Artwork by Henryca Citra, Indonesia Στην έκτη είχα έναν δάσκαλο που έβρισκε πάντα χρόνο, μεταξύ των μαθημάτων, να μας μιλήσει για λογοτεχνία και ειδικά τον αγαπημένο του, Νίκο Καζαντζάκη. «Να διαβάζετε Καζαντζάκη όταν μεγαλώσετε, έχετε τόσα να μάθετε», μας έλεγε και συνέχιζε έπειτα παραδίδοντας μαθηματικές ασκήσεις, γραμματική, ιστορία και οτιδήποτε άλλο κάνουν όλοι οι δάσκαλοι…
Read more
Πορτραίτο του Τολστόι, από τον Leonid Osipovich Pasternak (1908) Καθώς σήμερα είναι η επέτειος της γέννησης του Τολστόι, σκέφτηκα να παραθέσω ορισμένες σκέψεις του πάνω στο φαινόμενο του “πατριωτισμού”. Ο Τολστόι δεν ανέπτυξε τις απόψεις του από τη μια στιγμή στην άλλη. Έζησε μια μακρά ζωή, στο μεταίχμιο δύο αιώνων, βίωσε την εποχή της βιομηχανικής…
Read more
Ο Μήτσος και η Κική έβλεπαν Τιβί. «Δες χάλι, δες κακό, τι αίσχος είναι αυτό;», έκανε ο Μήτσος, κρατώντας το κοντρόλ. «Παιδιά σκοτώθηκαν σε μάχη χθες, σε πόλεμο, στης ερήμου τη μεριά», είπε η Κική. «Αλήθεια, μεγάλη συμφορά!» «Δες εδώ, κόσμος άνεργος, κόσμος δουλειά αποζητά, μα εκείνοι το νου τους στον πλούτο, στα λεφτά». «Πωπω!…
Read more
Ήθελα να γράψω κάτι, μα ήλπιζα να επέστρεφα νωρίς… Τώρα είναι αργά. Αργά για κείμενα. Αργά για σκέψη. Η αυριανή μέρα αδημονεί, οι υποχρεώσεις της το ίδιο. Το ρολόι μας κοιτάζει και το βλέμμα του προκλητικό, ενοχλητικό. Χαμογελάει με νόημα: “Εμπρός, κάνε με πέρα αν μπορείς. Αγνόησε με. Πράξε σα να μην υπάρχω”. Κι έπειτα…
Read more
Τέλη Ιουλίου. Ένας μήνας πριν. Βαδίζω άτσαλα σε άμμο που αχνίζει, ο ήλιος ζεματάει, η ζέστη κολλάει πάνω μου σα δυσάρεστη ανάμνηση. Μια οικογένεια τουριστών, μαμά, μπαμπάς, παιδιά, προχωρούν εμπρός μου – μάλλον Γάλλοι. Προσπαθώ διακριτικά να τους ξεπεράσω, ελπίζοντας να μη πιάσουν καλύτερη θέση από μένα. Σκέφτομαι τότε πόσο χαζό ακούγεται αυτό – αν…
Read more
Η εποχή του Μπαρόκ Η ανεπιτήδευτη απλότητα της Αναγέννησης είχε πια παρέλθει. Η Μεταρρύθμιση του Λούθηρου και ο θρησκευτικός σεισμός που επέφερε κλόνισαν τα θεμέλια της Ευρώπης. Δύο νέοι κόσμοι αναδεικνύονταν: Ο ένας, ο αυτοκρατορικός, συνεχίζοντας τη κληρονομιά της Ρώμης και με έμβλημα του την παράδοση και την Καθολική Εκκλησία. Ο άλλος, ο αστικός, με…
Read more
Οι άνθρωποι και οι μεταξύ μας σχέσεις θυμίζουν συχνά τον πάγκο του μανάβη. Κάποιες σχέσεις μοιάζουν με πορτοκάλια. Χρειάζεται να τις στύψεις κυριολεκτικά για να τους βγάλεις το ζουμί. Να περάσουν από δοκιμασίες για να αποκομίσεις κάποιο όφελος. Άλλες σου φέρνουν δάκρυα, σα κρεμμύδια. Μα για κάποιο λόγο τις γουστάρεις. Τις έχεις συνηθίσει και όταν…
Read more
Η επαφή με ανθρώπους ποτέ δεν είναι δίχως συνέπειες, πάντα φέρει αποτελέσματα. Άλλες φορές βγαίνεις εξυπνότερος. Άλλες πιο ηλίθιος. Γιατί υπάρχουν εκείνοι που θα θρέψουν τον εγκέφαλο σου, σα βροχή που πέφτει σε γόνιμο χώμα, γεννώντας δέντρα με μικρούς ήλιους. Και υπάρχουν αυτοί που θα κλαδέψουν το δέντρο, θα κρύψουν τον ήλιο, ενοχλημένοι από το…
Read more
Καθώς ξημέρωνε η δεκαετία του 1920, κι ενώ σκόρπιζαν ακόμα οι στάχτες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μια ζωηρή ανησυχία είχε κατακλύσει τα δημιουργικά ευρωπαϊκά στρώματα. Ο κινηματογράφος είχε μόλις διανύσει το παιδικό του στάδιο και εισερχόταν σε μια ξέφρενη εφηβεία. Τότε ήταν που αντήχησε, σα φτερούγισμα νυχτερίδων πάνω από την πόλη, το κίνημα του Γερμανικού…
Read more
Ήταν στο λυκαυγές του 20ου αιώνα, πάνω από 100 χρόνια πριν, όταν οι αδερφοί Ράιτ έδειξαν στον κόσμο τον τρόπο να πετάει και ο Σίγκμουντ Φρόυντ μελέτησε τις νυχτερινές εξορμήσεις στον κόσμο των ονείρων… Μα την ίδια ακριβώς εποχή, ένας άλλος χαρακτήρας, ζωγραφισμένος στην επιφάνεια μιας εφημερίδας, ήταν υπεύθυνος για τις πτήσεις χιλιάδων παιδιών στον…
Read more
Πρόσφατα σχόλια