“Είναι το καλοκαίρι· τώρα που, ύστερ’ απ’ τους ανοιξιάτικους οργασμούς, μεστώνουν οι ορμές. Τα δόντια, καθώς δαγκώνουν τους καρπούς, λες και βουτάν σε χυμούς ανθρώπινου κορμιού. Οι επίμονοι ιδρώτες σκορπάν οσμές γόνιμα ερεθιστικές. Τα λεύτερα κορμιά προσφέρονται στο χάδι του ανέμου, του ήλιου, του ματιού. Προκαλούν το άγγισμα του χεριού που θα τα ταράξει· γυρεύουν…
Read more
Art by Banksy Ζούμε στην εποχή του εντυπωσιασμού – ίσως πάντα ήταν έτσι, δεν ξέρω. Σίγουρα όμως μετράει εκείνο που τραβάει εύκολα το βλέμμα – εκείνο που καρφώνεται μεμιάς στη σκέψη. Από τον επιδεικτικό ναρκισσισμό των κοινωνικών δικτύων (με τις ατελείωτες πόζες και την έμφαση στην εικόνα ή το σλόγκαν, όχι την πληροφορία) στους κραυγαλέους…
Read more
“Περιμένοντας τον Γκοντό” – Σκηνή από την πρώτη παράσταση του 1953. Δύο άντρες κάθονται στη σκιά ενός αποσκελετωμένου δέντρου. Περιμένουν έναν γνωστό τους. Μα αυτός δεν έρχεται. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Και περιμένουν. Ώρες. Μέρες. Θέλουν να φύγουν, μα δεν μπορούν – γιατί περιμένουν το γνωστό τους. Και στο μεταξύ συζητάνε. Ανταλλάσσουν διαλόγους όπως ο…
Read more
“Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από ανήσυχα όνειρα, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε πελώρια κατσαρίδα. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στη σκληρή ράχη του που ‘μοιαζε με πανοπλία και είδε, όταν σήκωσε λιγάκι το κεφάλι, την τουρλωτή, καφετιά κοιλιά του, που ήταν χωρισμένη σε σκληρές, καμπυλωτές δίπλες και μόλις συγκρατούσε τα σκεπάσματα για…
Read more
«Δεν υπάρχει ρομαντισμός μέσα στο ουράνιο τόξο. Πουθενά δεν υπάρχει ρομαντισμός. Όλα είναι μια μικρή απάτη της αιωνιότητας… Πάνω στη γη, τον χειμώνα, αντικρίζεις τα ξερά, παγωμένα κλαδιά… Ξαφνικά, ξεπετιούνται τα μαβιά λουλουδάκια της μυγδαλιάς. Τότε όλοι φωνάζουνε: “Έρχεται η άνοιξη”. Και μέσα στην άνοιξη κοκκινίζουνε τον κάμπο οι παπαρούνες και μυρίζει σπέρμα η γη. Και,…
Read more
Πρόσφατα σχόλια