήσεις μου ξεχειλίζουν χρώμα, ρε γαμώτο. Ξεχειλίζουν χρώμα. Πηγαίναμε συχνά με την παρέα στου “Τζο”. Ο Μπέρνι ο σπυριάρης, ο χοντρο-Πιτ, ο Νικ ο αρχηγός και εγώ. Ακολουθούσα πίσω σα σκυλί. Σα σκυλί που περιμένει ένα ρημαδιασμένο κόκαλο. Παρατηρούσα…
Read more
Σαν τα χιόνια… έκφραση συνδεδεμένη με εκείνο που δε βλέπουμε συχνά και μας εκπλήσσει ευχάριστα με την παρουσία του. Ε λοιπόν, η Τετάρτη, 11 του Φλεβάρη, έμελλε να είναι τέτοια: μια μέρα ασυνήθιστη, σχεδόν παράδοξη, μα ταυτόχρονα ιδιαίτερη. Μια μέρα βαμμένη στο άσπρο του χιονιού και το πολύχρωμο του πλήθους. «Την πιο κρύα μέρα του…
Read more
Πρόσφατα σχόλια