Παράξενη διάθεση αυτές τις μέρες. Σε αυτόν τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό μας, καταμεσής της ανθρώπινης (τόσο ανθρώπινης) βοής και της αντάρας, επιθυμώ να κάνω μια αφιέρωση στους μικρούς αθόρυβους φίλους μας. Ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία. Το αφιερώνω επίσης σε εκείνη τη μερίδα του κόσμου, εξίσου αθόρυβης, που αγαπά και φροντίζει τα αδέσποτα των πόλεων. Θέλω…
Read more
Και η ζωή συνεχίζεται, φίλε μου. Συνεχίζουμε να τρώμε, να κοιμόμαστε, να ονειρευόμαστε και να κάνουμε δύσκολες τις ζωές μας. Η γνωστή ανθρώπινη, υπερβολικά ανθρώπινη πραγματικότητα, όπως τη θυμάσαι και την έζησες. Ακόμα δίνουμε αξία σε λάθος πράγματα. Και η ζωή κυλά και ορισμένες στιγμές αναλογιζόμαστε την φρενίτιδα του χρόνου και την ευθραυστότητα όσων αγαπούμε…
Read more
Πρόσφατα σχόλια