~
Eτοιμάζω μια ανάρτηση, την οποία, στην ετοιμασία της και μόνο, ευχαριστιέμαι ιδιαίτερα… Στο μεταξύ όμως, μια σφήνα από μια παλιά ιστοριούλα μου. Ήρωας της ένας σκύλος, ο Αλφρέδος!
Τίτλος της ιστορίας: Μια μέρα στην Πόλη…
This is an old comic strip of mine. It’s entitled after the hero’s name, a dog called Alfred! You can find more on my deviantart page. 😉
In the end, Alfred’s boss throws back the newspaper at him because it was the wrong one and calls him “a stupid dog”!
Έτσι που λέτε με τον Αλφρέδο – το τελειότερο σκυλί που κανείς ποτέ δεν έμαθε. Να προσθέσω πως όταν το έφτιαξα υπήρχε ακόμα η Ελευθεροτυπία!
Τα λέμε πάλι σουν(ιο) 😉
~
4 Responses
ο καημενουλης ο αλφρεδος!
χαχαχα θα εκλεισε η ελευθεροτυπια, απο ντροπη μετα απο αυτο το κομικ:P
(παντως ξανανοιξε εδω και καποιο καιρο απο οτι ξερω, αλλα νομιζω υπο αλλη διευθυνση.)
Αχααχαχαχαχαχα, πέθανα με το σχόλιο σου περί ντροπής! 😛
Βασικά η Ελευθεροτυπία ως Ελευθεροτυπία προς το παρόν δεν υφίσταται, υπάρχει όμως η "Εφημερίδα των Συντακτών" που λίγο πολύ είναι δημιούργημα των εργαζομένων της πρώην Ελευθεροτυπίας, οι οποίοι δεν το βάζουν κάτω παρά την κρίση… (μία εκ των συντακτών είναι και η ξάδερφη μου)
Την καλησπέρα μου Γάτα!
Θεός ο Αλφρέδος…super-dog !!!! Μου αρέσει πολύ που έχεις απεικονίσει και το ότι περιμένει στο φανάρι το πράσινο για να περάσει….έτσι ακριβώς κάνουν όλοι οι αδέσποτοι σκύλοι του δρόμου…είναι πανέξυπνοι !!! Υπάρχουν άτομα που θέλουν ένα σκύλο δίπλα τους για να νιώθουν αφεντικά και για να τους φυλάει όμως υπάρχουν και άτομα που θέλουν ένα σκύλο δίπλα τους για να κάνουν παρέα και να του προσφέρουν τη φροντίδα που χρειάζεται ένας σκύλος στις μέρες μας…και πολύ αγάπη !
Τα ζώα είναι μακράν..πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους και επιτέλους πρέπει να τους δείξουμε το σεβασμό που τους αξίζει !
Πολύ ωραίο το κόμικ σου Κούνελε !! :o)
Α, πολύ όμορφο σχόλιο ρε συ νεραιδοκόριτσο. Όταν έφτιαχνα το κόμικ ο νους μου ήταν απλά να κάνω κάτι… "καμμένο" (:P), αλλά εκ των υστέρων συνειδητοποιώ ότι βγάζει όντως μια συμπάθεια απέναντι στα ζώα. Τι να λέμε, ασφαλώς και ξεχωρίζουν σε τόσα σε σχέση με τους ανθρώπους, πολύ θα ήθελαν οι τελευταίοι να έχουν/με την αγνότητα, την καθαρότητα και το ανεπιτήδευτο της αγάπης και της αφοσίωσης τους…
Όσο αφορά τον Αλφρέδο, ας παρηγορηθούμε στην σκέψη πως η εφημερίδα που έφαγε στη μάπα ήταν… η καθημερινή εκδοχή, όχι η Κυριακάτικη! (που θα ήταν 100 φορές πιο ογκώδης :PP)