Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα. Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε; Βάλτε να πιούμε… Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει. Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι. Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;…
Read more
Πρόσφατα σχόλια