Από μικρός μου άρεσε να τρυπώνω σε φιλόξενα λημέρια και απόμερες γωνιές, τέτοιες που σου παρείχαν κάποια αίσθηση απόδρασης απ’ τη βαβούρα του κόσμου. Την οχλοβοή, το θόρυβο, τις εξελίξεις, την επικαιρότητα που πάντα τρέχει λαχανιασμένη – και εμείς για κάποιο λόγο οφείλουμε να τρέχουμε ξωπίσω της, λες και αν σταματήσουμε για λίγο να πάρουμε μια ανάσα θα χάσουμε τον αγώνα δρόμου. Όχι. Κάποιες φορές αποζητάς να δραπετεύσεις από οτιδήποτε τρέχει γύρω σου χωρίς εσένα. Ίσως και απ’ τον ίδιο το χρόνο. Και άσε τους άλλους να λαχανιάζουν.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’ αποδράσεις, όχι το ίδιο αποτελεσματικοί, ούτε μακροπρόθεσμα εξίσου ικανοποιητικοί. Κάποιες φορές όμως ο κόσμος όλος μπορεί να περικλείεται σε ένα μέρος μόνο. Μπορεί να είναι ένας τόπος εξόρμησης, ή μια γωνιά στο ίδιο σου το σπίτι. Μπορεί να είναι μια ψυχολογική κατάσταση. Ή ενδεχομένως η συντροφιά ενός ανθρώπου, τέτοια που να αισθάνεσαι ελεύθερος – γιατί υπάρχουν και εκείνες οι παρέες που νιώθεις το ακριβώς αντίθετο.
Μα τα πάνω πάνε κι έρχονται, άστατα σαν μεθυσμένες
θάλασσες. Ενώ η συντροφιά εκείνων των μικρών, χαρτόδετων πραγμάτων που λέγονται
βιβλία είναι πάντα εκεί. Την κατάλληλη διάθεση χρειάζεσαι μόνο, λίγο διαθέσιμο
χρόνο και… αυτό ήταν. Έχεις αποδράσει. Και, ποιος ξέρει. Ίσως συμβάλλεις ώστε
ν’ αποδράσει και κανείς άλλος, αφήνοντας πίσω του σπασμένα κάγκελα και
αλυσίδες. Αν και πρωτίστως το ταξίδι των βιβλίων είναι ταξίδι μοναχικό.
θάλασσες. Ενώ η συντροφιά εκείνων των μικρών, χαρτόδετων πραγμάτων που λέγονται
βιβλία είναι πάντα εκεί. Την κατάλληλη διάθεση χρειάζεσαι μόνο, λίγο διαθέσιμο
χρόνο και… αυτό ήταν. Έχεις αποδράσει. Και, ποιος ξέρει. Ίσως συμβάλλεις ώστε
ν’ αποδράσει και κανείς άλλος, αφήνοντας πίσω του σπασμένα κάγκελα και
αλυσίδες. Αν και πρωτίστως το ταξίδι των βιβλίων είναι ταξίδι μοναχικό.
Να γιατί έχω γεμίσει τον προσωπικό χώρο μου με
βιβλία. Σε ένα μόνο μέρος στοιβάζονται εκατοντάδες διαφορετικοί προορισμοί
απόδρασης. Κάποιες φορές φτάνω ως και ν’ απλώνω τυχαία το χέρι – και να πιάνω
το επόμενο εισιτήριο. Ποιος να είναι ο προορισμός άραγε; Ελαφρύς ή σοβαρός; Πίσω
στο χρόνο ή στη νεότερη εποχή; Ρεαλιστικός ή φανταστικός; Ελληνικός ή ξένος; Εκατοντάδες
προορισμοί να επιλέξεις. Μα και αν αποφασίσω κυριολεκτικά να φύγω, όπου και αν
κατευθυνθώ – το βιβλίο βρίσκεται πάντα εκεί, στην τσάντα, στις αποσκευές.
βιβλία. Σε ένα μόνο μέρος στοιβάζονται εκατοντάδες διαφορετικοί προορισμοί
απόδρασης. Κάποιες φορές φτάνω ως και ν’ απλώνω τυχαία το χέρι – και να πιάνω
το επόμενο εισιτήριο. Ποιος να είναι ο προορισμός άραγε; Ελαφρύς ή σοβαρός; Πίσω
στο χρόνο ή στη νεότερη εποχή; Ρεαλιστικός ή φανταστικός; Ελληνικός ή ξένος; Εκατοντάδες
προορισμοί να επιλέξεις. Μα και αν αποφασίσω κυριολεκτικά να φύγω, όπου και αν
κατευθυνθώ – το βιβλίο βρίσκεται πάντα εκεί, στην τσάντα, στις αποσκευές.
Πόσοι κόσμοι να χωρέσουν βέβαια σ’ ένα δωμάτιο μόνο.
Όπως γίνεται φανερό απ’ τις φωτογραφίες, έχω φροντίσει να γεμίσω ασφυκτικά το
χώρο μου, τον οποίο και θα χαρακτήριζα ως το αντίθετο της μινιμαλιστικής
αισθητικής! Όσο πιο γεμάτος, τόσο το καλύτερο! Μια φορά κι έναν καιρό ήταν λίγα
ράφια όλα κι όλα. Κάποια στιγμή η βιβλιοθήκη δεν ήταν αρκετή και προστέθηκε
δεύτερη. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση (ή το πρόβλημα, αν προτιμάτε)
εκτραχύνθηκε και προστέθηκε έξτρα βιβλιοθήκη στον απέναντι τοίχο – τώρα τα
βιβλία βρίσκονται και απ’ τη μία και απ’ την άλλη πλευρά.
Όπως γίνεται φανερό απ’ τις φωτογραφίες, έχω φροντίσει να γεμίσω ασφυκτικά το
χώρο μου, τον οποίο και θα χαρακτήριζα ως το αντίθετο της μινιμαλιστικής
αισθητικής! Όσο πιο γεμάτος, τόσο το καλύτερο! Μια φορά κι έναν καιρό ήταν λίγα
ράφια όλα κι όλα. Κάποια στιγμή η βιβλιοθήκη δεν ήταν αρκετή και προστέθηκε
δεύτερη. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση (ή το πρόβλημα, αν προτιμάτε)
εκτραχύνθηκε και προστέθηκε έξτρα βιβλιοθήκη στον απέναντι τοίχο – τώρα τα
βιβλία βρίσκονται και απ’ τη μία και απ’ την άλλη πλευρά.
Μα δυστυχώς το πρόβλημα έμελλε να επιδεινωθεί. Τα
τελευταία δυο περίπου χρόνια τα βιβλία έγιναν τόσα, που δε χωράνε πλέον στα
ράφια, ούτε σε διπλές σειρές – στοιβάζονται αναγκαστικά πάνω στο τραπέζι, ένα
τραπέζι που κάποτε ανέπνεε και ξεσκονιζόταν σαν όλα τα τραπέζια! Τον παλιό καλό
καιρό, τότε που υπήρχε χώρος πάνω του.
τελευταία δυο περίπου χρόνια τα βιβλία έγιναν τόσα, που δε χωράνε πλέον στα
ράφια, ούτε σε διπλές σειρές – στοιβάζονται αναγκαστικά πάνω στο τραπέζι, ένα
τραπέζι που κάποτε ανέπνεε και ξεσκονιζόταν σαν όλα τα τραπέζια! Τον παλιό καλό
καιρό, τότε που υπήρχε χώρος πάνω του.
Μα ούτε αυτό αρκεί. Πολύ περισσότερα είναι τα βιβλία
που στοιβάζονται κάτω απ’ το τραπέζι. Και είναι μπερδεμένα μεταξύ τους, έτσι
που καταντάει εφιάλτης αν αναζητώ ένα συγκεκριμένο μέσα απ’ τον σωρό.
που στοιβάζονται κάτω απ’ το τραπέζι. Και είναι μπερδεμένα μεταξύ τους, έτσι
που καταντάει εφιάλτης αν αναζητώ ένα συγκεκριμένο μέσα απ’ τον σωρό.
Είναι ωραία όμως έτσι. Θα μπορούσαν θεωρητικά τα
μισά από αυτά να βρουν καταφύγιο σε κάποιο πατάρι ή καμιά ντουλάπα… μα που η
χαρά μετά να περιβάλλεσαι από τα βιβλία σου! Να τα βλέπεις παντού γύρω σου!
Προσπαθώ να σκεφτώ τις μελλοντικές γενιές, αν θα αποζητούν ανάλογη αισθητική
τέρψη στο θέαμα των σειρών από βιβλία, ή αν τα άδεια πλέον ράφια τους θα
περιλαμβάνουν ένα Ipad
όλο
κι όλο. Σύμφωνοι, η ανάγνωση είναι εκείνη που έχει σημασία, σε τελική ανάλυση…
μα κάποιες φορές τίθεται θέμα αισθητικής. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να
καταργηθούν τα τζάκια μια για πάντα, καθώς υπάρχουν εναλλακτικοί πια τρόποι
θέρμανσης… μα τίποτα ανάλογο δε συγκρίνεται με την ομορφιά ενός τζακιού.
μισά από αυτά να βρουν καταφύγιο σε κάποιο πατάρι ή καμιά ντουλάπα… μα που η
χαρά μετά να περιβάλλεσαι από τα βιβλία σου! Να τα βλέπεις παντού γύρω σου!
Προσπαθώ να σκεφτώ τις μελλοντικές γενιές, αν θα αποζητούν ανάλογη αισθητική
τέρψη στο θέαμα των σειρών από βιβλία, ή αν τα άδεια πλέον ράφια τους θα
περιλαμβάνουν ένα Ipad
όλο
κι όλο. Σύμφωνοι, η ανάγνωση είναι εκείνη που έχει σημασία, σε τελική ανάλυση…
μα κάποιες φορές τίθεται θέμα αισθητικής. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να
καταργηθούν τα τζάκια μια για πάντα, καθώς υπάρχουν εναλλακτικοί πια τρόποι
θέρμανσης… μα τίποτα ανάλογο δε συγκρίνεται με την ομορφιά ενός τζακιού.
Περιττό να προσθέσω πως ο συνδυασμός βιβλιοθήκη και
τζάκι (και λίγο κατάλληλο φαγητό ή ποτό, μαζί με την ανάλογη μουσική υπόκρουση)
αγγίζουν τη σφαίρα της τελειότητας.
τζάκι (και λίγο κατάλληλο φαγητό ή ποτό, μαζί με την ανάλογη μουσική υπόκρουση)
αγγίζουν τη σφαίρα της τελειότητας.
Καθώς μιλάμε για βιβλία, σκέφτηκα πως ήταν καλή
ευκαιρία να παρουσιάσω ορισμένα από τα αγαπημένα μου. Ξεχώρισα είκοσι. Στην
πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα. Μα ας πούμε πως αυτά τα είκοσι ανήκουν
στα βιβλία που κατέχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Σύμφωνα με την ακόλουθη
λοιπόν εικόνα, από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, έχουμε τα
εξής (η σειρά είναι τυχαία):
ευκαιρία να παρουσιάσω ορισμένα από τα αγαπημένα μου. Ξεχώρισα είκοσι. Στην
πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα. Μα ας πούμε πως αυτά τα είκοσι ανήκουν
στα βιβλία που κατέχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Σύμφωνα με την ακόλουθη
λοιπόν εικόνα, από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, έχουμε τα
εξής (η σειρά είναι τυχαία):
1
# “Watchmen”,
του Άλαν Μουρ. Με άφησε και συνεχίζει να με αφήνει άφωνο, κάθε φορά που το
διαβάζω.
# “Watchmen”,
του Άλαν Μουρ. Με άφησε και συνεχίζει να με αφήνει άφωνο, κάθε φορά που το
διαβάζω.
2
# “Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”,
Όσκαρ Γουάιλντ. Κλασικό και αγαπημένο.
# “Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”,
Όσκαρ Γουάιλντ. Κλασικό και αγαπημένο.
3
# “Ο Λύκος της Στέπας” του Χέρμαν
Έσσε. Διαβασμένο πρώτη φορά στα πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια, η επίδραση αυτού
του βιβλίου πάνω μου ήταν όμοια με την επίδραση ενός σεισμού πάνω στο έδαφος.
Λίγα βιβλία μου το προκαλούν αυτό πια.
# “Ο Λύκος της Στέπας” του Χέρμαν
Έσσε. Διαβασμένο πρώτη φορά στα πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια, η επίδραση αυτού
του βιβλίου πάνω μου ήταν όμοια με την επίδραση ενός σεισμού πάνω στο έδαφος.
Λίγα βιβλία μου το προκαλούν αυτό πια.
4
# “Η Εποχή των Άκρων”, Eric Hobsbawm. Όλες οι «Εποχές» του Hobsbawm ανήκουν,
απλά, στα κορυφαία βιβλία Ιστορίας που γράφτηκαν ποτέ.
# “Η Εποχή των Άκρων”, Eric Hobsbawm. Όλες οι «Εποχές» του Hobsbawm ανήκουν,
απλά, στα κορυφαία βιβλία Ιστορίας που γράφτηκαν ποτέ.
5
# “Ιστορία Χωρίς Τέλος”, του Μίχαελ
Έντε. Πρέπει να γράψω αναλυτικά κάποια στιγμή για το συγκλονιστικό αυτό
παραμύθι, που μόνο παραμύθι δεν είναι.
# “Ιστορία Χωρίς Τέλος”, του Μίχαελ
Έντε. Πρέπει να γράψω αναλυτικά κάποια στιγμή για το συγκλονιστικό αυτό
παραμύθι, που μόνο παραμύθι δεν είναι.
6
# “O Κίτρινος Φάκελος”,
M.Καραγάτση.
Από τα ελληνικά μυθιστορήματα που παραμένουν μπροστά από την εποχή τους.
# “O Κίτρινος Φάκελος”,
M.Καραγάτση.
Από τα ελληνικά μυθιστορήματα που παραμένουν μπροστά από την εποχή τους.
7
# “The Ultimate Hitchhikers Guide to the
Galaxy”. Όλη η σειρά του Douglas Adams. Η ευφυΐα και το χιούμορ
παντρεύτηκαν την επιστημονική φαντασία και έκαναν πολλά παιδιά.
# “The Ultimate Hitchhikers Guide to the
Galaxy”. Όλη η σειρά του Douglas Adams. Η ευφυΐα και το χιούμορ
παντρεύτηκαν την επιστημονική φαντασία και έκαναν πολλά παιδιά.
8
# “Η Αθανασία”, Μίλαν Κούντερα. Από
τα βιβλία του Κούντερα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα (είναι 6-7) είναι το
αγαπημένο μου. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που διάβασα βιβλίο δυο φορές
συνεχόμενες – το τελείωσα και το έπιασα πάλι απ’ την αρχή, αμέσως, για μια
δεύτερη ανάγνωση.
# “Η Αθανασία”, Μίλαν Κούντερα. Από
τα βιβλία του Κούντερα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα (είναι 6-7) είναι το
αγαπημένο μου. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που διάβασα βιβλίο δυο φορές
συνεχόμενες – το τελείωσα και το έπιασα πάλι απ’ την αρχή, αμέσως, για μια
δεύτερη ανάγνωση.
9
# “Lowside of the Road – A Life of Tom
Waits”. Η μουσική του Waits σημαίνει
πολλά για μένα και το βιβλίο αυτό είναι μια φοβερή βιογραφία. Έχω κάνει σχετικό
ραδιοφωνικό αφιέρωμα στο παρελθόν (διάρκειας 6 ωρών), μα πρέπει να το συνοδέψω
και από ένα αντίστοιχο γραπτό κάποια στιγμή…
# “Lowside of the Road – A Life of Tom
Waits”. Η μουσική του Waits σημαίνει
πολλά για μένα και το βιβλίο αυτό είναι μια φοβερή βιογραφία. Έχω κάνει σχετικό
ραδιοφωνικό αφιέρωμα στο παρελθόν (διάρκειας 6 ωρών), μα πρέπει να το συνοδέψω
και από ένα αντίστοιχο γραπτό κάποια στιγμή…
10
# “The Silmarillion”,
J.R.R.Tolkien. Στην αγγλική του έκδοση,
ένα έπος που όμοιό του δεν έχει γραφτεί στη φανταστική λογοτεχνία του 20ου
αιώνα.
# “The Silmarillion”,
J.R.R.Tolkien. Στην αγγλική του έκδοση,
ένα έπος που όμοιό του δεν έχει γραφτεί στη φανταστική λογοτεχνία του 20ου
αιώνα.
Και συνεχίζουμε με τη δεύτερη δεκάδα.
11
# “Πόλεμος και Ειρήνη”. To έπος
του Τολστόι παραμένει, για μένα, το κορυφαίο έργο κλασικής λογοτεχνίας που έχω
διαβάσει μέχρι σήμερα. Έχω διαβάσει κι άλλα σπουδαία έργα, μα ως τώρα κανένα
δεν το έχει ξεπεράσει.
# “Πόλεμος και Ειρήνη”. To έπος
του Τολστόι παραμένει, για μένα, το κορυφαίο έργο κλασικής λογοτεχνίας που έχω
διαβάσει μέχρι σήμερα. Έχω διαβάσει κι άλλα σπουδαία έργα, μα ως τώρα κανένα
δεν το έχει ξεπεράσει.
12
# “Αναφορά στον Γκρέκο”, Νίκου
Καζαντζάκη. Ένα έργο που αποπνέει ελευθερία, ταξίδι και αναζήτηση.
# “Αναφορά στον Γκρέκο”, Νίκου
Καζαντζάκη. Ένα έργο που αποπνέει ελευθερία, ταξίδι και αναζήτηση.
13
# “H Διαλεκτική του Διαφωτισμού”,
των Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο. Ή αλλιώς, το κορυφαίο έργο της
περίφημης «Σχολής της Φρανκφούρτης», που τόσο επηρέασε την κοινωνιολογική και
φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα. Δύσκολο βιβλίο, βαρύ στην κριτική
του, μα πάντα σημαντικό για όσους θα ήθελαν να δουν τον κόσμο να αλλάζει.
# “H Διαλεκτική του Διαφωτισμού”,
των Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο. Ή αλλιώς, το κορυφαίο έργο της
περίφημης «Σχολής της Φρανκφούρτης», που τόσο επηρέασε την κοινωνιολογική και
φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα. Δύσκολο βιβλίο, βαρύ στην κριτική
του, μα πάντα σημαντικό για όσους θα ήθελαν να δουν τον κόσμο να αλλάζει.
14
# “1984”. Πασίγνωστο βιβλίο σε όλους,
μα πόσοι αλήθεια έχουν διαβάσει τον «Μεγάλο Αδερφό»; Οι αλήθειες που
περιλαμβάνει το έργο αυτό του Όργουελ είναι ανατριχιαστικές.
# “1984”. Πασίγνωστο βιβλίο σε όλους,
μα πόσοι αλήθεια έχουν διαβάσει τον «Μεγάλο Αδερφό»; Οι αλήθειες που
περιλαμβάνει το έργο αυτό του Όργουελ είναι ανατριχιαστικές.
15
# “Η Ναυτία”, Ζαν Πωλ Σαρτρ. Το είχα διαβάσει
πρώτη φορά στα 21 μου και λίγα είχα εμπεδώσει. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και με
πέταξε στον τοίχο. Να γιατί πρέπει να επανερχόμαστε σε κάποια βιβλία μετά από
καιρό.
# “Η Ναυτία”, Ζαν Πωλ Σαρτρ. Το είχα διαβάσει
πρώτη φορά στα 21 μου και λίγα είχα εμπεδώσει. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και με
πέταξε στον τοίχο. Να γιατί πρέπει να επανερχόμαστε σε κάποια βιβλία μετά από
καιρό.
16
# “Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος”. Λέγαμε
για όσους θέλουν να δουν τον κόσμο να αλλάζει… Ε, λοιπόν, αυτό το περίφημο
δοκίμιο του Καμύ γύρω από τα όρια και το νόημα της επανάστασης οφείλει να είναι
απαραίτητο ανάγνωσμα σε όλους αυτούς – και όχι μόνο.
# “Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος”. Λέγαμε
για όσους θέλουν να δουν τον κόσμο να αλλάζει… Ε, λοιπόν, αυτό το περίφημο
δοκίμιο του Καμύ γύρω από τα όρια και το νόημα της επανάστασης οφείλει να είναι
απαραίτητο ανάγνωσμα σε όλους αυτούς – και όχι μόνο.
17
# “Οδυσσέας”, Τζέιμς Τζόυς. Αυτό δεν
είναι βιβλίο. Είναι ο κόσμος όλος.
# “Οδυσσέας”, Τζέιμς Τζόυς. Αυτό δεν
είναι βιβλίο. Είναι ο κόσμος όλος.
18
# “To Άρωμα του Ονείρου”.
Μόνο γλυκές εικόνες πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μου, τόσο με αυτό, όσο και με
όλα τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς.
# “To Άρωμα του Ονείρου”.
Μόνο γλυκές εικόνες πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μου, τόσο με αυτό, όσο και με
όλα τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς.
19
# “Αδερφοί Καραμαζώφ”, Ντοστογιέφσκι.
Λίγα βιβλία έχουν γραφτεί με τόσο βάθος, τόση ενδοσκόπηση.
# “Αδερφοί Καραμαζώφ”, Ντοστογιέφσκι.
Λίγα βιβλία έχουν γραφτεί με τόσο βάθος, τόση ενδοσκόπηση.
20
# “Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού
Κράτους”. Το πόνημα αυτό του Βασίλη Ραφαηλίδη είναι η ιστορία που θα έπρεπε
να διδάσκεται στα σχολεία, αν ζούσαμε σε μια χώρα της προκοπής.
# “Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού
Κράτους”. Το πόνημα αυτό του Βασίλη Ραφαηλίδη είναι η ιστορία που θα έπρεπε
να διδάσκεται στα σχολεία, αν ζούσαμε σε μια χώρα της προκοπής.
 |
| Η Φάτσα απολαμβάνει, αν μη τι άλλο, το χώρο |
Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων, όσο αφορά τις
αναγνωστικές τους συνήθειες. Οι σωστοί άνθρωποι και οι λάθος άνθρωποι. Οι
σωστοί άνθρωποι διαβάζουν ένα-ένα τα βιβλία τους, με τη σειρά. Περιμένουν πρώτα
να τελειώσουν ένα για ν’ αρχίσουν ένα άλλο. Και δεν αγοράζουν καινούργια
βιβλία, εκτός αν έχουν τελειώσει την ανάγνωση των παλιών.
αναγνωστικές τους συνήθειες. Οι σωστοί άνθρωποι και οι λάθος άνθρωποι. Οι
σωστοί άνθρωποι διαβάζουν ένα-ένα τα βιβλία τους, με τη σειρά. Περιμένουν πρώτα
να τελειώσουν ένα για ν’ αρχίσουν ένα άλλο. Και δεν αγοράζουν καινούργια
βιβλία, εκτός αν έχουν τελειώσει την ανάγνωση των παλιών.
Εγώ δυστυχώς ανήκω στους λάθος ανθρώπους. Αν τα
βιβλία ήταν γυναίκες, θα επιδιδόμουν σε ατελείωτες ελεύθερες σχέσεις μαζί τους
– από τη μία στην άλλη και μετά πίσω, δοκιμάζοντας εμπειρίες με πολλές και
διαφορετικές, απολαμβάνοντας τις χαρές του αδάμαστου έρωτα, περιφρονώντας τις
συμβατικές καταστάσεις. Κάποια στιγμή άρχισα ν’ αγοράζω βιβλία σε πολλαπλάσιο
ποσοστό συγκριτικά με τον αριθμό εκείνων που προλάβαινα να διαβάσω… με τη
λογική πως η ανάγνωση θα γίνει ούτως ή άλλως, αργά ή γρήγορα – επομένως ας τα
πάρω μια ώρα αρχύτερα. Κάπως έτσι λοιπόν έχει συσσωρευτεί ένας τεράστιος
αριθμός τίτλων που βρίσκονται εκεί στα ράφια μου (ή στο τραπέζι, ή στο πάτωμα)
που δεν έχω διαβάσει ακόμα – μα σκοπεύω να το κάνω άμεσα.
βιβλία ήταν γυναίκες, θα επιδιδόμουν σε ατελείωτες ελεύθερες σχέσεις μαζί τους
– από τη μία στην άλλη και μετά πίσω, δοκιμάζοντας εμπειρίες με πολλές και
διαφορετικές, απολαμβάνοντας τις χαρές του αδάμαστου έρωτα, περιφρονώντας τις
συμβατικές καταστάσεις. Κάποια στιγμή άρχισα ν’ αγοράζω βιβλία σε πολλαπλάσιο
ποσοστό συγκριτικά με τον αριθμό εκείνων που προλάβαινα να διαβάσω… με τη
λογική πως η ανάγνωση θα γίνει ούτως ή άλλως, αργά ή γρήγορα – επομένως ας τα
πάρω μια ώρα αρχύτερα. Κάπως έτσι λοιπόν έχει συσσωρευτεί ένας τεράστιος
αριθμός τίτλων που βρίσκονται εκεί στα ράφια μου (ή στο τραπέζι, ή στο πάτωμα)
που δεν έχω διαβάσει ακόμα – μα σκοπεύω να το κάνω άμεσα.
Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, επέλεξα 12 κλασικά
λογοτεχνικά έργα ανάμεσά τους. Αυτά είναι:
λογοτεχνικά έργα ανάμεσά τους. Αυτά είναι:
1
# Σελίν, «Ταξίδι στο Κέντρο της Νύχτας».
# Σελίν, «Ταξίδι στο Κέντρο της Νύχτας».
2
# Τάσος Αθανασιάδης, «Η Αίθουσα του
Θρόνου».
# Τάσος Αθανασιάδης, «Η Αίθουσα του
Θρόνου».
3
# Τζων Στάινμπεκ, «Τα Σταφύλια της
Οργής».
# Τζων Στάινμπεκ, «Τα Σταφύλια της
Οργής».
4
# Κερτ Βόνεγκατ, «Σφαγείο νο. 5».
# Κερτ Βόνεγκατ, «Σφαγείο νο. 5».
5
# Εμίλ Ζολά, «Νανά».
# Εμίλ Ζολά, «Νανά».
6
# Βιρτζίνια Γουλφ, «Στο Φάρο».
# Βιρτζίνια Γουλφ, «Στο Φάρο».
7
# Σάμιουελ Μπέκετ, «Μολλοϋ»
# Σάμιουελ Μπέκετ, «Μολλοϋ»
8
# Νικολάι Γκόγκολ, «Νεκρές Ψυχές».
# Νικολάι Γκόγκολ, «Νεκρές Ψυχές».
9
# Σταντάλ, «Το Κόκκινο και το Μαύρο».
# Σταντάλ, «Το Κόκκινο και το Μαύρο».
10
# Μπουλγκάκωφ, «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα».
# Μπουλγκάκωφ, «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα».
11
# Τζέην Ώστεν, «Υπερηφάνεια και
Προκατάληψη».
# Τζέην Ώστεν, «Υπερηφάνεια και
Προκατάληψη».
12
# Ντόρις Λέσινγκ, «Το Χρυσό
Σημειωματάριο».
# Ντόρις Λέσινγκ, «Το Χρυσό
Σημειωματάριο».
Μεταξύ των βιβλίων ξεχωρίζουν κάποιες ακριβές,
πολυτελείς εκδόσεις στ’ αγγλικά, για τις οποίες είμαι πραγματικά υπερήφανος.
Πρόκειται για βιβλία που απολαμβάνεις όχι μόνο να τα διαβάζεις, μα και να τα
κοιτάζεις, να τα κρατάς στα χέρια σου, να τα πασπατεύεις – συνδυάζοντας την
ομορφιά με το περιεχόμενο. Να ήταν οι γυναίκες σαν αυτά.
πολυτελείς εκδόσεις στ’ αγγλικά, για τις οποίες είμαι πραγματικά υπερήφανος.
Πρόκειται για βιβλία που απολαμβάνεις όχι μόνο να τα διαβάζεις, μα και να τα
κοιτάζεις, να τα κρατάς στα χέρια σου, να τα πασπατεύεις – συνδυάζοντας την
ομορφιά με το περιεχόμενο. Να ήταν οι γυναίκες σαν αυτά.
Τα βιβλία αυτά διακοσμούν περίοπτες θέσεις στα ράφια
μου. Επέλεξα ορισμένα από τα ωραιότερα και σας τα παρουσιάζω.
μου. Επέλεξα ορισμένα από τα ωραιότερα και σας τα παρουσιάζω.
1
# “The Sandman series”, Neil Gaiman. Το
σπουδαίο αυτό κόμικ του Gaiman,
ένα από τα σπουδαιότερα που έχουν γραφτεί ποτέ, σε τέσσερις τόμους πολυτελείας.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον πρώτο τόμο.
# “The Sandman series”, Neil Gaiman. Το
σπουδαίο αυτό κόμικ του Gaiman,
ένα από τα σπουδαιότερα που έχουν γραφτεί ποτέ, σε τέσσερις τόμους πολυτελείας.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον πρώτο τόμο.
2
# “Οι Περιπέτειες του Χακλμπέρι Φιν”.
Μια πανέμορφη έκδοση του αγαπημένου έργου του Μαρκ Τουέιν, που φαίνεται να έχει
έρθει από τον 19ο αιώνα.
# “Οι Περιπέτειες του Χακλμπέρι Φιν”.
Μια πανέμορφη έκδοση του αγαπημένου έργου του Μαρκ Τουέιν, που φαίνεται να έχει
έρθει από τον 19ο αιώνα.
3
# “Τα Παραμύθια του Χανς Κρίστιαν
Άντερσεν”. Όλα τα παραμύθια του σε έναν υπέροχο τόμο.
# “Τα Παραμύθια του Χανς Κρίστιαν
Άντερσεν”. Όλα τα παραμύθια του σε έναν υπέροχο τόμο.
4
# “The MAD Archives”.
Το ξεκίνημα του θρυλικού περιοδικού MAD, σε τέσσερις τόμους. Κάποια στιγμή θα γράψω ένα
σχετικό αφιέρωμα.
# “The MAD Archives”.
Το ξεκίνημα του θρυλικού περιοδικού MAD, σε τέσσερις τόμους. Κάποια στιγμή θα γράψω ένα
σχετικό αφιέρωμα.
5
# “The Lord of The Rings”. Η
τριλογία του Τόλκιν σ’ έναν υπέρογκο τόμο, διακοσμημένο από τις ονειρικές εικονογραφήσεις
του Alan
Lee.
# “The Lord of The Rings”. Η
τριλογία του Τόλκιν σ’ έναν υπέρογκο τόμο, διακοσμημένο από τις ονειρικές εικονογραφήσεις
του Alan
Lee.
6
# “The Foundation Trilogy”.
Η τριλογία του Ασίμοφ, ένα από τα κορυφαία έργα επιστημονικής φαντασίας, σ’
έναν πολύ όμορφο τόμο με σκληρό εξώφυλλο.
# “The Foundation Trilogy”.
Η τριλογία του Ασίμοφ, ένα από τα κορυφαία έργα επιστημονικής φαντασίας, σ’
έναν πολύ όμορφο τόμο με σκληρό εξώφυλλο.
7
# “Frankenstein”,
Mary
Shelley.
Mια
ακόμα έκδοση που μοιάζει να έχει ξεπροβάλλει απ’ τον 19ο αιώνα,
ταιριαστή σε αυτό το τόσο κλασικό έργο.
# “Frankenstein”,
Mary
Shelley.
Mια
ακόμα έκδοση που μοιάζει να έχει ξεπροβάλλει απ’ τον 19ο αιώνα,
ταιριαστή σε αυτό το τόσο κλασικό έργο.
8
# “A Christmas Carol & Other
Christmas Stories”. Όλες οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες του
Ντίκενς σε μια έκδοση γιορτινή σαν τα Χριστούγεννα.
# “A Christmas Carol & Other
Christmas Stories”. Όλες οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες του
Ντίκενς σε μια έκδοση γιορτινή σαν τα Χριστούγεννα.
Υπάρχουν ορισμένοι συγγραφείς που κατέχουν επίτιμη
θέση στα ράφια – μα ακόμα σημαντικότερη στη διαμόρφωση της σκέψης μου και στις
προσωπικές μου εμπειρίες. Επέλεξα λοιπόν να παρέχω μια ξεχωριστή θέση σε τρεις
από αυτούς.
θέση στα ράφια – μα ακόμα σημαντικότερη στη διαμόρφωση της σκέψης μου και στις
προσωπικές μου εμπειρίες. Επέλεξα λοιπόν να παρέχω μια ξεχωριστή θέση σε τρεις
από αυτούς.
Μια σημαντική γωνιά λοιπόν της βιβλιοθήκης
καταλαμβάνουν τα βιβλία του Κορνήλιου Καστοριάδη. Μακάρι να βρω κάποτε το χρόνο
να μιλήσω εκτενώς για τη φιλοσοφία και την πολιτική του σκέψη.
καταλαμβάνουν τα βιβλία του Κορνήλιου Καστοριάδη. Μακάρι να βρω κάποτε το χρόνο
να μιλήσω εκτενώς για τη φιλοσοφία και την πολιτική του σκέψη.
Δεν είναι μικρός εξάλλου ο χώρος που πιάνουν τα
βιβλία ενός άλλου στοχαστή – του Φρίντριχ Νίτσε. Αν και η φωτογραφία
περιλαμβάνει ένα μέρος από τους σχετικούς τίτλους με τους οποίους έχω
καταπιαστεί. Υπήρξαν και εκείνα που διάβαζα παλιά, έχοντάς τα δανειστεί από τη
βιβλιοθήκη της σχολής μου.
βιβλία ενός άλλου στοχαστή – του Φρίντριχ Νίτσε. Αν και η φωτογραφία
περιλαμβάνει ένα μέρος από τους σχετικούς τίτλους με τους οποίους έχω
καταπιαστεί. Υπήρξαν και εκείνα που διάβαζα παλιά, έχοντάς τα δανειστεί από τη
βιβλιοθήκη της σχολής μου.
Τέλος, καταφεύγοντας στον υπέροχο χώρο των κόμικς,
αναμφισβήτητα ο κορυφαίος των κορυφαίων δεν είναι άλλος από τον Alan Moore. Να θεωρείτε βέβαιο εκτενές
αφιέρωμα στο μέλλον.
αναμφισβήτητα ο κορυφαίος των κορυφαίων δεν είναι άλλος από τον Alan Moore. Να θεωρείτε βέβαιο εκτενές
αφιέρωμα στο μέλλον.
Θα μπορούσα να μιλήσω για πολλά ακόμα. Μα ας αφήσω
και ένα περιθώριο που να φλερτάρει με το άγνωστο, τι λέτε. Ελπίζω να μιλήσουμε
αναλυτικά για πολλά από τα βιβλία αυτά στο μέλλον. Ο χρόνος, ξέρετε, είναι ο
πολυτιμότερος σύμμαχος της ανάγνωσης. Μα προς το παρόν τελειώνει η περιήγηση
στη φωλιά του Κούνελου.
και ένα περιθώριο που να φλερτάρει με το άγνωστο, τι λέτε. Ελπίζω να μιλήσουμε
αναλυτικά για πολλά από τα βιβλία αυτά στο μέλλον. Ο χρόνος, ξέρετε, είναι ο
πολυτιμότερος σύμμαχος της ανάγνωσης. Μα προς το παρόν τελειώνει η περιήγηση
στη φωλιά του Κούνελου.
Προς τις βιβλιοφάγες υπάρξεις εκεί έξω… τους
χαιρετισμούς μου, σύντροφοι.
χαιρετισμούς μου, σύντροφοι.
Ps
–
Το «φονικό κουνέλι» που βλέπετε στη φωτογραφία είναι δώρο της φίλης και
αναγνώστριας Μυρσίνης. Μπορείτε να δείτε τις χειροτεχνίες της από αυτό το γκρουπ στο Facebook.
–
Το «φονικό κουνέλι» που βλέπετε στη φωτογραφία είναι δώρο της φίλης και
αναγνώστριας Μυρσίνης. Μπορείτε να δείτε τις χειροτεχνίες της από αυτό το γκρουπ στο Facebook.
27 Responses
Καμάρωσα τις φωτό, διάβασα μερικούς τίτλους, ζήλεψα!
Από μεθύσι χθεσινό, ακόμα έχω τα χάλια μου ☺
♥ Κλασικά θα έρθω πάλι♥
Το Λημέρι είναι πάντα ανοιχτό. 🙂
Εντυπωσιακή η βιβλιοθήκη σου, υπέροχο το πλεχτό κουνελάκι-πειρατής, τα περισσότερα από τα βιβλία που αναφέρεις δεν τα έχω διαβάσει, αλλά κάποια βρίσκονται στα προσεχώς. Περιμένω με ανυπομονησία τα σχετικά σου άρθρα.
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα.
Το βέβαιο είναι πως τα άρθρα θα έρθουν με αργούς ρυθμούς, μια που μιλάμε για δεκάδες σχετικά αφιερώματα! Μα δε βιαζόμαστε ούτως ή άλλως. Καλή βδομάδα Pippi.
Προσωπικά θέλω να διαβάσω αρκετά βιβλία αλλά δεν το κάνω γιατί πάντα βρίσκω να κάνω κάτι άλλο στον χρόνο που διαθέτω για κάτι τέτοιο και αυτό είναι πιο συχνά να βλέπω σειρές ή να ακούω μουσική ενώ είμαι στο ίντερνετ ή παίζω παιχνίδια. Σίγουρα θα μπορούσα να συνδυάσω την ανάγνωση βιβλίου με την ακρόαση μουσικής, ειδικά αν είναι κάποιο soundtrack ώστε να συνεισφέρει και όχι να επισκιάσει την όλη εμπειρία αλλά ακόμα δεν έχω μπορέσει να το κάνω συνήθεια. Δεν προσπάθησα κι ιδιαίτερα πάντως. Προς το παρόν τα μόνα που έχω διαβάσει είναι 4/5 της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού (το μόνο που έχω σε χειροπιαστό βιβλίο) και μετά στο κινητό το Υπόγειο και το θεατρικό του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας όταν ήμουν για 5 ημέρες σε ένα ξεχασμένο φυλάκιο στον στρατό και οι εθνοφύλακες με τους οποίους έκανα σκοπιά μαζί το βράδυ δεν με ενέπνεαν καθόλου στο να συζητήσω μαζί τους. Εκείνη την περίοδο ήθελα να διαβάσω και το Άρωμα του Ονείρου που μάλλον είναι το βιβλίο που θέλω να διαβάσω περισσότερο από κάθε άλλο, αλλά είχα την αγγλική έκδοση και χωρίς εύκαιρο λεξικό ένιωθα ότι όσες λέξεις δεν καταλαβαίνω είναι αυτές που δίνουν όλη τη μαγεία, οπότε το άφησα γρήγορα. Πάνω όμως που είχα βρει τον τρόπο για να διαβάσω κάποια βιβλία, δηλαδή να είμαι εγώ και το τίποτα, με έστειλαν απόσπαση στη λέσχη που εκεί στην υπηρεσία μου είχα wifi κι έτσι αφού ολοκλήρωσα το Υπόγειο σταμάτησα και πάλι. Μετά ξανά στη μονάδα μου εντάξει στην σκοπιά μιλούσα με τους άλλους σκοπούς και στα πολύ λιγοστά θαλαμοφυλίκια μου διάβασα και λίγο από τις Ώρες του Κάνινχαμ που είχε ένα παιδί. Τον Κάνινχαμ δεν τον είχα ξανακούσει και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ το πώς έγραφε στο λίγο που διάβασα.
Εκτός στρατού τώρα διαβάζω σε σχετικά αργούς ρυθμούς άλλα το σημαντικό σταθερούς, το Έγκλημα και Τιμωρία. Γενικά θέλω να καταλήξω πώς διαβάζεις εσύ; Να διαβάζεις πχ την ώρα του φαγητού δεν γίνεται. Διαβάζεις πριν κοιμηθείς; Αυτό το απορρίπτω σίγουρα για μένα. Κάθεσαι στο μπαλκόνι και απλά διαβάζεις πίνοντας μοχίτος; Πώς;
Διαβάζεις ανοίγοντας ένα βιβλίο και κρατώντας το με τα δυο σου χέρια… αυτός γενικά είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος! Οκ, σοβαρά τώρα, το παν είναι η εύρεση χρόνου. Υπό πίεση δε γίνεται να διαβάσεις. Πολύ ευκολότερο να ακούσεις μουσική ή να δεις μια ταινία/σειρά. Αλλά μία ώρα την ημέρα τουλάχιστον ο καθένας μπορεί να αφιερώσει νομίζω. Χρειάζεται όμως και η απαραίτητη πώρωση… να θες να διαβάσεις, να σε απορροφήσει η ιδέα πως μεταφέρεσαι σε έναν άλλο κόσμο μέσω ενός κειμένου.
Για κόσμο που δεν έχει συνηθίσει το διάβασμα, προτείνω την ανάγνωση μικρών κειμένων. Συλλογές από διηγήματα, για παράδειγμα. Βιβλία 100-200 σελίδων, τέτοια που να διαβάζονται γρήγορα. Και αν βγει η ανάγνωση τους και το ευχαριστηθείς, προχωράς μετά σε πιο μεγάλα. Για παράδειγμα το "Υπόγειο" που ανέφερες είναι μικρό κείμενο, συγκριτικά με άλλα του Ντοστογιέφσκι – διαβάζεται πιο γρήγορα και ενδείκνυται από αυτή την άποψη. Μικρά λοιπόν βιβλία σαν αυτό.
Προσωπικά διαβάζω αράζοντας στο κρεβάτι τον περισσότερο καιρό, ή σε κάποιο καναπέ – όχι πριν τον ύπνο, γενικά. Φάσεις χαλάρωσης. Ώρες μετά τις 9 το βράδυ, αν μιλάμε για καθημερινή. Μουσική μπορεί να παίζει σαν χαλί, αλλά να μη σου αποσπάει την προσοχή. Αφιερώνεις μια-δυο ώρες την ημέρα και βλέπεις πως τσουλάει. Και αν τσουλάει καλά, το συνεχίζεις ακόμα περισσότερο.
Μα θα πρέπει πάντα να μπορείς να βρίσκεις χρόνο – και φυσικά να σε ελκύει το περιεχόμενο εκείνου που διαβάζεις. Cheers
Να πχ αν τα έχεις τσούξει το προηγούμενο βράδυ-όπως εγώ- και είσαι όλη μέρα κοτόπουλο, δεν ενδείκνυται όλη η μέρα για διάβασμα. Βασικά κυλιέμαι από κρεβάτι σε καναπέ και τανάπαλιν !
Έρχομαι για λίγο εδώ,στο πισι αλλά φεύγω.
Εγώ πάλι κούνελε σε θαυμάζω. Στο έχω πει ξανά.
Συνήθως δεν περνάει μέρα χωρίς να διαβάσω. Μέχρι και στο μπάνιο παίζει πάντα ένα βιβλίο.
Αλλά όσα έχεις διαβάσει δεν πρόκειται ποτέ μου να τα διαβάσω, όχι γιατί δεν μου αρέσει το διάβασμα, ίσα ίσα. Αλλά γιατί είμαι τρομερά αργή αναγνώστρια. Ακόμα και τις αναρτήσεις σου κάνω πολλή ώρα να τις βγάλω.
Όταν διαβάζω δε κάτι που μου αρέσει πολύ , δεν το πάω μονορούφι. Θέλω να κρατήσει περισσότερο. Πχ αυτές τις μέρες διαβάζω ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο΄που θα μπορούσα να το τελειώσω σε μία μέρα, αλλά μου αρέσει τόσο πολύ που το πάω λίγο-λίγο.
Είδα τίτλους που θέλω πάντως να διαβάσω κι εγώ, Αλλά Καστοριάδη προσπάθησα αλλά δεν!
Βιβλία στο πάτωμα έχω κι εγώ, αλλά τις βιβλιοθήκες σου …με τίποτα!
Κι αδιάβαστα έχω πολλά, αλλά συνεχίζω να αγοράζω κάθε μήνα, παρά το οικονομικό μου στρίμωγμα κι από τη βιβλιοθήκη του Πύργου παίρνω ένα -δύο βιβλία το μήνα (συνήθως ποίηση)
Χαιρετώ. Αν και κοτόπουλο τα κατάφερα! :)))
Μπράβο Αριστέα! Κατά τ' άλλα… σημασία δεν έχει η ποσότητα, μα η ποιότητα αυτού που κάνεις. Το διάβασμα πρέπει να το απολαμβάνεις, όχι να σκοτώνεσαι να διαβάσεις όσο περισσότερα βιβλία γίνεται (γιατί πάντα θα υπάρχουν ένα κάρο που δεν έχεις διαβάσει). Αργά και απολαυστικά λοιπόν.
Όσο αφορά εμένα… ας πούμε πως είναι μέρος της γενικότερης "αναζήτησής" μου το διάβασμα πολλών βιβλίων.
Τέλος, απορώ πως γίνεται και διαβάζεις μες στο μπάνιο! Θα μου άρεσε πολύ, μα σκέφτομαι μετά το βρεγμένο βιβλίο και τις σελίδες να λιώνουν στα χέρια μου, χαχα.
women poop
Μια χαρά! Στο προτείνω και σένα λοιπόν, μια που αναζητάς καλές συνθήκες για διάβασμα και δεν βρίσκεις τον τρόπο. ps – Ο νους μου πήγε στη μπανιέρα.
χεχε! ☺
Εκεί βγαίνουν διηγήματα, Κι όλος ο Αρκάς!
Έχω τραπεζάκι στο μπάνιο με συλλογές ολόκληρες του Αρκά (εκτός από τις 3 τελευταίες που δεν τις έχω αποκτήσει ακόμα)
Αυτό "Κούνελε" δεν είναι ένας απλός χώρος βιβλίων, μια απλή βιβλιοθήκη. Είναι μια ολάκερη συγκροτημένη Βιβιοθήκη, ένας σημαντικός θησαυρός.
Ανέκαθεν ήμουνα εραστής αυτών των χώρων, ενός σπιτιού με δωμάτιο μεγάλο, τοίχο με τοίχο βιβλιοθήκες….Όνειρο απατηλό χωρίς να σημαίνει αυτό ότι στερούμαστε βιβλιοθήκης μεγάλης…
Όμως το θέμα είσαι …εσύ εδώ και ο υπέροχος χώρος σου, σπονδή στο Βιβλίο.
Αλήθεια σκέφτηκες ποτέ ότι η ενασχόληση με το ιντερνετ μας κόβει χρόνο από το βιβλίο ; πλήγμα…..!
Οι τίτλοι των βιβλίων σου τι να πει κανείς……διαλεγμένα τα αγαπημένα σου….
Καλή βδομάδα φίλε, όμορφη ανάσα πήραμε.
Γιάννη, μελλοντικά επιθυμώ να συμπεριλάβω όλα αυτά τα βιβλία σε ένα κανονικό δωμάτιο-βιβλιοθήκη. Που να είναι όλο φτιαγμένο γι' αυτό τον σκοπό δηλαδή… Με ξύλο και βιβλία παντού. Η αίσθηση και μόνο ενός τέτοιου χώρου είναι μοναδική.
Το ίντερνετ… ναι, μας αφαιρεί χρόνο. Θυμάσαι που είχα αποσυρθεί πριν κανά δίμηνο; Εν μέρει επιζητούσα χρόνο να διαβάσω! Μεγάλη κουβέντα αυτή περί χρόνου και κατάλληλης διαχείρισής του… Προσωπικά θεωρώ αναγκαία την αφιέρωση τουλάχιστον μίας ώρας τη μέρα για διάβασμα. Το λιγότερο. Δεν είναι πάντα εφικτή, ακόμα και η μία αυτή ώρα, μα όσο σκέφτομαι πόσες ώρες περνούν κάνοντας άλλα, ανούσια πράγματα… Διαχείριση χρόνου. Αυτό μόνο.
Άντε. Καλή μας βδομάδα λοιπόν!
Καλησπέρα, αγαπητέ Κούνελε. Υπέροχο το δωμάτιό σου για αρρωστάκια των βιβλίων. Το ίδιο κι η γατούλα σου.
Κι εγώ αγοράζω διαρκώς, είμαι και σε δυο λέσχες ανάγνωσης, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται.
Είναι ελάχιστα τα βιβλία που διάβασα δεύτερη φορά -τα παιδικά εξαιρούνται- επειδή βγαίνουν
τόσα πολλά και δεν προλαβαίνω.
Κάποτε τα στοίβαζα στη βιβλιοθήκη μου. Ήταν το φετίχ μου. Τώρα στέλνω τα διαβασμένα σε όποιους τα χρειάζονται (ΚΕΘΕΑ, φυλακές κ.α.), διότι στην ηλικία μου είμαι ευτυχής αν διαβάζω 35-40 βιβλία το χρόνο.
Οι επιλογές σου εξαιρετικές. Το ίδιο και το κουνελάκι της Μυρσίνης.
Καλή σου εβδομάδα.
Πολύ ωραίο αυτό που έγραψες για τα διαβασμένα βιβλία Λωτοφάγε. Πραγματικά σε τιμάει. Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα φίλε μου!!
μια πρακτικη ερωτηση: η βιβλιοθηκη που φαινεται λευκη μεταλλικη με πορτοκαλι βαση, τι είναι; γιατι δειχνει ανθεκτικη, ιδανικη σε βαθος ραφιων, ρηχη δλδ, και δε βαραινει το χωρο. ψαχνω για άλλη μια βιβλιοθηκη και μιας και του ικεα η μπιλυ δεν αντεχει πολύ βαρος κοιταζω παντου.
Πρόκειται για βιβλιοθήκη που είναι συναρμολογούμενη, κατά έναν τρόπο – τα ράφια και τα μεταλλικά δοκάρια/βάσεις είναι ξεχωριστά το ένα με το άλλο και τα τοποθετείς όπως θες εσύ. Οι μεταλλικές βάσεις μπαίνουν στον τοίχο με καρφιά και έπειτα βάζεις πάνω τους τα ράφια, ένα ένα, στην απόσταση και το ύψος που θες. Δυστυχώς δεν μπορώ να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες, καθώς την είχα (τοποθετημένη αλλού) από παιδί, χρονολογεί κάποιες δεκαετίες τώρα. Μα αν ψάξεις ίσως εντοπίσεις κάτι παρόμοιο.
ευχαριστω πολύ!
Μετά επήλθε το χάος…
Αγχώθηκα!
Να υποθέσω ότι διαβάζεις διαγώνια και σκανάρεις τις σελίδες 😉
Ισχυρός βιβλιοφάγος είσαι λοιπόν!
Κάποτε διάβαζα κι εγώ τρελά! Τώρα μόνο το καλοκαίρι διαβάζω περισσότερο, διότι είμαι χωμένη στα βιβλία διαρκώς λόγω της εργασίας μου. Κατά τη διάρκεια της σχολικής περιόδου συνήθως σέρνω δίπλα μου δύο με τρία βιβλία, τόσα κατορθώνω να τελειώσω και πολλά λέω! Άσε που κάπου ενδιάμεσα αφιερώνω χρόνο και στην παιδική λογοτεχνία πέρα από άλλα που αφορούν στη δουλειά μου… ουφ, με κουράζει πια όλο αυτό.
Θέλω όμως κάποια στιγμή να επιστρέψω σ' εκείνες τις μέρες που χανόμουν μ' ένα καλό βιβλίο για ώρες.
Τώρα πώς κουμαντάρεις όλο αυτό το βασίλειο εσύ το ξέρεις!
Μάλλον σε βοηθά η μικρή ψιψίνα…
Μου αρέσουν πολύ τέτοιοι χώροι και θα αισθανόμουν ότι βρίσκομαι σε παράδεισο. Όταν έμεινα σε δικό μου χώρο το πρώτο πράγμα που έφτιαξα ήταν μια μεγάλη κι άλλες μικρότερες βιβλιοθήκες και δεν μπορώ να φανταστώ τον χώρο μου δίχως αυτές!
Αρκετά, όχι πολλά, από αυτά που προτείνεις επάνω τα έχω διαβάσει ή άλλα των ίδιων συγγραφέων. Δυστυχώς κάποια δεν τα έχω, γιατί τα είχα δανειστεί από φίλους. Το συνηθίζαμε πολύ αυτό κάποτε και τώρα κάποιες φορές. Με στενοχωρεί που δεν τα αγόρασα να υπάρχουν στην βιβλιοθήκη μου.
Ποιο όμως από όλα που έχεις διαβάσει σου έμεινε αξέχαστο, σε απασχόλησε πολύ καιρό μετά ή επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την περίοδο εκείνη της ζωής σου; Μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο ή κάποια (δύο ή τρία);
Αξέχαστα είναι πολλά. Τα 20 που επέλεξα στις πάνω λίστες ανήκουν σε αυτά. Πολύ επιδραστικά πάνω μου θα έλεγα πως ήταν τα:
Έσσε – Ο Λύκος της Στέπας
Νίτσε – Έτσι Μίλησε ο Ζαρατούστρα
Τα βιβλία του Καστοριάδη και του Έριχ Φρομ.
🙂
Αγαπητό Φονικό Κουνέλι,
είναι θαυμαστός ο κόσμος των βιβλίων που σας περιβάλλει, μα πιο πολύ θαυμάζουμε την ευγενική χειρονομία σας να μας ξεναγήσετε σ' αυτόν ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες. Αποκαλύπτεται έτσι μία ψυχή γεμάτη ανθρωπιά που μοιράζεται, δωρίζει, φωτίζει. Και μάλιστα σε εποχές αντιπνευματικές όπου οι καλές ιδέες, οι γνώσεις και οι ουμανιστικές αξίες απαντώνται πια στο περιθώριο, έρμες και μόνες περιμένοντας τον μοναχικό και διψώντα οδοιπόρο. Μπορούμε να φανταστούμε τι θυσίες, τι στερήσεις κρύβονται πίσω απο τη δημιουργία της μοναδικής βιβλιοθήκης σας. Επιτρέψτε μου να αποδώσω τιμές και στους προγόνους σας που έφεραν στη ζωή και ανέθρεψαν έναν τόσο ευγενικό άνθρωπο. Να έχετε πάντα υγεία!
Ω, σ' ευχαριστώ πολύ! Επέτρεψέ μου να σου μιλάω στον ενικό, όπως κάνω πάντα με τους φίλους και συνοδοιπόρους – είμαι βέβαιος πως ανήκεις σε αυτούς. Αν έχει υπάρξει μια μορφή "στέρησης", απαραίτητη για τη δημιουργία αυτού του χώρου θα έλεγα πως είναι εκείνη μιας σχετικής μοναχικότητας. Γιατί δεν αρκεί να έχεις όλα αυτά τα βιβλία, μα και να βρίσκεις χρόνο να τα διαβάζεις. Ε λοιπόν, έχω περάσει πολύ χρόνο μέχρι τώρα παρέα με τα βιβλία – άλλοτε επιλέγοντάς το και άλλοτε μην έχοντας κάτι εναλλακτικό.
Μα άξιζε και με το παραπάνω νομίζω – σχόλια σαν το δικό σου το αποδεικνύουν. Εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια λοιπόν!! Να' σαι καλά!
Μετά τιμής, ο κούνελος
Χαιρετω το κουνελι και τις βιβλιογραφικοες του επιλογες.
Συμφωνω για λυκο της στεπας σε σημαδευει.Πιστευω βεβαια εχει διαφορα επιπεδα που μπορει να διαβαστει,εξαρταται μαλλον απο την ηλικια.
Επισης αφηνει τοσα αναπαντητα ερωτηματα που πολυ θα ηθελα να τα θεσω προς συζητηση αλλα φοβαμαι μην σποιλαρω.
Υπαρχει αραγε καποιο δοκιμιο που να εξεταζει διαφορες προσεγγισεις στο βιβλιο αυτο;
Γεια σου Φυσιοδίφη, καλώς ήρθες στο Λαγούμι. Θα συμφωνήσω πως η ηλικία και η γενικότερη φάση που διαβάζεις ένα βιβλίο επηρεάζει το πως θα το δεις γενικά – πόσο θα μιλήσει μέσα σου, πως θα το ερμηνεύσεις. Ο ίδιος είχα διαβάσει τον "Λύκο" πολλά χρόνια πριν, στα 20 μου. Την εποχή εκείνη με είχε συγκλονίσει. Ομολογώ θέλω να το διαβάσω πάλι όμως, να δω πως θα μου φανεί, τώρα που έχει περάσει τόσος καιρός.
Όσο αφορά κάποιο δοκίμιο… δεν έχω διαβάσει ο ίδιος, μα εντόπισα τώρα το ακόλουθο: "Steppenwolf: The Genius of Suffering: Interpreting Hesse's Steppenwolf". Συγγραφέας, Hassan Malik. Ψάξτο.
Έχω μέρες που θέλω να σχολιάσω εδώ μα όλο κάτι γίνεται. Όπως θα διαπιστώσεις σε λίγο δεν είναι λίγα αυτά που ήθελα να πω. Μαρέσει πολύ η ατμόσφαιρα που αποπνέουν οι χώροι με βιβλία.. Η βιβλιοθήκη σου είναι υπέροχη, πραγματικά θα θελα να χαθώ εκεί εξερευνώντας την! Μπράβο σου! Τι να πρωτοπω.. Αρχικά, ότι διαβάζοντας την ανάρτηση ήταν σαν να ήταν ο εαυτός μου μέσα από εσένα, νομίζω σε καταλαβαίνω αρκετά :). Φυσικά ανήκω σε εκείνους οι οποίοι διαβάζουν δύο τρία τέσσερα… ταυτόχρονα και αναλόγως με τη διάθεσή μου πιάνω και το αντίστοιχο. Το ότι συνεχίζω να αγοράζω ενώ έχω αρκετά αδιάβαστα, είναι δεδομένο και καλύτερα ας μη μιλήσω για όλα όσα θα θέλα!Και σκέπτομαι οτι δεν μου φτάνει ο χρόνος(το προβληματάκι με τη διαχείριση του που αναφέρεις και συ), βέβαια και άφθονος ελεύθερος να υπήρχε στη διάθεσή μας πάντα θα υπάρχουν τα βιβλία εκείνα που δεν θα προλάβουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι διαβάζουμε ότι σαβούρα κυκλοφορεί και μη επιλεκτικά. Σχετικά με τα συναισθήματα μου και τους λόγους που με ωθούν να διαβάζω δεν θα σου πω κάτι καινούριο, είναι η δυνατότητα φυγής και τα νοητικά- νοερά ταξίδια που, πέρα από το γνωστικό κομμάτι το οποίο είναι εξίσου σπουδαίο, μας προσφέρονται μεσα απο τους τόσους κόσμους που ενυπάρχουν στα βιβλία. Κόσμοι μαγικοι και τόσων πολλών ειδών. Όχι ότι δεν μου αρέσει η πραγματικότητα που ζω χαχαχα.. Αλλα να, δύσκολα παλεύεται και όταν έχει κάποιος τάσεις φυγής(σαν κι εμένα) ενώ είναι καθηλωμένος σε κάποιο μέρος ή κατάσταση, η ανάγνωση είναι σαν μια αρμαθια κλειδιά( τα βιβλία) που ανοίγουν τις πύλες των κόσμων τους οποίους μπορούμε να επισκεπτομαστε ή και να ζούμε, οπως επίσης και τις πόρτες της αντίληψης και φαντασίας που οταν τις διαβαίνουμε διευρυνονται οι ορίζοντες μας . Λατρεύω τα βιβλία και ενθουσιαστηκα με το ποστ όμως δεν σε φτάνω, εμένα ο χώρος μου εχει μια βιβλιοθήκη ακόμα και ετοιμάζομαι να κολλήσω τη δεύτερη μπιλι. Παίρνω και κάποια δανεικά για ανάγνωση γιατί πλέον είμαι πολύ επιλεκτική στο τι θα υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου. Πάντως βλέπω και κοινά γούστα έχουμε Κουνελε 🙂 Clive Barker, Tom Robbins, Douglas Adams, Tolkien, Lovecraft, Poe κλπ (στον Ασιμοφ δεν έχω εντρυφήσει ακόμα αλλά θέλω και λέω να ξεκινήσω με το Foundation ή το I, Robot, εσύ τι λες;).Για τα κλασσικά εντάξει είναι must read, αλλά δεν διάβασα και πολλά τέτοια. Στις προτιμήσεις και προτάσεις σου δεν είδα Stephen King που μ' αρέσει πολύ αν και εμπορικός, πάντως το κόλλημα μου το φαγα με το Dark Tower(νομίζω κάνεις άνετα ένα φοβερό αφιέρωμα γι' αυτό). Τώρα για τα κόμικς πρόσφατα άρχισα να ψάχνομαι και αναζητώντας για το Sandman έπεσα πάνω σου 🙂 μ' έψησες και για Alan Moore που επίσης δεν έχω ιδέα. Ουφ πρέπει να σε ζάλισα.. Συγγνώμη ομως. Αυτά λοιπόν και άλλα που έπονται. Καλημέρα εύχομαι και σ' Ευχαριστώ που πάλι μ έκανες να ξεχαστω για λίγο από τη δύσκολη φάση που περνώ στη ζωή μου. Να σαι καλά!
Γεια σου Gio – το χάρηκα πραγματικά το εκτενές σου ποστ! Καταρχάς να σου πω αυτό: να χαίρεσαι και να καμαρώνεις για τα βιβλία και τις ώρες που αφιερώνεις σε αυτά. Ποτέ δεν θα το μετανιώσεις και δεν είναι ποτέ ώρες που πηγαίνουν χαμένες! Δεν αγαπούν όλοι εκεί έξω το διάβασμα, επομένως να ξέρεις πως ανήκεις σε μια ξεχωριστή μειοψηφία.
Για τα κοινά αναγνώσματα, μου έκανε εντύπωση που ανέφερες κάποιους συγγραφείς που δεν εντοπίζονται στις φωτογραφίες που ανέφερα (Πόε, Λάβκραφτ, Barker), μα παρόλ' αυτά ασφαλώς και έχω βιβλία τους και συμπεριλαμβάνονται στον σωρό από τα ράφια (ή στον ακόμα μεγαλύτερο σωρό κάτω απ' το τραπέζι). Εν ολίγοις, εντόπισες συγγραφείς, που ενώ έχω, δεν φαίνονται στις φωτογραφίες!
Το Dark Tower δεν το έχω διαβάσει. Γνωρίζω όσα λένε γι' αυτό και ίσως καταπιαστώ κάποια στιγμή, μα προς το παρόν οι αναγνωστικές προτεραιότητες είναι άλλες – κυρίως, κλασικά λογοτεχνικά έργα. Stephen King διάβαζα πολύ μικρότερος (χρόνια εφηβείας) και το "Αυτό" παραμένει το αγαπημένο μου βιβλίο του.
Όσο αφορά τον φοβερό και τρομερό Ασίμοφ, το "Foundation" θεωρείται το κλασικότερο απ' τα έργα του μεν, ωστόσο προτείνω πρώτα για ανάγνωση τα "Ρομπότ"! Ο ίδιος ο Ασίμοφ είχε προτείνει να ξεκινάει ο αναγνώστης με τα βιβλία του απ' τις ιστορίες των Ρομπότ, γιατί προηγούνται χρονολογικά του "Θεμελίου". (όσο αφορά τα γεγονότα που περιγράφουν, όχι πότε γράφτηκαν)
Για τον Άλαν Μουρ ό,τι και να πω εδώ είναι λίγο – μέσα στη χρονιά επιθυμώ να γράψω κάποιο πελώριο αφιέρωμα, σαν το Sandman και ακόμα μεγαλύτερο – θα τα πω όλα εκεί!
Αυτά λοιπόν. Για περισσότερα που άπτονται θεμάτων πέραν της ανάρτησης, μπορείς γενικά να επικοινωνήσεις μέσω email – το αναφέρω στο πάνω μέρος της σελίδας, στη δεξιά στήλη. Την καλησπέρα μου!
Ps – Τώρα μόλις διαπίστωσα πως ο Clive Barker φαίνεται σε κάποια απ' τις φωτογραφίες! Τελικά αν κάποιος τις ψάξει μπορεί να εντοπίσει πολλά πράγματα. Ίσως και βιβλία που δεν ξέρω πως υπάρχουν!