Πριν κάποιο καιρό έφυγε απ’ τη ζωή ένας ωραίος σκυλάκος, που άκουγε στο όνομα Λουκάνικος. Ένας σκύλος γνωστός στον κόσμο της πόλης, που τον γνώρισε μέσα από τις πορείες και τις διαδηλώσεις.
Η πρόσφατη είδηση του θανάτου του με άγγιξε βαθιά. Αισθάνθηκα την ανάγκη να αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής στον Λουκάνικο. Αρχικά σκέφτηκα να φτιάξω ένα πορτραίτο του… Στη συνέχεια όμως η σκέψη καρποφόρησε μέσα μου και μου ήρθαν άφθονες εικόνες και λόγια κατά νου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω και να σχεδιάσω ένα κόμικ…
Δύο μέρες μετά, το κόμικ είναι έτοιμο… Σε μια εποχή που οι άνθρωποι τείνουν να φέρονται σαν ζώα και ενίοτε να γαβγίζουν σαν σκυλιά, αυτός ο σκύλος μας θυμίζει πως μπορούμε να είμαστε ανθρώπινοι και ελεύθεροι ταυτόχρονα. Για τον Λουκάνικο λοιπόν – και όσα συμβολίζει.
1) Κάνετε κλικ πάνω στις σελίδες, 2) δεξί κλικ 3) άνοιγμα εικόνας σε νέα καρτέλα, για να τις δείτε μεγενθυμένες και να διαβάσετε το κείμενο.
Τίτλος της ιστορίας μας; “Ο Δρόμος”.
Text & Artwork © Το Φονικό Κουνέλι – The Lethal Rabbit
alyxir81@gmail.com
21 Responses
απολαυστικά υπέροχο και συγκινητικό!
καλή σου νύχτα ευαίσθητο κουνέλι :))
Καλήνυχτα Μυστήρια…! Ευχαριστώ πολύ :))))
Κούνελε… δεν έχω λόγια!
Τα σκίτσα σου …καταπληκτικά!
Η σκέψη σου με συγκίνησε !
Τι τρυφερή ψυχή….♥
Χαίρομαι πολύ που σε άγγιξε Αριστέα… 🙂
Κούνελε……συγκλονιστικό το αφιέρωμα……! ίσως ότι καλύτερο από τα πολλά αφιερώματα που έγιναν στον Σκύλο σύμβολο. Μας συγκίνησες πραγματικά…..! Σε παρακαλώ πολύ η δημιουργία σου αυτή να μην χαθεί στα ντουλάπια της λησμονιάς αλλά να περπατήσει, να γίνει κτήμα μας, λεύτερο και γεμάτο αναμνήσεις.
Για μια ακόμα φορά ευχαριστούμε.
Nα σαι καλά Γιάννη…! Θα κοιτάξω να προβάλλω αυτή τη δουλειά όσο περισσότερο μπορώ, στους μήνες που θα ακολουθήσουν… Όσο αφορά τον υπέροχο αυτό σκύλο, το παράδειγμα του οποίου και με ώθησε να φτιάξω αυτό το κόμικ… Ελπίζω να τον θυμόμαστε και να εμπνεόμαστε από αυτόν, για πολλά, πολλά χρόνια…
Κούνελε, το καλύτερο αφιέρωμα στον Λουκάνικο!
Να σου εκμυστηρευτώ κάτι; Δεν μου αρέσουν τα σκυλιά.
Εκτός από τον Λουκάνικο. Αν υπάρχει παράδεισος, θα είναι εκεί.
Θα είναι ωραίος ένας παράδεισος με τον Λουκάνικο μέσα, ναι. Και αν δεν υπάρχει, θα "πρέπει να τον εφεύρουμε" – για πάρτη του!
Πολύ πολύ ωραίο ! Μπράβο φίλε κούνελε ! Τί ωραίος σκύλος που ήταν ! Σαν να καταλάβαινε όντως τί σημαίνει πορεία, αντίδραση, επανάσταση !
Ήταν ωραίος σκύλος και πηγή έμπνευσης, ναι… Ευχαριστώ Πίθηκε. :))
Εξαιρετικό!
Ο Λουκάνικος ήταν μια μορφή…
Ευχαριστώ Road Artist! Ήταν, ναι – γι' αυτό και δε θα τον ξεχάσουμε.
πολυ ωραιο το κομικ και τα σκιτσακια σου κουνελε! ειδικα το τελευταιο!
και θα συμφωνησω με ολους τους απο πανω πως ειναι απο τα πιο ιδιαιτερα αφιερωματα στον διασημο σκυλακο. πολυ χαρηκα που τα τελευταια του χρονια τα εζησε με καποιον που τον αγαπουσε και τον φροντισε κι οχι στον δρομο,σιγουρα θα ειχε φυγει πολυ νωριτερα…
αν και γενικα νομιζω πως τον εχουμε 'εξανθρωπισει' υπερβολικα τον Λουκανικο. πως αραγε να εβλεπε ο ιδιος ολα αυτα που γινονταν στους δρομους;
Γιατί να μην "εξανθρωπίσουμε" ένα ζωάκι, σαν αυτό, σε μια εποχή που τόσοι άνθρωποι ενεργούν και σκέφτονται σαν "ζώα"?
Δε μπορώ να ξέρω πως έβλεπε ο ίδιος όσα γίνονταν στους δρόμους… Ωστόσο αποπειράθηκα να δώσω μια κάποια εκδοχή, δική μου. Εκείνη της αγάπης για τον "δρόμο" και την ελευθερία του. Αυτή που διάβασες στο κόμικ…
και το εκανες υπεροχα! οπως παντα!
Γεια σου Κούνελε! Προχθές σε ξετρύπωσα από το λαγούμι σου τυχαία από μία αναδημοσίευση που έσκασε στον τοίχο μου στο face. Και τι να σου λέω; Ότι έλεγα πως δεν θα κάνω καινούρια εγγραφή σε ιστολόγιο γιατί δεν έχω χρόνο να παρακολουθώ τις αναρτήσεις των διαδικτυακών μου φίλων! Αλλά να ορίστε πάλι βγήκα εκτός προγράμματος. Και ναι έχουμε μπόλικα κοινά και δε θα τη βγάλω καθαρή μου φαίνεται γιατί δεν ξέρω τι να πρωτοδιαβάσω κι είμαι και σε μια φάση που πραγματικά πρέπει να ξεμπερδεύω με άλλες εκκρεμότητες. Θα τα λέμε, όμως με το πάσο μας! Να είσαι καλά!
Γειά σου Χριστίνα! Χαίρομαι που με ξετρύπωσες – εκεί στο Λαγούμι είναι λίγο σκοτεινά μερικές φορές, ίσως φταίει που δεν ανοίγω πάντα τις κουρτίνες. Ασφαλώς και θα μιλάμε με το πάσο μας – η κουβέντα έχει νόημα μόνο όταν είναι χαλαρή. Θα συμφωνήσεις μαζί μου… 😉 Την καλησπέρα μου!
Κάπου είχα διαβάσει πως κάθε άνθρωπος που πεθαίνει στην άλλη ζωή τον περιμένουν όλα τα ζωάκια που αγάπησε. Να αυτό λέω και παρηγοριέμαι για τα ζωάκια που υποφέρουν εξαιτίας της κακίας του ανθρώπου.
Πολύ όμορφο. Ό,τι και να λέμε, ο παράδεισος (σαν ιδέα) θα άξιζε να υπάρχει για τα ζώα και μόνο.
Άκρως συγκινητική η ανάρτηση σου και το πρώτο σκίτσο ειδικά με συγκίνησε ακόμα πιο πολύ… Υπάρχουν Σκύλοι που τους πρέπει να τους τιμούμε και υπάρχουν και "άνθρωποι" που τους πρέπει να εξαφανίζονται από τη ζωή δίχως ίχνος συμπόνοιας… Καλή σου μέρα 🙂
Γειά σου Πέτρα… Σε ευχαριστώ πολύ και καλώς ήρθες στο κουνελολημέρι! Την καλησπέρα μου.