~ Αν κάποιος μου έλεγε να περιγράψω την τωρινή γενιά μας με όσο το δυνατόν λιγότερες και πιο χαρακτηριστικές λέξεις ή φράσεις, θα επέλεγα τα εξής: Γενιά της οικονομικής κρίσης. Των χαμηλών μισθών και της ανεργίας. Γενιά μπλεγμένη στο παγκόσμιο δίχτυ του αδηφάγου, σαν την αράχνη στον ιστό, ανταγωνισμού για κοινωνική ανέλιξη. Του διαδικτύου. Των κινητών. Των…
Read more
~ Ξεκινάω να γράφω. Δεν γνωρίζω τι. Ξέρω μόνο τρία πράγματα: Πρώτον, η ανάρτηση θα βγει μεγάλη σε μέγεθος, πολύ μεγάλη. Σαν διήγημα ίσως. Δεύτερον, θα την κρατήσω αρκετό καιρό πρωτοσέλιδη στο blog. Τρίτον, θα περιλαμβάνει νυχτερινούς δρόμους, ξοδεμένα ποτά, μια γυναίκα σ’ ένα μπαρ, εξομολογήσεις, ίσως και ένα σαξόφωνο να σκορπίζει νότες εδώ κι…
Read more
Αρκετοί από σας γνωρίζετε τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Ίσως έχετε διαβάσει και ορισμένα από τα βιβλία του, με πρώτο και καλύτερο την “Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους”. Πριν λίγο μόνο έπεσε το βλέμμα μου σ’ ένα άρθρο, από το οποίο και επέλεξα να αναπαράγω ορισμένα αποσπάσματα. Ουσιαστικά περιλαμβάνει κάποια από τα γραπτά του Ραφαηλίδη σχετικά με…
Read more
Μια ιστορία θα σας πω. Νέος, έχοντας κλείσει πριν λίγους μήνες τα 18, πρωτοετής φοιτητής Παντείου. Η αμηχανία της εφηβείας έκδηλη ακόμα στις κινήσεις του. Το μαλλί σχετικά μακρύ, το στυλ επιμελώς ατημέλητο, η φωνή είχε πάνω-κάτω διαμορφωθεί στην ενήλικη χροιά της, τα σύννεφα της εφηβείας όμως σκίαζαν για τα καλά το νου του. Ήταν…
Read more
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ο μικρός Γιάννης με την οικογένεια του, τη μαμά, τον μπαμπά, και την μικρότερη αδερφή του. Είχαν ένα μικρό, όμορφο σπιτικό και έναν πολύχρωμο, ανθόσπαρτο κήπο, που μοσχομύριζε από τις ευωδιές των λουλουδιών. Όλοι οι γείτονες παίνευαν την οικογένεια του Γιάννη για τον κήπο τους.…
Read more
~ Ελάτε κόσμε! Χρήματα δεν έχουμε, παιδεία δεν έχουμε, ελευθερία δεν έχουμε, ισονομία δεν έχουμε, αξιοπρέπεια πλέον δεν έχουμε, έχουμε όμως άφθονα δακρυγόνα για όλους! Ελάτε μεσήλικα κύριε, ναι σε σας μιλάω, που κατεβήκατε στο Σύνταγμα με την γυναίκα σας. Ελάτε να πάρετε μια γεύση από τα εξελιγμένα χημικά μας. Και σεις καλέ κυρία ηλικιωμένη,…
Read more
Φίλε αναγνώστη, καλώς όρισες στο μέρος μου! Άραξε λίγο, πιάσε μια θέση, βολέψου, και πρόσεξε μη χτυπήσεις το κεφάλι σου στην οροφή – θυμίζω πως βρισκόμαστε σ’ ένα λαγούμι, από κείνα που μας αρέσει να τρυπώνουμε εμείς τα κουνέλια. Αν θες σέρβιρε τον εαυτό σου κανένα ποτάκι. Έχω άφθονο καροτόζουμο, κοκτέιλ καροτοχυμού και, για πιο…
Read more
~ Τελικά αθέτησα ό,τι είπα λίγο καιρό πριν. Είχα πει πως θα αργήσω να γράψω στο blog ξανά, για κάποιο χρονικό διάστημα τουλάχιστον. Ωστόσο δύο μέρες τώρα ήταν τέτοια τα ερεθίσματα που δε μπορούσα να μη γράψω κάτι. Μόλις επέστρεψα σπίτι, ύστερα απο μια κουραστική μέρα, αλλά ήδη στο λεοφωρείο σκεφτόμουν πως ήθελα να κάνω…
Read more
Πρόσφατα σχόλια