Η Ζωή στο Τετράγωνο Κουτί

ΣΕ ΒΛΕΠΩ. Ζεις κι εσύ στο Τετράγωνο Κουτί σου. Ένα κουτί γεμάτο καθησυχαστικές ευθείες και ασφαλείς γωνίες.

Ούτε που ξέρω πόσα χρόνια ζεις εκεί. Μάλλον δεν γνωρίζεις και ο ίδιος. Ίσως γεννήθηκες εκεί μέσα. Και νά που το Τετράγωνο Κουτί έγινε ο ορίζοντας όλης της ζωής σου.

Είναι ωραία να ζεις στο Τετράγωνο Κουτί. Ξέρεις πως υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός από τοίχους, ένα προσδιορισμένο νούμερο από γωνίες. Οι πλευρές του διαδέχονται με κανονικότητα η μία την άλλη. Υπάρχει μια αρχή, μια μέση, ένα τέλος. Τα περιγράμματα είναι σαφή, τα όρια ξεκάθαρα. Από νωρίς μαθαίνεις ποια είναι αυτά τα όρια – και προσαρμόζεσαι σ’ αυτά. Σαν τους κύβους που εφάπτονται ο ένας πάνω στον άλλο – ένας κύβος κι εσύ, προσαρμόζεσαι πάνω στους ομοίους σου και δημιουργείτε τετράγωνα κάστρα που υψώνουν τις επάλξεις τους στον ουρανό.

Κάστρα από κύβους – τετράγωνες αντιλήψεις, τετράγωνες πρακτικές, τετράγωνες συνήθειες. Κάστρα που ορθώνουν τείχη – και άντε να βγεις από αυτά μετά.

Μα είναι ωραία μες στο κάστρο. Είναι ωραία γιατί νιώθεις ασφάλεια. Εδώ δεν θα εισβάλλουν οι βάρβαροι. Εδώ η ζωή ακολουθεί την ομαλή κανονικότητά της.

Εδώ το πάνω είναι πάντα πάνω, το κάτω πάντα κάτω. Το αριστερά και δεξιά είναι σαφώς διαχωρισμένα. Η αλήθεια και το ψέμα, η ομορφιά και η ασχήμια, το καλό και το κακό – το καθένα έχει τον δικό του ξεχωριστό τοίχο και δεν μπλέκει το ένα με το άλλο.

Κι αν υπάρχει κόσμος έξω από το κάστρο, δεν έχει σημασία – για σένα ο κόσμος είναι εκείνος που χωρά στο Τετράγωνο Κουτί σου. Και μόνο αυτός.

Είναι ωραία να ζεις στο Τετράγωνο Κουτί. Εδώ η μέρα έχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα – ένα πρόγραμμα που αγαπά την επανάληψη. Εδώ οι κανόνες είναι δοσμένοι απ’ έξω μια για πάντα. Τους βρήκες πριν ακόμα γεννηθείς. Εδώ οι στόχοι είναι σαφείς και ορίζονται από τις νόρμες της κοινωνικής λειτουργικότητας. Σχολείο, σπουδές, δουλειά, σπίτι, παντρειά. Να τσουλάει η μηχανή, να μπαίνει ο παράς στον κουμπαρά, να γεμίζει το κασέ. Να συμπληρώνεις με πληθωρικά νούμερα τα βιογραφικά σου. Να πλασάρεις τον εαυτό σου. Να περνάς τη μισή μέρα στη δουλειά. Να μαζεύεις χρήματα για να κάνεις διακοπές. Να παρακολουθείς τις ειδήσεις. Να αγοράζεις ρούχα, αμάξια και ηλεκτρονικές συσκευές. Ν’ αγαπάς για να ξεχάσεις. Να ξεχάσεις ν’ αγαπάς.

Να μην έχεις ελεύθερο χρόνο – μα δεν έχει σημασία, μαζεύεις χρήματα για να κάνεις διακοπές. Αγοράζεις ρούχα, αμάξια και ηλεκτρονικές συσκευές.

Αγαπάς για να ξεχάσεις. Ξεχνάς να αγαπάς.

Και η ζωή περνά, ίδια κι απαράλλαχτη, στο Τετράγωνο Κουτί σου.

Να εκφέρεις άποψη – δεν έχει σημασία αν η τελευταία είναι δική σου, ή αν απλά αναπαράγεις κάτι που άκουσες αλλού. Σημασία έχει να φαίνεται πως έχεις άποψη. Δες, λοιπόν, παρά να υιοθετήσεις την άποψη που διάβασες στον Τοίχο του Τετράγωνου Κουτιού σου. Δες πόσο οριοθετημένη είναι, πόσο σαφής, πόσο ξεκάθαρη. Δεν έχεις παρά να την παπαγαλίσεις – και πόσο όμορφα θα νιώθεις τότε! Σκέψου πόσο όμορφα αισθάνθηκες την πρώτη φορά που, νέος, παπαγάλισες μια φράση απ’ τον Τοίχο του Τετράγωνου Κουτιού σου! Θυμήσου – ένιωθες πως είσαι κι εσύ πια ένας απ’ τους ενήλικες!

Για να μην αναφέρω το πρώτο σου αμάξι – την πρώτη σου γκόμενα – την πρώτη σου δουλειά – την πρώτη ψήφο στις εκλογές!

Τι από αυτά ήταν αληθινά επιλογή δική σου; Τι σημασία έχει. Φτάνει που πιστεύεις ο ίδιος πως ήταν επιλογή δική σου.

Και η ζωή περνά, ίδια κι απαράλλαχτη, στο Τετράγωνο Κουτί σου.

***

Και άσε εκείνον τον ενοχλητικό που ψιθυρίζει: φίλε, στη φύση δεν υπάρχουν ευθείες, δεν υπάρχουν τετράγωνα. Γι’ αυτό καλύτερα να το συνειδητοποιήσεις μόνος σου μια ώρα αρχύτερα – μπας και βγεις από το κάστρο, μπας και δεις τον κόσμο όπως είναι – σε όλη τη μεγαλοπρεπή του απεραντοσύνη.

Γιατί αλλιώς, ίσως ξυπνήσεις κάποιο πρωινό και σκεφτείς πως η ζωή στο Τετράγωνο Κουτί… δεν είναι παρά μια μετριότητα.

Θα κάνεις, λοιπόν, κάτι; – ή θα πεις, πάει, πέρασε κι αυτή!