Μμμμμμ! (aka Bad Religion, Faith No More, Unkle)

~

Είναι αργά το απόγευμα και μετά βίας μπόρεσα να σηκωθώ απο το κρεββάτι μου, στο οποίο λιώνω όλη μέρα. Εγώ με τη γάτα μου μαζί. Ο χειμώνας που πέρασε με κούρασε όσο λίγοι, ο χειμώνας που ακολουθεί προβλέπεται να έχει ουκ ολίγα ζόρια, ε, τώρα βρίσκομαι στο ωραίο (και σπάνιο) εκείνο μεσοδιάστημα. Και προσπαθώ να το αξιοποιήσω με τον τρόπο που εγώ θεωρώ καλύτερο….

Η τεμπελιά. Ξέρετε οτι ο γαμπρός του Μαρξ, Πωλ Λαφάργκ, είχε γράψει κάποτε ένα βιβλίο με τίτλο “Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά”? Όλοι γνωρίζουν τον Κάρολο, και τις θεωρίες του για το προλεταριάτο και τις υπεραξίες, πείτε μου όμως, γιατί ο γαμπρός του να μην έχει κάποια έστω αναγνώριση?

Βέβαια, η τεμπελιά, όπως και όλα τα ωραία πράγματα, έχει δύο όψεις. Είναι σαν εκείνες τις γκόμενες, στις οποίες αν δώσεις υπερβολική προσοχή πάνε να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι σαν το φαγητό, ή το ποτό, στου οποίου τις απολαύσεις αν αχαλίνωτα δοθείς, μπορεί να το μετανιώσεις.

Η πιο όμορφη όμως τεμπελιά είναι εκείνη που ξέρεις οτι θα έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί τότε αφήνεσαι χωρίς ενοχές σ’ αυτήν, ούτε υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις μαλθακός εξάλλου. Λιώνεις υπεύθυνα μέσα στην Απόλαυση, και αφήνεις τις στριμμένες ξερακιανές αγάμητες αδερφές της στην άκρη.

Εντυπώσεις απο το Eject Festival

Χμ, σαν έκθεση δημοτικού ακούστηκε αυτός ο τίτλος. “Εντυπώσεις απο την Επίσκεψη μου στο Μουσείο Τρουχουμπούρα”, “σήμερα πήγαμε σε ένα ωραίο μεγάλο μέρος και είδαμε αγάλματα και είδαμε αγγεία και φάγαμε και ο Κωστάκης έπιασε τα τατάκια της Μαρίκας και η δασκάλα του φώναξε και…”.

Eject λοιπόν, παρθενικό φεστιβάλ στην Ελλάδα, απο κείνα που όσα αρνητικά και αν έχουν σαν διοργάνωση, θες να πάνε καλά ρε γαμώτο ίσα για να σπάσει το μονοπώλιο της καταραμένης Ντίντις. Δε μπορώ να πω αν πήγε καλά, το οτι άλλαξε ο χώρος την τελευταία στιγμή “λόγω τεχνητών προβλημάτων”, και αντί για ανοιχτό μέρος έγινε σε ένα κλειστό στάδιο που θύμιζε αποθήκη της NASA για μυστικά πειράματα, ε, δεν ακούγεται πολύ καλό.

Ξέρω όμως πως μαζεύτηκε καμιά 5άρα χιλιάδων κόσμου και πως προσωπικά το απόλαυσα. Χθες τα έδωσα όλα, πραγματικά. Οι Rammstein μπορεί να ήταν εντυπωσιακοί, όπως έλεγα, αλλά χθες υπήρχε καρδιά.

Bad Religion, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΡΕ, ύστερα απο τόσο καιρό…! Ήταν σαρωτικοί, στο σημείο που έχωσαν το “American Jesus” χώθηκα σε κάποιο απο τα mosh pit μπροστά και άρχισα να χτυπιέμαι σαν σεληνιασμένο ξωτικό, πρέπει να κοπάνησα κάποιον τότε, ναι Uba, εγώ ήμουν που σου έδωσα εκείνο το χτύπημα, στο λέω απο την ασφάλεια του blog…… no, just kidding, δεν χτύπησα κανέναν. 🙂 Ίσα που μου φυγε η ανάσα και συνειδητοποίησα πως δεν είμαι σε φόρμα για πολλά κοπανήματα γαμώτο. Δυο τραγούδια μετά, στο “Sorrow” ίσα που άντεχα να φωνάξω το ρεφραίν, ήμουν αξιολύπητο θέαμα πραγματικά.

Ο ήχος ψιλοχάλια, αλλά δε βαριέσαι, οι φίλοι του συγκροτήματος το χαρήκαμε. Απίθανο σέτλιστ, στο τέλος δε μας άφησαν ανάσα για ανάσα, και έχω την αίσθηση πως θα τους ξαναδούμε πολύ πιο σύντομα αυτή τη φορά απο τα μέρη μας!

Faith No More…. δεύτερη φορά σε δύο χρόνια. Κύριε πρέσβη, μας κακομαθαίνετε. Σκάσε μωρή και φάε το γαμημένο το σοκολατάκι σου. Δε φτάνει που στο δίνω.

Βασικά λίγο πολύ ισχύουν τα ίδια με τους Bad Reigion… Ο ήχος όχι καλός, όσοι δεν γνώριζαν τι εστί FNM μπορεί να μην χάρηκαν το live όπως το χαρήκαμε εμείς που περιμέναμε να τους (ξανα)δούμε πως και πως. Ο Patton επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πόσο θεός και μορφή είναι, ερμηνεύοντας μέσα σ’ όλα και το Ben του Michael Jackson, καθώς και Lady Gaga! Μπόρεσα να τον φωτογραφήσω και με το πιάτο όπως βλέπετε, ένα απο εκείνα που έσπαγε στο τέλος….

Σέτλιστ αρκετά ικανοποιητικό, το συγκρότημα γενικά μου φάνηκε ακόμα πιο ανεβασμένο σε σχέση με πέρισυ, αν ο ήχος ήταν καλός θα μιλούσα για ένα τέλειο live. Τώρα μιλάω απλά για ένα απίστευτα πωρωτικό live, για εμάς που ούτως ή άλλως χαιρόμασταν. Στο τέλος μοίρασαν και μπλούζες στο κοινό, να, ορίστε, και βιντεάκι!

….Και μια απο τις μπλούζες αυτές κατέληξε στα χέρια μου, μπουα-χαχαχα!

Η ώρα κόντευε 12, τα φιλαράκια και πολλής κόσμος ακόμα την έκαναν, εγώ είπα τελικά να κάτσω … ήμουν λίγο περίεργος να δω τους Unkle, είχε και την ομορφιά του το μέρος τώρα που είχε περισσότερη άπλα, έκανες και τις βόλτες σου… Δεν ήξερα τι συγκρότημα είναι, τι μουσική παίζουν, δεν ήξερε και κανείς απο όσους ήμασταν πριν μαζί, σκέφτηκα λοιπόν “ας κάτσω να δω 2-3 τραγούδια να μου λυθεί η περιέργεια και την κάνω”.

Τελικά έκατσα ως το τέλος.

Λοιπόν, αυτό που είδα ήταν μια μίξη αρκετών πραγμάτων, το trippy στοιχείο κυριαρχούσε, σε σημεία υπήρχαν έντονοι χορευτικοί ρυθμοί, ειδικά εκεί (κάπου στη μέση) που άρχισε να χώνει κάτι electro-industrial-metal-dance-κάτι-τέτοιο σκηνικά, πραγματικά παραδόθηκα στους ρυθμούς του, και παρά την απίστευτη κώπωση, έπιασα τον εαυτό μου να χορεύει και να πωρώνεται γενικώς. Μπράβο ρε οι Unkle! Will check them out…. Είναι πάντα όμορφο να παρακολουθείς και τα κορίτσια γύρω σου να λικνίζονται, τον ήθελε η βραδιά λίγο χορό ομολογώ, κρίμα που δεν ήμουν τόσο “φτιαγμένος” όσο χρειαζόταν, ταίριαζε με τη μουσική, χεχε. (ε, να είχα πιει καμιά μπυρίτσα παραπάνω εννοώ, τι νομίζετε!)

Σε κάποια σημεία πάλι έκαναν κάποια κοιλιά, και η κούραση που ένιωθα υπερίσχυε. Όπως και να χει πάντως, μπήκαν επάξια στον τίτλο της ανάρτησης μου, μαζί με FNM και Bad Religion… με κέρδισαν και είναι πάντα ωραίο να σε κερδίζει κάτι που δεν γνωρίζεις.

…Κάπως έτσι τελειώνει κατά πάσα πιθανότητα και το συναυλιακό μου καλοκαίρι…. δύσκολα το κόβω για Tankian τον Αύγουστο, ποιός πάει στο χωράφι 17 Αυγούστου… Σεπτέμβρη εδώ θα μαστε, έχουμε Ozzy, έχουμε Porcupine Tree, καλά είναι. 🙂

Κατα τ’ άλλα… τι νέα?

Καλά μωρέ. Ένα γενικευμένο λιώσιμο όπως είπα στην αρχή… Σε 10 μέρες την κάνω για Νάξο, ως αρχές Αυγούστου, περιμένω πως και πως…… Εννοείται θα κοιτάξω να επιστρέψω με πλούσιο φωτογραφικό και όχι μόνο υλικό…. 😉

Άσχετο, αλλά τις προάλλες που διέσχιζα την Ερμού προς Θησείο διέκρινα δίπλα στους κάδους σκουπιδιών διάφορα πεταμένα πράγματα που ομολογώ… δε συναντάς κάθε μέρα στα σκουπίδια, και μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Να μια χαρακτηριστική φωτογραφία. Για κάντε ένα κλικ πάνω της.

Playstation λοιπόν, ναι. Καθώς και διάφορα επιστημονικά βιβλία, ένα περιοδικό μαγειρικής με θέμα του τις μακαρονάδες και…. ένα… dvd? Με τον πολύ ενδιαφέροντα τίτλο “Ηδονή στο Αιγαίο“?

Αααααχ, greek garbage can never fail you!

Πάει και το Μουντιάλ

Τέλος και το μουντιάλ, μου λείπει λίγο να πω την αλήθεια. Ίσως γιατί εγώ βλέπετε παρακολουθώ μπάλα μια φορά στα 2 χρόνια ξέρω γω, επομένως άντε τώρα να περιμένω κανένα champions leaque (και αν) μη τυχόν ασχοληθώ ξανά…

Η φωτό αυτή είναι απο την πλατεία Συντάγματος, όπου και είχα βρεθεί μετά το πέρας του τελικού. Χαρούμενοι Ισπανοί, αλλά…. ναι λοιπόν, προτιμούσα να δω χαρούμενες Ολλανδέζες να πανηγυρίζουν παιδιά, το ομολογώ. Να ξεχύνονταν στους δρόμους, τινάσσοντας αριστερά και δεξιά τα πλούσια τους… εχμ, μαλλιά, και μαζί μ’ αυτές να ξεχύνονταν οι καμμένες (απο τη ζέστη) ορμόνες μας.

Οχι πως δεν το άξιζε η Ισπανία. Η Ολλανδία σαν ομάδα έφτασε μεν στον τελικό, αλλά στο παρελθόν είχαν υπάρξει πολύ καλύτερες εθνικές Ολλανδίας σε σχέση με την φετινή, καλύτερα που δεν το πήρε λοιπόν. Κατα τ’ άλλα η Γερμανία με κέρδισε η άτιμη, μπράβο της, δεν είμαι και γερμανόφιλος παραδοσιακά, η Ουρουγουάη υπήρξε πραγματικά ευχάριστη έκπληξη, και τον Μαραντόνα τον αγαπάμε και θα τον αγαπάμε… ως παίχτη.

(όσο αφορά την φωτό στα δεξιά, τα σχόλια είναι περιττά νομίζω. ΦΤΑΝΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟ!!!!!!!!!!)

Αυτά λοιπόν απο το μέτωπο της Κουνελόχωρας. See ya!

~