Tag: τι είδε το κουνέλι

~ Υπάρχουν κάποια πράγματα που με το πέρασμα των χρόνων γίνονται κλασικά. Συνιστούν σημεία αναφοράς για την εποχή τους και συνοδεύουν τις αναμνήσεις όλων εκείνων που τα έζησαν. Υπάρχουν πάλι άλλα, που δεν αφορούν μια εποχή που πέρασε, αλλά αντίθετα χαρακτηρίζουν το σήμερα, τις κυρίαρχες του τάσεις και αντιλήψεις. Τέτοια πράγματα τα ονομάζουμε μοντέρνα. Τέλος,…
Read more

~ Λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν με την ομορφιά μιας χαλαρής νυχτερινής βόλτας. Όταν περπατάς μόνος σου τις ύστερες εκείνες ώρες, όταν ο ήλιος έχει πέσει για τα καλά, εκεί που ο κόσμος δε γυρίζει πολύ, σε μέρη ήρεμα και σκοτεινά, οι αισθήσεις σου προσλαμβάνουν με πολύ διαφορετικό τρόπο τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Η σκέψη…
Read more

~ Heey! Τα κατάφερα λοιπόν, είχα πει πως θα έκανα άλλη μια ανάρτηση μέσα στον Δεκέμβρη, και να’ τη! Γιούπι. Η τελευταία ανάρτηση για τον χρόνο λοιπόν. Ήμουν ανάμεσα στο να παρουσίαζα τις τοπ-10 σκηνές blood, gore και splatter στην ιστορία των b-movies και στο να γράψω για τα Χριστούγεννα, τελικά επικράτησε το δεύτερο. (καλά,…
Read more

~ …Σαν τα χιόνια!! Το κουνέλι αποφάσισε να γράψει ξανά στο blog του! Ναι λοιπόν. Παρά τις αντιξοότητες, παρά την ατελείωτη έλειψη χρόνου, μέσα απο εμπόδια, μέσα στον χιονιά (τον ποιόν?), το ηρωικό κουνέλι βαδίζει ακάθεκτο, προχωράει μπροστά, σταθερό στον προορισμό του (μη ρωτάτε ποιός είναι, απλά διαβάζετε). Δύσκολοι καιροί για blogs αυτοί. Ξέθαψε βλέπετε…
Read more

~ Παρατηρούσα το – σχεδόν γεμάτο – φεγγάρι στον ουρανό χθες βράδυ, εκεί, πέρα, στο χωράφι. Έστεκε ψηλά, περήφανο, λαμπερό, ανέδυε τη λάμψη του, και τα μαύρα σύννεφα παιχνίδιζαν γύρω του, σα να ήταν παιδιά του. Ακολουθώντας τους δικούς τους μουσικούς ρυθμούς, αρχαιότερους και απο τις πιο αρχαίες ιστορίες, περιτριγύριζαν το ολόγιομο ον, πέρναγαν απο…
Read more

~ Κάτι σαν Εισαγωγή Τόπος: Σαλονάκι στο καράβι με αφετηρία τη Νάξο και προορισμό τον Πειραιά. Χρόνος: χθες αργά το απόγευμα. Είχα γύρει το κεφάλι μου στο τραπέζι όπως όπως και με είχε πάρει – σχεδόν – ο ύπνος στην καρέκλα. Στα αριστερά μου μισοάκουγα μια παρέα που έλεγε διάφορα και γέλαγε, στο διπλανό τραπέζι…
Read more

~ Είναι αργά το απόγευμα και μετά βίας μπόρεσα να σηκωθώ απο το κρεββάτι μου, στο οποίο λιώνω όλη μέρα. Εγώ με τη γάτα μου μαζί. Ο χειμώνας που πέρασε με κούρασε όσο λίγοι, ο χειμώνας που ακολουθεί προβλέπεται να έχει ουκ ολίγα ζόρια, ε, τώρα βρίσκομαι στο ωραίο (και σπάνιο) εκείνο μεσοδιάστημα. Και προσπαθώ…
Read more

~ (leeeeet’s goooooooo!!!) Ωραία λοιπόν. Το ένα κουνέλι είναι ο τύπος που γράφει αυτό το blog, σωστά? Τα άλλα δύο κουνέλια ποιά είναι? Μα τι συμβαίνει επιτέλους?! …Ναι φίλε αναγνώστη, αυτό που σκέφτηκες είναι.: Αν πάρουμε το ένα κουνέλι και το βάλουμε μπροστά απο έναν καθρέπτη κρατώντας μια φωτογραφία ενός άλλου κουνελιού, και τους βγάλουμε…
Read more

~ Ναι λοιπόν, άλλο ένα όμορφο live τελείωσε. Και όπως βλέπετε η αφίσα του κρέμεται απο χθες στη ντουλάπα του δωματίου μου. Αν και εδώ που τα λέμε, η ουσία της φωτογραφίας δεν είναι η αφίσα, αλλά το metal αυτοκόλλητο που βλέπετε απο κάτω, που υπάρχει σ’ αυτή τη ντουλάπα απο τα βρεφικά μου χρόνια,…
Read more

~ Δέκα χρόνια είχα να σε δω, μα σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή… Ή πιο σωστά, ένα Σαββατόβραδο. Το αυριανό. Η βραδιά που ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας θα ερμηνεύσουν ξανά μαζί μετά απο δέκα χρόνια τα τραγούδια τους, τα τραγούδια που αγαπήσαμε, τα τραγούδια που ακόμα ακούμε και πονάμε, ακόμα ακούμε και γελάμε,…
Read more