Περάχ Ιστάρ. Τα Περιστέρια και η Άνοιξη

Enter the rabbit's lair...

Η φωτογραφία που
βλέπετε προέρχεται από γλάστρα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Πριν δυο βδομάδες
είδα με ευχάριστη έκπληξη πως φιλοξενούσε δυο μικροσκοπικά αυγουλάκια και μια χαρούμενη
περιστέρα από πάνω που τα κλωσούσε! Και, για δες, τα αυγά παραχώρησαν τη θέση
τους σε δυο μικρά πουλάκια. Δεν θα μπορούσε να είχε μπει με πιο ταιριαστό τρόπο
η άνοιξη….
Δεξιά στη φωτογραφία
παρατηρείτε τον μπαμπά, ο οποίος με καμάρι ατενίζει τα μικρά του. Διαπίστωσα με
ενδιαφέρον πως τις μέρες αυτές συχνά αντικαθιστούσε τη μαμά-περιστέρα στη
φωλιά-γλάστρα, κλωσώντας ο ίδιος τα αυγά· να πάρει και καμιά ανάσα εκείνη, να
κάνει και μια βόλτα, ρε παιδί μου. Δεν ήξερα πως τα αρσενικά πουλιά βοηθούν
έτσι τα θηλυκά – αυτό θα πει επιμερισμός ρόλων.
Και μια που μιλάμε
για περιστέρια, ορισμένες ενδιαφέρουσες ιστορικές πληροφορίες. Ως γνωστόν το
περιστέρι έχει συνδεθεί, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, με την αγνότητα.
Κι όμως, ετυμολογικά η λέξη «περιστέρι» πιάνει ρίζες στη σημιτική φράση “
Perah Istar” – Περάχ Ιστάρ, το Πτηνό της Ιστάρ. Στα χρόνια της
αρχαίας βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, βλέπετε, τα περιστέρια ήταν τα ιερά πουλιά
της θεάς Ιστάρ. Και η θεά Ιστάρ (η Αστάρτη των Φοινίκων, μεταγενέστερη Αφροδίτη)
ήταν θεά του Έρωτα (μεταξύ άλλων). Και όταν λέμε «έρωτας» στα χρόνια της
αρχαίας Βαβυλώνας, δεν εννοούμε καρδούλες, πιάσιμο χεριών και… περπάτημα στην
ακρογιαλιά. Μιλάμε για σεξ, για συνουσία, για οργασμό. Τα αγάλματα συχνά
απεικόνιζαν την Ιστάρ κρατώντας τα δυο στήθη με τα χέρια της, ενώ στους ναούς
της γινόταν… το έλα να δεις. Είναι γνωστό εξάλλου πως οι Ιερόδουλες των ναών
ήταν προστατευόμενές της.
Να που τελικά όμως
το περιστέρι – το πτηνό της Ιστάρ – κατέληξε να συνδεθεί με την αγνότητα. Μα
ποια σχέση μπορεί να έχει η αγνότητα (όπως την ορίζει η θρησκευτική παράδοση) με
τη φυσική πραγματικότητα γύρω μας. Αν η φύση παρέμενε αγνή (!), θα ζούσαμε σ’
ένα μόνιμο χειμώνα. Γιατί τί άλλο είναι η άνοιξη, αν όχι ένας ατελείωτος
οργασμός της φύσης. Εκεί που τα πάντα γύρω μας επιδίδονται σε μια απολαυστική
συνουσία – και έτσι καρπίζει το χώμα, ανθίζουν τα λουλούδια και γεννιώνται τα
μικρά, ηδονόφιλα περιστεράκια.
Αν το
καλοσκεφτούμε, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο αγνό από αυτό. Τίποτα περισσότερο
αγνό από το φυσικό έρωτα. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι που τον λάτρευαν –
γνώριζαν πως είναι μια δύναμη ανώτερη απ’ αυτούς.
Και τα πουλάκια
μέσα στη φωλιά συνεχίζουν το νεογέννητό τους ύπνο. Ονειρεύονται από τώρα τη
στιγμή που θα πετάξουν…



Tags: , , , , , , ,

8 Responses

  1. Καλή Άνοιξη Κούνελε
    Να τα προσέχεις….

  2. morfeas says:

    Ευχαριστίες για τις πληροφορίες!

  3. Gio says:

    Η πιο ωραία ανάρτηση για την εαρινή ισημερία! Και η θεά Οστάρα η οποία ταυτίζεται με όλες που αναφέρθηκαν έχει για ιερά ζώα της τα κουνέλια 🙂 Πράγματι ο έρωτας είναι αγνός επειδή είναι ότι πιο φυσιολογικό. Αντίθετα η θρησκευτική παράδοση.. παρουσιάζει τον έρωτα ως αμαρτία..με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να νιώθουν ενοχικα επειδή είναι φυσιολογικοι- κομμάτι της φύσης.Μα ας μην επικεντρωθώ σ' αυτή την παράνοια αλλά στην αναγέννηση που πραγματοποιειται την άνοιξη. Πάντα την περιμένω πως και πως, χαίρομαι πολύ που επιτέλους έφτασε! Τα πουλάκια στο μπαλκόνι σου μάλλον ήξεραν που ήρθαν σ' εσένα!

    • Έφεραν ένα όμορφο μήνυμα, με τον τρόπο τους… Πέραν αυτού τα ξέρεις και η ίδια, κάποια πράγματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και είναι ν΄απορούμε που ορισμένες παραδόσεις και αντιλήψεις τα έχουν διαστρεβλώσει τόσο. Δε βαριέσαι… καλή άνοιξη να έχουμε.

  4. Γλαύκη says:

    …!!!!!!!!!

    υ.γ.
    Επειδή φλυάρησα σε άλλα σου κείμενα, εδώ είπα να θαυμάσω μόνο την αλήθεια!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *